Ég hjlusta mjög mikið á alla þættina þarna, frá því senmaa á morgnanna til kvölds (ég veit ekki hvort takkin á útvarpinu í vinnunni sé bara bilaður en það er allavegna alltaf stillt á útvarp sögu).
Og mér finnst Sigurður G Tómasson ásamt hallgrími lang skemmtilegasti vegna þess einmitt yfir hversu víðan völl þeir fara og láta sér fátt óviðkomandi og hversu mikið þeir leggja á sig til þess að vera vel inn í málunum. Ef fólk gerir það finnst mér bara sjálfsagt að það taki afstöðu… . þættir með fólki sem er tekur ekki afstöðu til neins og væri sífellt svona “poltical correct” yrðu með eindæmum leiðinlegir.
En ef það er einhver úvarpsmaður á Útvarpi Sögu sem ég þoli ekki þá er það hún Arnþrúður Karlsdóttir. Annan eins egóista í útvarpi er vart finnandi.
Hún fjallar bara um það sem hún hefur áhuga á og bara við fólk sem er greinilega sammála henni. Húnvirðist reka þennan útvarpsþátt sinn með því sjónarmiði að allir áheyendur séu einhverskonar Arnþrúðurklónar sem deila að öllu leiti með henni skoðunnum.
Og í þau fáu skipti sem hún hleypir einhverjum á línuna þá fyllist hún af þvílíkum hroka þess sem hlustar ekki því hún fyrirlítur viðmælenda sinn. EF fólk sem hringir inn til þess að segja skoðun sína er ekki alveg á sömu línu og þessi blessaða kerling þá fer hún undantekningarlaust að rífast eða hundsar viðmælanda, verður áberandi áhugalaus; lætur viðmælandann rasa út þar til hún fær nóg og skellir á, eins og sé að reyna losna við einhvern sem ekkert vit er í. Slíkt þþurfa úvarpsmenn oft að gera en Arnþrúður virðist gróflega misnota þetta og hef ég margoft reynt hana láta svona við fólk sem var að tala um nýja hlið málanna af mikilli skynsemi. En hún virðist ekki hlusta (eða eeinfaldlega ekki leggja það á sig).
T.d. þegar hún fékk einhvern frænda sinn í félagi íslenskra þjóðernissinna til að lýsa hugsanlegu framboði til næstu eða þarnæstu kosninga. Þeir sögðu nákvæmlega af hverju þeim væri illa við útlendinga á íslenskri grund og síðan fara fólki hleypt að til að tjá sig. Þegar um svona málefni er að ræða þarf vitanlega sýja alla ómálefnalegu vitleysinganna í burtu og gerði hún það stundum, þ.e. var fljót að segja,, já, takk fyrir þitt innlegg“ og skella síðan á. EN miklu oftar virtist hún hundsa fólk sem hafði virkilega eitthvað til málann að leggja. Hringdi síðan inn, að mig minnir, gömul kona sem fór að lýsa fyrir þeim hvernig syni sínum hafði verið tekið sem útlendingi þegar hann fór til náms í bandaríkjunum fyrir nokkrum áratugum. ÞEtta var áhugaverðu punktur en Arnþrúður leyfði blessuðu konunni að klára að tala til þess að komast að kjarna málsins heldur dæmdi hana hrokafull virtist um leið bara einhvern elliæra vitleysing; talaði við hana eins og maður myndi tala við fimmára krakka og sagði síðan inni eftir nokkra sekúndur; ,,já, þetta var voðalega áhugaverð saga hjá þér… takk fyrir þitt innlegg” og skellir síðan á.
Ég get varla setið undir þáttunum hennar lengur, hlutdrægari og… já, bara leiðinlegri manneskju hef æeg aldrei kynnst í íslensku útvarpi.
útvarp saga er brjáluð snilldar stöð, en ef það er einhver manneskja þarna sem fer í taugarnar á mér þá er það Ingvi Hrafn, þar er maður sem getur á engann hátt verið nálægt því að vera hlutlaus (ég geri mér grein fyrir því að það er náttúrulega enginn sem getur verið hlutlaus, en það er að minnsta kosti hægt að reyna) maðurinn er svo gagntekinn og hugfanginn af sjálfstæðisflokknum, og hann er svo rosalega með stóriðjuframkvæmdum, að maður getur bara stundum fengið illt í eyrun að því að hlusta á hann. Ég er samt ekki að segja að Ingvi sé nein vond manneskja eða neitt solleiðis bara soldið mjög hlutdrægu
“ég geri ekki neitt fyrir neinn sem gerir ekki neitt fyrir neinn”
0
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.