Þetta er ekki fyndið, þetta með íslensku markaðshyggjuna. Það er allt að verða einkavætt. Skólar til dæmis. Sem sagt, ef þú ert einn af þessum sterku “hönum á prikinu”, þá getur barnið þitt farið í fínan skóla. Sauðsvartur almúginn sendir sín bara í næsta hverfisskóla. Það sem verra er. Einkavæðingin í heilbrigðisgeiranum. Ríkið þykist vera að spara. Það er kannski rétt því ekki líður á löngu þar til blanka fólkið hefur ekki efni á læknisþjónustu, tala nú ekki um innlögn á sjúkrahús, og deyr bara drottni sínum heima í kytrunum sínum. Það er auðvitað viss sparnaður í því. Framfarir undanfarinna ára og “góðærið” (sem að vísu fór einhvernveginn framhjá mér) er eins og búmmerang sem er um það bil að skella í hnakkan á íslensku þjóðinni en Davíð segir bara í sínu föðurlega þjóðhátíðarávarpi að allt sé í stakasta, verðbólgan á niðurleið og allt í gúddífíling.
Mér sýnist hinsvegar að uppsagnir séu að bresta á í stórum stíl, atvinnuleysi mun aukast gríðarlega og “slæmæri” í uppsiglingu sem fer sko örugglega ekki fram hjá mér eins og góðærið gerði.