Ég veit ekki hvað þetta er hjá þér, en mér finnst ekki skipta neinu máli hvort kynið það sé, allavega ekki með fyrsta barnið, maður vonar náttla að maður eignast t.d.stelpu eftir að hafa átt 2-3 stráka. Ég á sjálf 5 mánaða stelpu og það er alveg yndislegt að klæða hana í kjóla og punta hana og svona:) En það er sagt að strákar séu miklu rólegri en stelpur og að flest strákaungbörn sem eru á brjósti sjúgi alla meðgöngufituna frá mömmunni. Ég þekki eina sem fitnaði um 20 kg þegar hún var ólétt og eignaðist svo strák. Svo eftir tvær vikur var hún komin í sama formið og hún var í áður en hún var ólétt. Það er góður kostur:)

ég myndi nú bara ráðleggja þér að vera ekkert að eignast barn.. Ef þér finnst litlir strákar pirrandi og þú vilt bara eignast stelpu.. Hvað myndiru þá gera ef þú eignaðist t.d fatlaðan strák.. afneita honum?!

Ég veit nú ekkert hvað er hægt að ráðleggja þér að gera nema kanski fara aðeins að hugsa.. öll börn eru yndisleg sama hvaða kyn það er.. börn eru bara misjafnlega erfitt og það tengist kyninu alveg afskablega lítið!

Ég meina ég persónulega myndi miklu frekar vilja eignast strák fyrst.. en ef það yrði svo stelpa þáyrði ég sko alls ekkert fyrir vonbrigðum.. bara að eignast barn er yndislegur hlutur<br><br>————————————————————
“Ef það er eitthvað þarna uppi, þá er ég nú í Deep Shit, ég kann ekki einu sinni á hörpu!” - Afi minn heitinn

Það er nú svo skrítið að 99% prósent fólks elskar börnin sín skilyrðislaust - sama hvers kyns, sama hvort þau eru fötluð, sama hvernig þau eru. Ég gæti ekki hugsað mér að eignast að mikið fatlað barn - en þegar það væri fætt þá myndi ég elska það - ekkert gæti komið í veg fyrir það. Ekki vanmeta móðurástina (foreldraástina) - hún er líklega sterkasta afl í heiminum. Þú átt eftir að elska strákinn ef þú eignast hann.

Ef að þú hefur ekki áhuga á að eignast barn strax þá skaltu svo INNILEGA sleppa því. Börn umturna lífi manns, en það er undir manni sjálfum komið hvort að manni finnist það til hins betra eða verra.

En þegar og ef að sá tími kemur að þig langar að eignast barn, þá held ég að eftir alla spennuna á meðgöngunni verði þér nokk sama hvort kynið það er. Allar hugsanirnar sem fljúga í gegnum hugann á meðgöngunni gera það að verkum að í langflestum tilfellum er það nóg að barnið sé lifandi og heilbrigt.

Og svo bara til að hafa það á hreinu .. þá pirra manns eigin börn mann aldrei. Allavega ekki þannig að maður færi að óska þess að þau væru af hinu kyninu, svo er það líka mikið til uppeldið sem hefur að segja hvort að barn sé “pirrandi” eða ekki ..

En mín orð til þín .. upp með smokkinn þangað til þú veist hvað þú vilt, og hvort að þú sért tilbúin að takast á við þau vandamál og annað sem getur fylgt því að eignast barn.
En þau borga allt margfalt til baka .. bara eitt bros eða faðmlag getur læknað verstu sálarsár … <br><br>Zallý