fabilius.
Það er ekki Thule“minn” þar sem ég er stelpa, ekki það að mér er svona frekar illa við að ókunnugt fólk sé að kalla mig “mín” út í loftið en það er þó skárra. En svona getur sem sagst gerst þegar fólk sér mann ekki:)
Mér finnst bara besta mál að Palestína fái sitt land og allt það. Það breytir því ekki að það eru mjög óeðlilegir hlutir að gerast þarna. Og lausnin verður að fara fram innan ríkisins líka.
Þú getur gefið einhverjum fullt af peningum, fundið fullt af hlutum að gera fyrir hann og hitt og þetta, en þú breytir því ekki einn tveir og þrír ef hann hefur verið alinn upp á ákveðinn hátt eða hefur búið sér til ákveðna fordóma o.s.frv… Þá væri betra að byrja HEIMA, skilurðu? Það verður réttara sagt að gerast SAMHLIÐA því sem þú ert að hjálpa honum ÚTI í lífinu.
Ef ég væri Palestínumaður, sem ég ekki er, ég er alin upp á annan hátt, hef aldrei verið í þessum aðstæðum akkurat, á líklega ennþá minna sameiginlegt með trúarofstækisliðinu þar sem ég er alls ekki alin upp í trú þannig lagað yfirhöfuð, nema því að hver hafi sína persónulegu trú, ekki við kirkjusókn, siðvenjur eða einu sinni mikið af álfasögum, og ekki nokkru sinni varð ég vitni að bollalestri þegar ég var að alast upp eða álíka, og ekki fremur að taka kikjuna neitt sérstaklega alvarlega. Hvað þá að því hafi verið haldið að mér að hugsa á einhvern ákveðinn hátt, en þetta gildir um þann hluta fólksins sem aðhyllist öfgatrú þarna.
Hins vegar veit ég að ég myndi aldrei leyfa Hamas samtökunum að drepa barnið mitt, þó ég eigi reyndar ekki barn, né nokkurn skyldan mér eða vin minn ef ég gæti komið í veg fyrir það. Ég veit líka að foreldrar mínir hefðu ekki hvatt mig til að deyja fyrir Ísland eða nokkuð annað land sem ég hef búið í, undir nokkrum kringustæðum, þar sem mitt líf var þeim meira virði en einhverjar hugmyndir, eins og gengur og gerist með flesta vestræna foreldra.
Sem sagt ef ég byggi í Palestínu, þó það sé ekki raunsær samanburður myndi ég líklega gera eftirfarandi:
Ég myndi meta stöðuna. Ef ég sæi að börnin mín eða einhver nákominn væri í hættu þá myndi ég reyna að fara úr landi með viðkomandi. Ég myndi tala við Palestínska flóttamenn í öðrum löndum til að reyna að komast í burtu, til að bjarga mannslífi sem væri mér meira virði en nokkuð land.
Síðan myndi ég hugsa mér að ef ástandið breyttist myndi ég kannski snúa við ef ég gæti, kannski ekki, það skipti ekki öllu máli. Ef ég ætti barn býst ég við að ég væri bara eins og mamma mín og þætti framtíð þess, hvar sem hún yrði, skipta meira máli en allt annað. Þannig eru mæður almennt. Ef ég sæi mér ekki fært að komast úr landi myndi ég reyna að strjúka til nágrannalands, jafnvel þó ég vissi það, sem ekki allir vita, að mörg arabalönd VILJA EKKI TAKA VIÐ PALESTÍNUMÖNNUM, óhuggulegt en satt, þrátt fyrir allt sem talað er svo fjálglega um í sambandi við svokallaða “samstöðu” í Arabaheiminum, svo ég myndi kannski þurfa að búa ólöglega í einu af þeim áður en ég stryki þaðan til lands sem hefur ekki þessa einkennilegu stefnu.
Ef þetta væri ekki möguleiki og ég sæi að Ísrael væri bara að valtra yfir allt væri ég jafnvel til í því að láta mitt eigið stollt ekki standa í vegi fyrir framtíð barnsins míns, þar sem ég býst við að eins og allar konur sem eiga börn sem ég þekki sem eiga börn myndi hún skipta mig meira máli en hlutir í sambandi við sjálfa mig eins og stollt, og reyna að gerast Ísraeli svo barnið mitt fengi frekar góða menntun. Þetta hafa sumir gert en Ísrael hefur háskóla sem eru alþjóðlega viðurkenndir og þar hafa jafnvel Íslendingar lært eins ólíka hluti og læknavísindi og guðfræði og eflaust fleira, því þetta eru með heimsins virtari háskólum sumt. Þannig gæti barnið mitt frekar komist í burtu sjálft einhvern tíman.
Ef ég ætti ekki barn, myndi ég svo samt reyna að komast í burtu og allt það, bara fyrir sjálfa mig og mína framtíð þar sem hún skiptir jú mína nánustu meira en eitthvað land, og þó það væri bara fyrir þá, myndi ég gera fara, og/ eða gerast Ísraeli og reyna bara að þrauka hversu erfitt sem það væri, mennta mig og komast seinna í burtu ef ástandið breyttist ekki.
En þú spyrðir hvað ÉG myndi gera. Palestínumenn hafa fæstir ferðast eins mikið og við höfum flest á Íslandi. Ég býst við að nær allir hafi komið til svona 5 mismunandi landa hér fyrir tvítugs aldur. Við vitum að það er líf annars staðar líka, þeir eru meira tengdir sínu LANDI, á svipaðan hátt og bændur í gamla daga kannski, það er landinu sjálfu á þann hátt að þeim finnst þeir ekki geta yfirgefið það en verði alltaf að vera þar. Ekki bara sögu þess, náttúru þess, fegurð þess og svona eins og við Íslendingar sem búum mörg erlendis um langt skeið.
En ég er ekki Palestínumaður og veit að ég skil ekki allt í þeirra menningu. Hins vegar finnst mér gott að einhver reyni að koma í veg fyrir morð á börnum og benti þess vegna á þessa síðu.
Og nei, mér finnst innst inni, ekkert réttlæta morð á börnum þó hræsni samfélaga mannanna sé tilbúin að réttlæta það, hvort sem barist er fyrir “landi”, “frelsi”, “guð” eða hvað sem sjúkum einstaklingum finnst réttlæta það. Það er jafn óréttlætanlegt hver sem fremur og gott að koma upp um þá sem reyna að fela sig. Það á enginn Palestínumaður/Ísraeli,Ghanabúi eða hver sem er rétt á því meir en annar að komast upp með það að fela sig fyrir heiminum.Líttu endilega aftur á:
http://www.opsick.com
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.