Ég hef aðeins verið að velta því fyrir mér hvort það borgi sig ekki hér á landi að taka upp skólabúninga. Það sem hræðir okkur mannfólkið einna mest er að fyrir miskilning þá verði maður álitinn svipaður og næsti maður eða bara jafnvel nokkuð líkur honum. Þetta er alveg hræðileg tilhugsun þessi mynd af þjóðfélagi sem gengur um í sama fatamerkinu með sama varalitinn og í sömu skónum og hef ég það fyrir satt að þessi þankagangur fari svo illa með suma að þeir læsa sig inni, á táningsaldri, með fíkniefni fyrir þúsundir og hlusta á Another brick in the wall á meðan þau skera mömmur sínar og pabba út úr fjölskyldualbúmum og fermingarmyndum.

Seinna getur þetta síðan leitt til þess að þessi sami einstaklingur byrgi inni í sér ótölulegt magn af reiði sem brýst síðan út í formi barsmíða, nauðgana og morða og oftar en ekki alls kyns afbrigðilegheitum. Reyndar verður sumt af þessu fólki listamenn sem er eins konar friðhelgi, svona eins og í survivour, þeir sem sagt sleppa því að vera eins og allir hinir en eru þess í stað þeim mun líkari öllum hinum listamönnunum.
Ekki ætla ég samt að fara að atyrða listamenn því án þeirra væri stæðum við nokkurn veginn einsömul andspænis speglinum þar sem sama gamla andlitið myndi bara slitna og rotna án þess að við tækjum eftir því ef listin kenndi okkur ekki annað.
En morð og nauðganir eru náttúrulega ekki það sem þroskar þjóðfélagið og þar koma skólabúningarnir að notum.

Grafarvogurinn er nú tekinn við af Breiðholtinu sem hið íslenska slum. Þar sem krakkarnir borða bara nammi og drekka eyturlyfjablöndur og berja hvorn annan allt frá blautu barnsbeini. Í þessum vogi óttans eru margar löggur með kvíðahnút í maganum því hvað skyldu þær sjá næst, átta ára drengur í blackouti með blóðugan kuta, íklæddur sömu fötunum og hann sá í sjónvarpinu. Fimm ára stúlkubarn borðar ectasy eins og smartís og selur sígarettur á svörtu.
Arnarnesið er uppahverfið þar sem glæpamennirnir búa og þeir sem ekki eru glæpamenn hljóta að vera í vinnunni allan sólarhringinn til þess að hafa yfirleitt efni á að gista þar. Þarna eru börnin örlítið hreinni og snyrtilegri en þeim mun lygnari og harðari í buisness. Hef ég heyrt að hreint kók og þrælasala sé aðalmarkaðsvaran hjá börnum frá tíu og upp fjórtán en síðan virðast hugmyndir um gereyðingu og heimsyfirráð ná á þeim tökum.

Með skólabúningunum þyrfti ekkert af þessu að vera til því þá væri það svo augljóst ef einhver skæri sig úr að einhverju leyti. Siggi mætir korteri of seint og enginn tekur eftir því sökum þess hvað hann fellur vel inn í hópinn. En hins vegar þá sér kennarinn strax eitthvað bogið við Sigga litla þegar hann lítur á hann. Því andlit hans er ólíkt þeim andlitum sem standa upp úr grámyglulegu skólabúningunum kringum hann. Og viti menn Siggi litli er fölur og sveittur því að hann er nýbúinn að drepa mömmu sína. Kennarinn horfir á hann og spyr “ Siggi minn er eitthvað að, ekki varstu nú henni móður þinni að bana í morgun er það” Siggi snöktir bara og játar sig sigraðan en kennarinn brosir og það hlakkar í honum vegna þess að hann gerir sér grein fyrir því að nýi skólabúningurinn gerði honum kleift að spotta út þennan litla morðingja. Bara þetta litla dæmi sýnir ykkur að skólabúningar bjarga mannslífum. Þegar börn fara að eldast er síðan hægt að stílfæra búningana þannig að unglingarnir verði svolítið meira sexí