Lögreglan er vinur þinn.

Ég er svo hrikkalega sammála því sem kemur fram í þessari grein að það er ekki eðlilegt.
Lögreglan er yfirvaldið og okkur ber að hlýða henni og ef þú gerir það ekki þá veistu hvað gerist, þú ert gerður óvirkur
( piparúði eða eitthvað sem virkar svo þú getir ekki skaðað lögreglumannin eða konuna )
síðan ertu handtekinn that is that.
Og síðan með einmitt að fara bara aðeins og kíkja á þetta
( ef þú ert inni í múgnum þá ertu partur af vandmálinu ef þú vilt ekki vera partur af því stattu 100 m í burtu ) þá eru nokkuð góður líkur á því að þú sleppir við allt vesen.

Þú þarft nú ekki að skoða mikið, heh, stjórnarsráin er nóg til að sjá að þessi grein þín er meingölluð og greinilega hefur þú ekki haft neinar heimildir fyrir þér í þessu, bara eitthvað sem þér finnst. Veistu hvað fasismi er?

Og eitt enn sem mér langar að vekja athygli á;

Ef eitthvað fer úr böndunum og hugsanlegt er að það stigmagnist er það í þeirra verkahring að beita valdi..

Það þarf nú engan Freud…

Alltof fáir sem gera sér grein fyrir þessu. Góð grein

Ég ætla að vísa í nokkrar greinar sem tengjast þessu málefni. Menn lesa það svo bara sem þeir vilja úr þessu og kynna sér þetta betur helst ef menn vilja það einnig. Sammála þessari grein.

Þetta er samantekt úr helstu lagagreinum sem tengjast þessu viðfangsefni, þ.e.a.s. Heimild lögreglu til þessara aðgerða.

Lögreglulög:nr. 90 frá 1996

14. gr. Valdbeiting.
Handhöfum lögregluvalds er heimilt að beita valdi við framkvæmd skyldustarfa sinna. Aldrei mega þeir þó ganga lengra í beitingu valds en þörf er á hverju sinni.
15. gr. Aðgerðir í þágu almannafriðar, allsherjarreglu o.fl.
1. Lögreglu er heimilt að hafa afskipti af borgurunum til að halda uppi almannafriði og allsherjarreglu eða koma í veg fyrir yfirvofandi röskun til að gæta öryggis einstaklinga eða almennings eða til að afstýra afbrotum eða stöðva þau.
2. Í þessu skyni er lögreglu m.a. heimilt að taka í sínar hendur umferðarstjórn, banna dvöl á ákveðnum svæðum, svo sem með því að girða af eða hindra umferð um þau, taka í sínar vörslur hættulega muni, vísa á brott eða fjarlægja fólk, fyrirskipa stöðvun eða breytingu á aðgerðum eða starfsemi, fara inn á svæði í einkaeign og fyrirskipa brottflutning fólks af þeim.
3. [Ef uggvænt þykir að óspektir verði á mótmælafundi, í kröfugöngu eða á annarri slíkri samkomu á opinberum stað er lögreglu heimilt að banna að maður breyti andliti sínu eða hylji það eða hluta þess með grímu, hettu, málningu eða öðru þess háttar sem er til þess fallið að koma í veg fyrir að kennsl verði borin á hann.]1)
4. Óhlýðnist maður fyrirmælum lögreglu [skv. 2. og 3. mgr.]1) getur hún gripið til nauðsynlegra ráðstafana á hans kostnað til að koma í veg fyrir að óhlýðni hans valdi tjóni eða stofni almenningi í hættu.
5. Lögreglu er heimilt að krefjast þess að maður segi til nafns síns, kennitölu og heimilisfangs og sýni skilríki því til sönnunar.
6. Lögreglu er heimilt að hafa afskipti af málefnum sem samkvæmt lögum heyra undir önnur stjórnvöld ef það er talið nauðsynlegt til að stöðva eða koma í veg fyrir alvarlega röskun á almannafriði og allsherjarreglu og ekki næst til viðkomandi stjórnvalds eða aðgerðir af þess hálfu eru útilokaðar, þýðingarlausar eða fyrirsjáanlegt er að þær muni hefjast of seint. Tilkynna skal hlutaðeigandi stjórnvaldi um aðgerðir lögreglu svo fljótt sem auðið er.
1)L. 56/2002, 2. gr.
16. gr. Heimild til handtöku.
1. Handhafa lögregluvalds er heimilt að handtaka mann og færa á lögreglustöð eða á annan stað þar sem lögregla hefur aðstöðu:
a. í þeim tilgangi að halda uppi lögum og reglu, svo sem ef maður ærist á almannafæri eða veldur þar hneyksli eða hættu á óspektum,
b. ef hann hefur hér ekki landvistarleyfi,
2. Lögregla skal gera manni grein fyrir ástæðum þess að hann er færður á starfsstöð lögreglu. Ekki má halda manni lengur en nauðsyn ber til.

19. gr. Skylda til að hlýða fyrirmælum lögreglu.
Almenningi er skylt að hlýða fyrirmælum sem lögreglan gefur, svo sem vegna umferðarstjórnar eða til þess að halda uppi lögum og reglu á almannafæri.

21. gr. Bann við að tálma lögreglu í störfum sínum.
Enginn má á neinn hátt tálma því að maður gegni lögreglustörfum.

Lög um meðferð opinberra mála: nr. 19 frá 1991

97. gr. 1. [Lögreglu]1) er rétt að handtaka mann ef rökstuddur grunur er á að hann hafi framið brot sem sætt getur ákæru, enda sé handtaka nauðsynleg til að koma í veg fyrir áframhaldandi brot, tryggja návist hans og öryggi eða koma í veg fyrir að hann spilli sönnunargögnum.
2. Sams konar heimild hefur hver sá sem stendur mann að broti sem sætt getur ákæru og varðað getur [fangelsi].2) Afhenda skal hinn handtekna lögreglunni tafarlaust ásamt upplýsingum um ástæðu handtökunnar og hvenær hún fór fram.
3. Ef uppþot verður sem hefur í för með sér líkamsmeiðingar eða stórfelld eignaspjöll eða hættu á slíku, svo og þegar margir menn hafa tekið þátt í óeirðum, sem leitt hafa til manntjóns eða meiri háttar líkamsmeiðinga, og ekki verður með vissu bent á hinn seka eða hina seku, er lögreglunni heimilt að handtaka hvern þann sem nærstaddur er og ástæða er til að gruna um refsiverða þátttöku í brotinu.

Almenn hegningarlögnr. 19 frá 1940

106. gr. Hver, sem ræðst með ofbeldi eða hótunum um ofbeldi á opinberan starfsmann, þegar hann er að gegna skyldustarfi sínu eða út af því, og eins hver sá, sem á sama hátt leitast við að hindra framkvæmd slíks starfa eða neyða starfsmanninn til þess að framkvæma einhverja athöfn í embætti sínu eða sýslan, skal sæta …1) fangelsi allt að 6 árum. [Ef brot samkvæmt þessari málsgrein beinist að opinberum starfsmanni, sem að lögum hefur heimild til líkamlegrar valdbeitingar, má beita fangelsi allt að 8 árum.]2) [Beita má sektum, ef brot er smáfellt.]3)
[Sá sem tálmar því á annan hátt að handhafi lögregluvalds eða tollgæsluvalds gegni skyldustörfum sínum skal sæta sektum eða fangelsi allt að 2 árum. Geri maður öðrum opinberum starfsmanni slíkar tálmanir þá varðar það sektum eða fangelsi allt að 1 ári.]2)
[Nú hefur sá sem dæmdur er sekur um brot á þessari grein áður sætt refsingu samkvæmt greininni eða honum hefur verið refsað fyrir brot sem tengt er að öðru leyti við vísvitandi ofbeldi, og má þá hækka refsingu allt að helmingi.]2)
[Jafnfætis þeim opinberu starfsmönnum, sem ekki hafa heimild að lögum til líkamlegrar valdbeitingar, standa þeir menn sem dómari eða yfirvald kveður sér til aðstoðar við rekstur opinbers starfs.]2)
1)L. 82/1998, 32. gr. 2)L. 25/2007, 1. gr. 3)L. 101/1976, 11. gr.
107. gr. Hafi verknaður, sem í 106. gr. getur, verið hafður frammi af mannsöfnuði, skal forgöngumönnum og leiðtogum upphlaupsins refsað með þyngri refsingu að tiltölu, og má þá beita allt að 8 ára fangelsi. [Aðrir þátttakendur upphlaupsins, sem ofríki hafa haft í frammi eða ekki hafa hlýðnast skipun yfirvalds er skorað hefur á mannsöfnuðinn að sundrast, skulu sæta fangelsi allt að 6 árum eða sektum ef brot er smáfellt.]1)

111. gr. Hver, sem frelsar handtekinn mann, fanga eða mann, sem hafður er í opinberri gæslu, svo og hver sá, sem hvetur eða hjálpar slíkum manni til að losna úr haldi, skal sæta …1) fangelsi allt að 2 árum, eða sektum, ef málsbætur eru.
Hver, sem ólöglega setur sig í samband við handtekinn mann, fanga eða mann, sem hafður er í opinberri gæslu, skal sæta sektum eða [fangelsi]1) allt að 6 mánuðum.
1)L. 82/1998, 35. gr.
112. gr. Hver, sem aðstoðar mann, sem eftirför er veitt fyrir brot, til að komast undan handtöku eða refsingu, með því að fela hann, hjálpa honum til að flýja eða strjúka eða segja rangt til, hver hann sé, skal sæta sektum …1) eða fangelsi allt að 1 ári.
Sömu refsingu varðar það að tálma rannsókn brots með því að eyðileggja, breyta eða koma undan hlutum, sem fræðslu geta veitt við rannsóknina, eða með því að raska ummerkjum brots.
Hafi einhver framið verknað, sem lýst er í þessari grein, í því skyni að koma sjálfum sér eða nánum vandamönnum sínum undan eftirför eða refsingu, þá er það refsilaust.

Stjórnarskráin nr. 33 frá 1944

73. gr. [Allir eru frjálsir skoðana sinna og sannfæringar.
Hver maður á rétt á að láta í ljós hugsanir sínar, en ábyrgjast verður hann þær fyrir dómi. Ritskoðun og aðrar sambærilegar tálmanir á tjáningarfrelsi má aldrei í lög leiða.
Tjáningarfrelsi má aðeins setja skorður með lögum í þágu allsherjarreglu eða öryggis ríkisins, til verndar heilsu eða siðgæði manna eða vegna réttinda eða mannorðs annarra, enda teljist þær nauðsynlegar og samrýmist lýðræðishefðum.]1)
1)L. 97/1995, 11. gr.
74. gr. [Rétt eiga menn á að stofna félög í sérhverjum löglegum tilgangi, þar með talin stjórnmálafélög og stéttarfélög, án þess að sækja um leyfi til þess. Félag má ekki leysa upp með ráðstöfun stjórnvalds. Banna má þó um sinn starfsemi félags sem er talið hafa ólöglegan tilgang, en höfða verður þá án ástæðulausrar tafar mál gegn því til að fá því slitið með dómi.
Engan má skylda til aðildar að félagi. Með lögum má þó kveða á um slíka skyldu ef það er nauðsynlegt til að félag geti sinnt lögmæltu hlutverki vegna almannahagsmuna eða réttinda annarra.
Rétt eiga menn á að safnast saman vopnlausir. Lögreglunni er heimilt að vera við almennar samkomur. Banna má mannfundi undir berum himni ef uggvænt þykir að af þeim leiði óspektir.]1)

Ófátt stingur í augun í þessari umræðu, þá helst eftirfarandi tilvitnanir:

heldur ráða niðurlögum mótmæla sem munu hugsanlega fara úr böndunum

Nenenei vinur minn! EF og þegar mótmælin fara úr böndunum þarf lögreglan að grípa í taumana. Ekki ef henni sýnist sem svo að mótmælin gætu farið úr böndunum í nálægri framtíð. Aðstoðartólin hefur hún til beitingar í neyðartilfellum, þó að það sé vitanlega auðveldara að taka mann eftir að hafa úðað eitri í augun á honum. Það er ekki í verkahring lögreglu að beita neinn valdi heldur að sjá til þessi að málin hafi farsælan endi. “To protect and serve”. Í sumum tilfellum er valdbeiting nauðsynleg, en það eru sértilfelli, ekki daglegt brauð.

Næsta….

að freista lögreglunnar og leika sér að eldinum.

Þegar þú nýtur þinn stjórnarskrárbundinn rétt ertu ekki að “leika þér að eldinum”. Fyrir utan aðalatriðið; lögreglan á ekki að láta espa sig upp eins og unglingur í miðju hormónaflæði heldur gera verkin sem þau eru þjálfuð til að gera. Til dæmis höndla mál þar sem mönnum er heitt í hamsi, án þess að úða þá, berja, handjárna og varpa í klefa.

Næsta..:

Að fá í sig piparúða, sem notaður valdbeitingu gegn mótmælunum, og ætla svo að nöldra um það í fjölmiðlum er ekkert annað en dómgreindarleysi og barnaskapur.

Þegar lögreglan beitir þig valdi með óþarflega mikilli hörku, sérstaklega þegar þú ert “an innocent bystander”, þá hefur eitthvað farið úrskeiðis. Heldur þú að sérþjálfaðir menn eigi að komast upp með að beita saklausan almenning valdi? Og á almenningur að kyngja því af ótta við frekari valdbeitingu. Það kallast kúgun, valdnýðsla þeir sem lifa við þau lífskjör lifa í lögregluríki, ekki á Íslandi. Það á ekki að rýma mótmælastaði nema í brýnustu nauðsyn, því að það æsir múginn enn frekar. Fjórir menn á móti tuttugu brynjuðum lögreglumönnum er ekki múgæsingur eða hópslagslmál.

Næsta..:

Þeir geta ekki með nokkru móti greint á milli vegfarenda og vörubílstjóra -því þeir líta ekkert ósvipað út-. Þá er vegfarandinn búinn að stofna sér sjálfur í hættu með því að þvælast fyrir.

Þannig að þú meinar að lögreglan hafi ætlað að sprauta í augun á öllum vörubílstjórunum, en sökum þess að þeir skera sig ekki úr fjöldanum er best að sprauta framan í alla og vona að maður hafi hitt bílstjóra inn á milli? Allir hinir geti sjálfum sér um kennt? Elsku hugsaðu þetta aðeins betur í gegn.

Að lokum vil ég leiðrétta ímynd þína á lögreglunni. Hún er og á að vera vinur samfélagsins sem kemur til bjargar þegar eitthvað bjátar á, og til að leysa úr ágreiningi manna með siðmenntuðum hætti. Ekki með öfgafullri valdbeitingu.

Almenningur á að vera hræddur við lögregluna undir öllum kringumstæðum. Lögreglan hefur völd.

Nei. Almenningur á að treysta lögreglunni undir öllum kringumstæðum, en til þess þarf lögreglan að vera traustsins verð. Við höfum völdin, og treystum lögreglunni fyrir þeim. Standi hún sig illa þá kemur það í ljós í næstu kosningum, þegar víxlað verður á núverandi dómsmálaráðherra og einhverjum öðrum. Dómsmálaráðherra er æðsta lögregluembætti landsins og þú og Björn Bjarnason virðist hafa hitt og þetta sameiginlegt. Ótrúlegt blæti fyrir lögreglu og valdnýðslu.

Adolf Hitler trúði því að kerfisbundin beiting ofbeldis væri besta og árangursríkasta aðferðin til að halda stjórn. Hvað finnst þér?

Rétt hjá þér, það vantar virðingu fyrir lögreglunni hér, það gera allir það sem þeim sýnist hér.