Ég er einn af þeim sem borga ekki það sem ég skulda ekki. Gildir einu hvort að skuldin er á nafni móður minnar á Vidíóleigu ellegar hvort að skuldin er tilkomin vegna þess að einhver hefur verið að keyra bílinn minn of hratt. Í báðum tilfellum rukka ég fyrst viðkomandi og borga svo skuldina ellegar vísa þessum þriðja aðila beint til skuldhefjanda.

Ef að ég lána einhverjum bílinn minn og hann keyrir yfir á rauðu, mynd er tekinn og mér send rukkun vegna umferðalagabrots, þá sé ég sóma minn í því að bera ábyrgð á þessari skuld gagnvart þeim sem kröfu gerir til hennar. Þ.e.a.s. að endingu fellur skuldin á mig því að ég er skráður eigandi bílsins og því ber ég ábyrgð á honum. Þannig sé ég þetta að minnsta kosti. Því lána ég bílinn ekki til aðila sem ég myndi ekki treysta fyrir veskinu mínu.

Allt annað gildir um hluti sem tengjast mér mjög óbeint. Mig langar að taka dæmið um móður mína, vídíóleiguna ógurlegu og mig. Við skulum sjá:

Reikningur.
Nafn: Drengur (til SBS: hér er drengur, um dreng, frá dreng til drengs)
Símanúmer: 123 123

Reikningur.
Nafn: Mamma
Símanúmer: 123 123

Opus Allt tengir þarna tvö “field” úr gagnagrunninum. Símanúmer þessara tveggja aðila eru þau sömu. Tölvan heldur að þarna sé kominn sami maðurinn (fyrir henni getur maðurinn verið símanúmerið 123 123). Tölvan segir vídíóleigu-eigendanum (ljótur gaur) það ljóst að skuld sé, ekki á leigutakanum, heldur á símanúmeri því sem reikningurinn er skráður á.

Eigandinn er tregur náungi og skilur þetta sem svo að hér séu svik á ferðinni. Hann rukkar mig um þessa skuld sem ég svo tjái honum að sé ekki á minni kennitölu, mínu nafni, mínu bílnúmeri né, í raun, á mínu símanúmer því að síma eigi ég ekki. Einungis hafi ég neyðst til að nota númer móður minnar því að fyrri eigendur leigunar kröfðu mig um að gera þær upplýsingar, sem tölvan mögulega gat höndlað, ljósar.

Eigandi leigunar er, þegar hér er komið við sögu, einkar pirraður. Segir að ef að skuld sé á reikningum þá megi ekki taka nýja. Allar mínar tilraunir til að reyna að útskýra fyrir honum að ég ætti ekki þessa skuld fóru út um þúfur og hann varð sífellt pirraðari og pirraðari. Að lokum gafst ég upp og fór út, tjáði honum í leiðinni að svona nokkuð sætti ég mig ekki við og að hann væri að sjá á eftir mínum viðskiptum.

Needless to say, ég borgaði þessa skuld aldrei. Mamma gerði það. Því að principið mitt er:(SBS taktu nú vel eftir) Ekki borga skuldir sem þú átt ekki.

Hvaða lærdóm megum(SBS: ekki meiga) við draga af þessu?
Ekki segja Xavier að borga skuldina bara vegna þess að hún var 300kr. Hann var að reyna að segja: “Ég átti enga skuld!”. Hann var ekki að segja: “Heyyyy marrrr, éssko borg´ekki neiddn 300kall marrrr!!!”

Svo er ímyndun skrifuð svona.