Yngri bróðir minn lenti í svona þegar að hann var einmitt á þessum aldri. Hann átti það til að “vakna” alveg sturlaður úr hræðslu, gargandi hluti eins og t.d. “ekki taka húfuna mína”. Hann var þó aldrei almennilega vakandi og alltaf þurfti að hrista hann hressilega til að ná honum “í samband” við mann. Hann mundi aldrei eftir neinu, amk vildi hann ekki viðurkenna svoleiðis. Mamma reyndi ýmislegt til að hjálpa honum en ég man ekki eftir neinu sem virkaði.

gangi ykkur vel í leit að aðstoð,
chloe

Nú ertu komin til Noregs og það er allt annað veðurlag þar en á klakanum, ættir kannski að prófa að setja viftu inn hjá henni til að kæla áður en hún sofnar og jafnvel að leyfa viftunni að vera á fram á kvöld. Annars dettur mér í hug hvort ekki geti verið að stelpan sé með einhverja dulræna hæfileika og það sé einhvað í húsinu sem þið fluttuð inní sem er að hrjá hana. Gætir reynt að tala við prest eða einhvað. Ég er með einhvað svona hérna hjá mér sem mig vantar að sættast við eða að fá út, var einmitt að pósta grein inná dulspeki í gær um það. Allavega vona að ykkur gangi vel og að hún lagist með þetta.
Kveðja StarCat

ég hef lent í þessu , vakti mömmu og pabbi í sjokki hágrjenjandi og kófsveittur og bullaði eitthvað um að þeir myndu ná mér fyrr eða síðar og Það þýddi ekki að hlaupa. ég hef samt enga skýringu á þessu:(

Ekki nema að barnið þitt sé mjög opin fyrir örðum skilningsvitum (sem gerist á barnsaldri ) og það sé einhver inni húsinu að reyna hafa samband við hana. svo þegar þið farið til annars lands þá fylgir fylgjan ekki. ( ég ætla nú samt ekki að hræða þig )hefuru hún einhvað talað um einhvað annað folk sem þú skilur ekki hver er? ein lítil frænka mín er alltaf t.d að tala um gamla mannin sem situr inni stofu ( sem er kannksi dáldið spooky ) en svona er þetta.

Er þetta ekki bara svokallaður næturtryllingur.
Fann þetta í bókinni Barnið okkar bls 378.

“Næturtryllingur(night terror) eru miklu sjaldgæfari en martröð. Mjög fá börn fá oft næturhræðslu.
Fyrstu einkennin eru þau sömu og í martröð - hræðslugrátur og -óp. En þegar þú kemur að barninu þá er það hvorki sofandi né vakandi, heldur í undarlegu ástandi sem líkist óráði, sem fylgt getur háum hita.
Oftast situr barnið uppi, með opin augu, ”horfir“ á eitthvað sem ekki er til staðar í einhverju horninu. Barnið virðist ekki einungis hrætt, heldur viti sínu fjær af hræðslu. Ef reiði blandast óttanum, þá er það ofsareiði. Ef einhver sorg fylgir, þá er það algjör örvænting.
Enda þó barnið virðist vakandi, er það ekki í raun og veru með fulla meðvitund og það er erfitt að fá barnið til þess að ”vera með sjálfu sér“. Í stað þess að láta strax huggast þegar þú kemur, lætur barnið sem það sjái ekki eða finni þegar þú reynir að hugga það eða það getur verið að þú verðir hluti af þessum ógnvekjandi hugsunum. Barnið getur látið eins og þú sért ein(n) af óvinunum og öskrar óttaslegið: ”Farðu“. Barnið getur líka látið eins og þú sért með því og sjáir það sama: ”Sjáðu, sjáðu“. Stundum getur barnið öskrað ákaft á þig ”Mamma/pabbi, ég vil fá mömmu/pabba“, jafnvel þótt þú sért að láta vel að því og reynir að láta það finna að þú sért hjá því

Svona ofsahræðsla er smitandi og óhugnanleg líka, einkum það að barnið virðist glaðvakandi en er þó ekki í neinum tengslum við raunveruleikann”

Svo eru líka svona leiðbeiningar hvernig maður á að meðhöndla svona næturtrylling.

Kveikja öll ljós.
Ekki reyna að rökræða við barnið.
Taka ekki of nærri þér ef barnið segir hluti sem gætu sært þig.
Reyndu ekki að vekja barnið ef það fer ekki út úr rúminu.

Svo er hérna meira:
“Enginn veit með vissu hvers vegna sum börn fá næturhræðsluköst en önnur ekki. Ekki er heldur vitað hver eru mörkin milli martraðar og næturtryllings. Börnum sem fá þessi hræðsluköst virðist hættast við þessu þegar þau eru dálítið ”svífandi“ þegar þau eru með háan hita. Einnig geta róandi lyf haft þessi áhrif. Einnig geta alvarleg líkamleg eða tilfinningaleg áföll haft þessi áhrif, eins og t.d. að lenda í árekstri. Það þarf foreldra eða að minnsta kosti fullorðið fólk með reynslu til þess að taka á næturtryllingsköstum. Það er ekki ráðlegt að skilja barn sem líklegt er til að fá svona köst eftir í höndum barnfóstra á unglingsaldri.”

Vona að þetta hjálpi.

Kveðja PiCatChyou

Frænka mín var einmitt svona hun labbaði til ömmu sinnar og afa (búa mjög nálægt!!)og sagði mamma er að lemja mig og alskonar vitleisu og sundum skreið hún bara upp í og fór að sofa en þá hringdi amma mín í dóttur sína og sagði/spurðu hversvegna dóttir hennaar væri hér!!! En þá haði mamman ekki hugmind um að stelpan var horfin!!!!
En nú í dag er hún fullorðin og allt fór þetta af henni!!!

Það gerðist eitt skipti hjá litla bróður mínum, að hann labbaði inn á klósett og sagði vonda gamla kallinum að láta sig vera. Annars mundi hann kveikja á sturtunni og bíta hann. Svo fór hann kveikti á sturtunni og svo stóð hann í svona sirka mínotu og gerði ekkert annað en að stara út í loftið. Svo allt í einu stökk hann inn í sturtuna, og byrjaði að bíta út í loftið svo fór hann inn í rúm aftur og lagðist niður og sagði Góða nótt.