“Það vantar alla umræðu sem að gefur málinu skil. Það er engan vegin nóg að tala um málin í korter í kastljósinu.”

Hjartanlega sammála þessu.
Ég vill fá fréttaskýringarþætti af góðum klassa, þá færi ég að horfa á sjónvarp aftur.

Og ekki bara um innlend mál, heldur einnig heimsmálin, finnst ekki nóg að hafa 60 minutes, enda allt of bandaríkst fyrir minn smekk þó að það sé oft góðir punktar.

En í leiðinni tapast umræða um Evrópu og Asíu og Afríkumál, en við vitum allt í einu allt um hvað einhver fangi á dauðadeild í Texas gerði af sér.

Fréttaskýringar með sagnfræði og ransókn !
Það er draumurinn !

Sammála greinarhöfundi.
Ef gerður yrði listi yfir þá sem ekki sögðu af sér við aðstæður þar sem þeir hefðu átt að gera það (og hefðu gert það í öðru landi við sömu aðstæður), yrði hann ansi langur.

“Líkt og Róbert Marshal hefur gert varðandi Geirfinnsmálið og kynlífsiðnaðinn í Reykjavík.”

Ég hélt að Sigusteinn Másson ætti heiðurinn af því.

Góðar stundir.

Það er vissulega jákvætt að til sé fólk sem tekur ábyrgð alvarlega og mætti vera meira um það.
Hins vegar þurfum við að passa okkur á því að taka fólk ekki algerlega af lífi í fjölmiðlum.

Aðgát skal höfð í nærveru sálar.

FJölmiðlar í öðrum löndum en Íslandi eru oft skilgreindir sem fjórða valdið sem veitir aðhald. Hér á landi virðast þeir reyndar oft vera vilhallir undir ákveðna aðila eða þora hreinlega ekki að fjalla af einhverri hörku um málin heldur taka á hlutunum og ákveðnum mönnum með silkihönskum. Fjölmiðlarnir eiga einnig að taka á málum af hlutleysi frá báðum hliðum málsins en þetta er oft á tíðum ekki gert sbr. kosningar, missti t.d. þó nokkuð álit á Morgunblaðinu sem mér hafði þótt vera að færast frá því að vera málgagn Sjálfstæðisflokksins yfir í að vera nokkuð hlutlaus fréttamiðill(höfðu komið með gagnrýni á ýmsa hluti sem forystunni voru ekki þóknanlegir). Því miður er mikið af siðferðislegri spillingu í viðskiptum og stjórnmálum hér á landi sem má taka á þó að við séum með minnst spilltu þjóðum í heimi samkvæmt staðli. Þessi staðall miðast reyndar við mútuþægni og misnotkun á fé en ekki vinagreiðastarfsemina hér á landi. Íslenskir stjórnmálamenn hafa fengið að komast upp með ansi marga hluti hér sem þeim hefðu verið sparkað úr starfi annars staðar fyrir og má kannski kenna um að sumu leyti hvernig Íslendingar, röfla hver í sínu horni en enginn samstaða um að gera eitthvað í hlutunum, erum búin að gleyma öllu þegar kemur að kosningum og kjósa sinn flokk þó hann sé ekki búinn að standa sig í stykkinu(gildir um alla flokka) og láta einhvern veginn allt yfir sig ganga því þeim finnst að þeir hafi hvorteð er enginn áhrif. Síðan er það einnig að mörg mál eru eiginlega þögguð niður vegna þess að þau eru vandræðaleg fyrir ráðandi öfl eða alla, hvað varð t.d. um Þjóðmenningarhús-stjórann sem sukkaði glæpsamlega með peninginn, framferði R-listans í tengslum við Skuggahverfisskipulagið(frekar illa komið fram við íbúa þar) o.fl. mál af svipuðu tagi. Svo er núna auðvitað olíufélagamálið að síga af stað og fannst einn góður punktur sem kom frá honum Ólafi lækni í borgarstjórn, að stjórnarliðar ættu að gera hreint fyrir sínum dyrum varðandi tengsl við olíufélögin og að mínu áliti verður borgarstjóri að gera það einnig. Persónulega er ég svona að spá í það að gera ferilskrá svona yfir kosningatímabilið og punkta hjá mér hvað mér finnst stjórnmálamenn hafa gert gott og slæmt og skoða það þegar kemur að kosningum.

indridi:

Nú sagði Valgerður þessi að hún hefði ekki haft frumkvæði af afsögn sinni. Frumkvæðið kom frá ráðherra. Hins vegar samþykkti hún tillögu ráðherra um afsögn og það var hið besta mál. Enn betra mál væri svo að þetta embætti væri aflagt enda er ekki nokkur leið að fá neitt vit í þessi svokölluðu jafnréttislög sem gera lítið annað en þenja út skriffinnsku opinberra stofnana og fyrirtækja á markaði.