Þegar þú meinar “meira í boði heima hjá mér” hvað þýðir þetta “meira” ?

En annars hef ég eki reynsluna að búa hjá foreldrum með barn, en ég mundi ekki meika að búa hjá foreldrum né tengdaforeldrum :) en þa er kanski líka vegna þess að það eru mörg ár síðan við bæði fluttum út frá foreldrum :)

Úff, þetta er ekki auðvelt val.

En ef það er partístand heima hjá þér þá myndi ég strax segja að sá möguleiki væri alveg off. Börn þrýfast best á rútínu og reglu og það er bara rugl að fara að skipta um heimili alltaf um helgar. Þessar fyrstu vikur og fyrstu mánuðir eru svo ótrúlega viðkvæmt tímabil, bæði fyrir móðurina og barnið að það á aldrei eftir að ganga að vera að flækjast svona á milli staða.

Þið hljótið að geta tekið bara rúmið þitt heim til hans og búið þannig um ykkur að það sé þægilegt/heimilislegt. Þó foreldrum hans lítist ekki eins vel á það þá hljóta þau að sjá að það sé skárri kostur en hitt, og verða örugglega bara ánægð með að hafa ykkur þarna þegar barnið er komið. Mér finnst það bara frekar nálægt vanrækslu að hafa barn á heimili þar sem mikið partístand er, barnið þarf öryggi og ef það byrjar lífið á að þurfa að flýja heimilið sitt um helgar boðar það ekki gott fyrir sálartetur þess.

Ég myndi allavega reyna að ræða þetta betur við foreldra hans og gera þeim ljóst að það er ómöglegt að ætla að hafa barnið hjá foreldrum þínum. Ef þau eru eins og flestir foreldrar þá vilja þau hjálpa ykkur eins og þau best geta. Ef peningar eru vandamálið þá getið þið bara samið um mánaðalegar greiðslur, eða komist að einhverju öðru samkomulagi sem hentar öllum. Ef þau eru hinsvegar alveg föst á því að þau ætli ekki að hjálpa ykkur, þá myndi ég leita til Félagsþjónustunnar og sjá hvort þið fáið einhverja hjálp þaðan. Ég myndi allavega gera allt til að forðast það að barnið alist upp við þessar aðstæður sem þú lýsir heima hjá þér.

Úff, ég myndi aldrei meika að vera heima hjá foreldrum eða tengdaforeldum með lítið barn til lengdar, þegar guttinn minn var 7-8 mánaða “bjó” ég hjá tengdó og fékk sífelldar kvartanir um minni nætursvefn, meira drasl og svona leiðinlegt, hjá foreldrum mínum er íbúðin mjög lítil og erfitt var að gista þar ef þörf var á.

Persónulega myndi ég segja honum að drulla sér til að taka smá ábyrgð og fara að vinna, en það er mín skoðun.

Barn elst best upp með foreldrum sínum, heldur en á flakki og endalausu áreiti frá t.d syskinum þínum eða hans og svo framvegis.

Ég bý með fölskyldunni minni, s.s ég, karlinn minn og svo börnin okkar 2, og ég fíla það mun meira og ber meiri ábyrgð og læri frekar inná börnin mín í “okkar” umhverfi.

ég á mánaðargamla dóttur. kærastinn minn er að vinna í útlöndum og við tókum þá ákvörðun að ég myndi vera hjá mömmu hans meðan allt væri að venjast, þar sem mamma mín er dáin og í rauninni engir aðrir í kringum mig með reynslu af ungabörnum nema tengdó.

mig kveið rosalega fyrir þessu alla meðgönguna, að flytja inn á tengdó, þröngt húsnæði, mikið dót, vera byrði….. svo fluttum við hingað inn tveim vikum áður en ég átti. við vorum búin að ákveða að vera bara tvö í fæðingunni en aðstæður voru þannig að tengdó kom með, eithvað sem ég ætlaði mér alls ekki en eftirá var ég rosalega fegin því þetta gekk svo rosalega hratt fyrir sig, ég var gjörsamlega út úr heiminum og kærastinn minn vissi ekkert hvað hann átti að gera þannig að það að hafa tengdó þarna var mikið hjálp.

kærastinn minn fór aftur úr að vinna 2 vikum eftir að stelpan fæddist og ég varð eftir hjá tengdó. það sem ég var búin að kvíða fyrir hvarf algjörlega, samband okkar tengdó er mikið betra í dag. hún er búin að hjálpa mér rosalega mikið í gegnum alla byrjunarörðugleikana. ég hafði aldrei verið nálægt ungabarni áður og kunni ekkert á litluna þegar hún fæddist. brjóstagjöfin var algjört hell til að byrja með en tengdó studdi mig í gegnum hana og hún gegnur bara nokkuð vel núna.

reyndar bý ég bara tímabundið hérna hjá tengdó því ég á mitt eigið heimili en ég vil bara segja að þið ættuð ekkert að stressa ykkur of mikið á þessu. ef foreldrar ykkar vilja hjálpa þá leyfið þeim bara að hjálpa. það er þannig ástand í þjóðfélaginu að það er ekkert sjálfgefið að ungt fólk hafi efni á sínu eigin húsnæði…. eða að hafa vinnu yfir höfuð! þetta er væntanlega bara tímabundið hjá ykkur, hvort sem það verður í 1 ár eða 5 ár.

varðandi þrengslin þá aðlagar maður sig bara að þeim. ég er líka búin að vera svolítið að ferðinni með stelpuna, var í eina viku hjá frænku minni því tengdó þurfti að fara úr bænum og vildi ekki skilja okkur eftir tvær einar…. jú það er mikið af dóti sem þarf að flytja á milli en þetta hefst.

gangi ykkur rosalega vel :)

Ég og kærastinn minn og dóttir okkar búum hjá foreldrum mínum. Foreldrar mínir eru í eldri kanntinum og því ekki mikið partístand á þeim, varla gestagangur. Auk þess þá er ég eina barnið sem býr heima þar sem að systir mín býr með fjölskyldunni sinni. Hins vegar þá erum við með ágætlega stórt herbergi en samt sem áður ekki nógu stórt fyrir okkur 3. Eftir að rúmið hennar og skipti-kommóðan komu inn í herbergið er eiginlega ekkert pláss. Við erum að leita okkur að íbúð en við erum bæði með fastar tekjur svo að það er ekki vandamál eins og virðist vera hjá ykkur. Það er spurning um að láta kallinn þinn fara á atvinnuleysisbætur eða byðja um fjárhagsaðstoð hjá féló. Það er rosa gott að vera hjá mömmu en til lengdar þá verður litla fjölskyldan að standa á eigin fótum. Vona að þetta hjálpi eitthvað. Gangi þér vel ;)