Já það getur verið súrt að horfa upp á hvernig frelsi manns er misboðið, en sem betur fer er slatti af fólki sem er sammála þér, þ.e. trúa ekki að manneskjur þurfa á “æðra valdi” að halda til að geta lifað eðlilegu, friðsamlegu lífi.

Við köllum okkur frjálshyggjumenn.

friður
badmouse

Þér er algerlega frjálst og í sjálfsvald sett hvort þú farir að lögum eða ekki. Þú mátt brjóta þau ef þú vilt. En þú verður líka að taka afleiðingum gjörða þinna.

Hliðstætt dæmi: Þér er algerlega frjálst hvort þú gangir uppað sterabolta og segir mömmu hans vera mellu eða móðgar hann á hvaða hátt sem þú vilt. En þú verður að taka afleiðingum þess.

Svo að hvaða leyti eru þessir menn úti í bæ að stjórna þér? Segja þeir þér hvað þú eigir að vilja, hvað þig langi til að gera, og svo framvegis? Koma þeir í veg fyrir að þú keyrir yfir leyfilegum hámarkshraða, hindra þeir þig í að ráðast á mann (og ég veit vel að þú ert á móti ofbeldi, a.m.k. hefuru sagt það áður)? Nei, augljóslega ekki. Ef svo væri, þá væri ekkert um hraðakstur, skattsvik, dópsmygl, morð og líkamsárásir.

Svo er það hitt, að það er og verður alltaf þörf fyrir vissa gerð boða og banna - þótt ekki sé nema bara bannið við því að skerða frelsi annarra.

Og flestir menn ganga sjálfviljugir undir langflestar skuldbindinga sinna. Að minnsta kosti hugkvæmist mér ekki ein einasta skuldbinding sem menn hafa verið þvingaðir til að gangast undir.

Einu sinni vorum við apar.
þá vorum við dáldið frjálsir.

en það geta bara ekki allir hagað sér skikkanlega, þannig að það er ekki fólk geti lifað án laga, allaveganna ekki meirihlutinn af fólki.

Heyrði einhverstaðar að frelsið færi bara blekking…

Ætli það sé ekki rétt?

–krizzi–
www.gottkaffi.com

Þegar ég var í 8. bekk var okkur kennd skilgreining á orðinu lýðræði; frelsi til að gera hvað sem maður vill svo lengi sem það skaðar ekki aðra.

Á íslandi er semsé ekki lýðræði.

Ha?