Ég komst að því fyrir viku síðan að ég hafi misst fóstur :(
Undanfarnir dagar hafa verið hrein martröð, bjóst aldrei við að þetta yrði svona rosalega sár reynsla. Maður reynir að hugsa þetta þannig að það hafi verið eitthvað að og það hafi verið betra að fóstrið fengi að deyja, frekar en að eignast barn sem þjáðist af einhverjum hræðilegum galla.
Það eina sem huggar okkur núna er að við ætlum bara að reyna strax aftur, það er að segja um leið og ég má… þarf víst að hafa tíma til að jafna mig eftir útskröpunina.

Ég er alveg staðráðin í því að ekki seinna en eftir 2-3 mánuði þá verð ég búin að tilkynna það hér á Huga að ég sé aftur orðin ófrísk. Þá mun maður líka VIRKILEGA kunna að meta það þegar allt gengur vel.

Ég vona bara að ég geti komist yfir þetta sem fyrst :(<br><br>kíktu á kasmír síðuna mína :)