Hjá mannskeppnuni hafa tíðkast fordómar hvítmanna gagnvart svörtu og jafnvel Asísku fólki. Svertingjar eru kallaðir blámenn og kolamolar og þeir asísku hrísgrjón.

Þetta vita allir enda rasismi löngu kominn í sögubækurnar. Það sem fæstir vita hinsvegar er að rasismi á sér líka stað í dýraríkinu, og það á mun verri veg!

Ég heiti Markhús og er 16 vetra hvítur tígur. Í Dýraríkinu eru orange litaðir tígrar mun algengari og er þetta allt öðru vísi þar af því leiti að hvítingjar lenda í fordómum. Við hvítu tígrarnir þurfum að sæta miklu tilfinningalegu og andlegu ofbeldi.

Þið hugsið sennilega núna “Hvað!? getur hann skrifað er hann ekki tígur?” Jú, það er rétt. Þetta er annar hluti af fordómum sem við hvítu tígrarnir lendum í, mannskeppnur tala um okkur eins og við séum einhverjir prímatar sem getum ekki hugsað. Við skiljum mannamál en við getum ekki talað það því raddböndin okkar eru þannig. En við getum hinsvegar skrifað það þó það sé erfitt því lyklaborðið er hannað fyrir menn.

Hér koma tvær myndir af fordómum sem við lendum í:


1. Við erum að chilla út í skógi og þá koma gulir tígrar. Þeir segja hluti eins og “Ísmolar” og svoleiðis. Þeir segja “einnig” hluti eins og “eigið þið ekki heima á suðurskautinu eða eitthvað lömbin ykkar”. Og einnig eru þeir með leiðindi vegna pólitískra skoðanna okkar en við erum allir kommúnismar og stoltir af því!

2. Frá mönnum; menn halda því fram að við séum ómenntuð villidýr eins og úlfar eða eitthvað en við erum engu heimskari en menn.


Svo er það óttinn;

Menn hræðast okkur gífurlega og halda að við ætlum að éta þá eða eitthvað. Sannleikurinn er hinsvegar að okkur þykir mannakjöt ekkert voðalega gott og færum ekkert að éta menn nema þeir kæmu með einhvern kjaft.


Við hvítu tígrarnir krefjumst mannréttinda….nei heyrðu, þetta er annað dæmi orðið “mannréttindi” það gefur það til kynna að menn séu eitthvað fyrir ofan alllt og alla og séu þer einu sem geta fengið réttindi. Þessvegna geri ég hér og nú nýtt orð og nota:

ÉG KREFST Hvít-TÍGURSRÉTTINDA!


-Hviti tígurinn MarkHús