Auðvitað liggur ekkert á, mér finnst fólk einmitt í dag hugsa um barn sem einhverja eign sem færi lífi þeira ánægju. Við erum búin að hugsa um þetta mikið á mínum bæ og við ætlum ekki að eiga barn fyrr en við getum boðið því svona nokkuð góð kjör. Mér finnst líka mikið um það í þessu þjóðfélagi að fólk eignist mörg börn og þ.a.l. fá börnin minna. Við ætluðum að eignast barn núna en gátum það ekki vegna þess að við vinnum bæði mikið og vorum að kaupa okkur okkar fyrstu íbúð, ef við eignuðumst barn núna þyrfti það alltaf að vera í pössun og svoleiðis.

Flott grein. Fólk þarf ekkert að vera að flýta sér að þessu. Mér finnst vera allt of mörg tilfelli að fólk eignast börn án þess að vera undirbúið, ekki búið að spá í hvað það er að fara út í eða ábyrgðina þó blessunarlega reddist þetta nú oftast. Það er samt ekki góður hugsunarháttur að demba sér út í hlutina án þess að vera búinn að spá í þeim fyrst :)

Vinnualkar í afvötnun? Jú það á örugglega við um suma. En reyndar þá er mín reynsla sú að flest fólk vinnur til að hafa ofan í sig og á, ekki til að eiga flottustu greæjurnar eða nýjasta bílinn.

Lyklabörn sem alast upp fyrir framan sjóvarpið? Jú eflaust einhver tilfelli til. Samt sem áður eru langflest börn í góðri gæslu á meðan foreldrarnir eru að vinna. Það eru dagmömmur, leikskólar og skóladagvistir þar sem mikið er gert fyrir börnin og þeim vel sinnt. Magn tímans sem foreldrarnir hafa til að sinna börnunum skiptir ekki meginmáli, það er miklu frekar hvernig þeim tíma er varið. Þú getur alveg eins verið heimavinnandi með þrjú börn, orðin gjörsamlega orkulaus og nennir ekkert að sinna þeim. Alveg eins er hægt að vera heimavinnandi og sinna börnum og búi með prýði. Það er líka hægt að vera útivinnandi og koma uppgefinn heim á kvöldin og senda börnin beint í rúmið. En svo er líka alveg hægt að koma heim, sleppa því að kveikja á sjónvarpinu og gera eitthvað með börnunum. Nú eða horfa á eitthvað skemmtilegt MEÐ börnunum. Sjónvarp þarf heldur ekki að vera slæmt, stundum er voða gott að slappa af með krökkunum á þann hátt. Ef fólk ætlar alltaf að gera eitthvað húllumhæ með krökkunum er það alveg eins orðin kvöð og hættir að vera skemmtilegt. Ef það á t.d. alltaf að fara í sund alla daga þegar mamma og pabbi koma heim, allir dauðþreyttir eftir daginn, þá endar það bara með gremju og leiðindum.

Foreldrar sem vinna eru ekkert endilega verri foreldrar.

Auðvitað er ekkert að því að flýta sér hægt og hugsa út í máln áður en maður tekur þá ákvörðun að eignast barn. Slys geta samt alltaf orðið og þá er spurning hvernig maður tekur á þeim málum. Er fóstureyðing þá alltaf rétta lausnin? Ekki að mínu mati. Eins ef fólk ætlar alltaf að bíða þar til fullkomnu aðstæðurnar hafa skapast þá held ég að lítið yrði um barneignir á Íslandi. Eða eiga barneignir að vera forréttindi vel stæða fólksins?

Ég átti eldri dóttur mína á meðan ég var enn í námi, einstæð og með litla aðstoð frá föðurnum. Ég held samt að dóttir mín hafi fengið næga ást og umhyggju og verið vel sinnt þrátt fyrir að tíminn með mér væri á köflum lítill (aðallega í kringum próftímabilin). Ég tel sjálfa mig góða móður, ekki fullkomna, en góða. Ég held að mín börn væru ekkert betur komin hjá einhverjum sem vinnur minna eða á meiri pening.

“Afhverju að eignast barn?”

Því það gefur fólki tilgang í lífinu.

“Við erum tæpast að gera heiminum greiða þar sem ”eins manns brauð er annars manns bani“ og mikil offjölgun og hungur ríkir í heiminum.”

Þessi “málsháttur” á ekki við um barneignir þar sem hann stenst ekki. Offjölgun er ekki vandamál í hinum vestræna heimi. Þó ég fæði og klæði barnið mitt verður það ekki til þess að meira hungur ríki annars staðar.

“Persónulega finnst mér margt fólk (þá einkum kvenfólk) þyrsta í barn til að finna einhvern tilgang í annars oft innantómu lífi.”

Það er eðlishvöt mannfólksins að vilja fjölga sér og mörgum konum og mönnum finnst lífið ekki “fullkomnað” nema að hafa fætt af sér líf og gefið af sér.

“…en þarf Ísland fleiri ”lyklabörn“ sem alast upp fyrir framan sjónvarpið?”

Í dag eru einsetnir flestir skólar og því eru þessi lyklabörn almennt að detta út.

“Er fólk almennt tilbúið að eignast börn, og þá er ég ekki bara að tala um fjárhagslega!”

Það er eitthvað sem fólk verður að eiga við sjálft sig, sem betur fer þá þroskast fólk allverulega í flestum tilfellum sem eignast börn og öðlast ákveðna ábyrgðartilfinningu sem það hafði kannski ekki áður. Að huxa um barn er mjög þroskandi og gefandi fyrir foreldra.

“Ég þekki ungt par sem eignaðist barn um tvítugt og það kom sko ekki til mála að þau fengju gefins einhver föt af krakka vinkonu hennar (sem var nývaxinn úr þeim).”

Það er þeirra vandamál, flestir sem ég þekki gera þetta ekki svona, jafnvel þeir sem standa ágætlega fjárhagslega.

“Mér finnst að íslenskir ”vinnualkar“ ættu aðeins að fara í afvötnun og eyða meiri tíma með börnunum sínum og sinna uppeldinu meira og pæla minna í að eiga flottari græjur en vinir & kunningjar.”

Þar er ég fullkomlega sammála þér, þekki alltof mörg svona dæmi þar sem vinir metast um hver ekur um á flottari bíl og svo framvegis. Þetta fólk veit ekki að það er að missa af uppeldi barna sinna sem er miklu mikilvægara.

“Ég ætla að upplifa allan fjandann og ferðast helling með minni stelpu áður en við förum að spá í þessu fyrir alvöru.
Það einfaldlega LIGGUR EKKERT Á! ;)”

Rétt hjá þér, ég hef ferðast mikið og er núna 27 ára og á að eiga mitt fyrsta barn núna í maí og það er með manni sem ég elska. Við erum bæði búin að mennta okkur og eigum íbúð og bíl og höfum það mjög gott. Ég veit ekki hvað þú ert gamall en allavega er núna stundin sem ég er tilbúin að eignast barn, þín kemur sennilega seinna. Fólk á að prófa að lifa lífinu, gera eitthvað fyrir sjálft sig en það er samt ekki þar með sagt að það að eignast barn þá séu foreldrarnir bundnir í hlekki það sem eftir er. Barn kannski takmarkar möguleika þína aðeins en þú getur gert nánast allt þótt þú sért með barn. Alltof margir lifa kannski eingöngu fyrir börnin sín en gleyma sjálfum sér, það er ekki hollt fyrir foreldrana né börnin.

Þetta er ágætis grein hjá þér en lífið er ekki svona einfalt. Það er ekki hægt að dæma fólk fyrir það sem það gerir, það er þeirra að ákveða. Ég huxaði líka svona þegar ég var um tvítugt en skoðanir breytast eftir því hvernig maður þroskast og sumir kjósa að eignast engin börn. Það er algerlega á þeirra valdi og lít ég ekkert niður til þeirra fyrir það.
Með kveðju,
IceCat

Þú talar um að “margt fólk þyrsti í að eignast barn til að finna einhvern tilgang í annars oft innatómu lífi”. Hvað fær þig til að halda það. Ertu að halda því fram að 98% fullorðina einstaklinga lifi innantómu lífi. Mér finnst þú setja þig á háann hest.
Flestir hafa nú meira en einn tilgang með lífinu. Það að börn séu eitt af því mikilvægasta í lífi fólks finnst mér reyndar svo skiljanlegt. Finnst þér kannski eðlilegra að bíllinn eða utanlandsferðir séu megin tilgangur lífsins. Skemmtanir eru mikilvægar og skemmtilegar en ekki mikið meira en það fyrir flestum.
Heldur þú virkilega að fólk ákveði að eignast börn vegna þess að það er orðið þreytt á vinuni sinni. Ég held að við verðum nú að telja mannskepnuna gáfaðri en það.
Ég held að metnaður nær allra sem eiga börn sé að ala þau vel upp. Ég held að uppalendur nú séu einmitt meðvitaðra um mikilvægi þess að eyða tíma með börnunum sínum heldur en þeir voru hér á árum áður. Ég held að langiafi hafi t.d ekki hugsað mikið um að hann yrði að fá sér frí frá bústörfunum til að geta tekið sér sumarfrí með fjölskyldunni eða verið heima í viku eða meir þegar lítill erfingi fæddist. Ég efast ekki um að langaamma hafi líka haft nóg að gera í sínum störfum og ekki verið að föndra með börnunum. Lyklabörn sem eru alin upp við sjónvarpið er ekki lýsing á börnum nútímans. Ég held börn hafi aldrei fengið eins mikið markvisst uppeldi og þau fá nú. Bæði frá foreldrum og kennurum.
Ef þú átt eftir að eignast börn þá held ég að þú eigir einmitt eftir að taka eftir því þau fá þig til þess að finnast lítið til um flottu græjur vina þinna. Ég held að við verðum nú að líta á aðra sem hugsandi manneskjur líka. Hefur þú hitt einhvern sem langar til þess að eignast barn bara til þess að geta klætt það flott og gefið því dýrar græjur. Þó að einhver gefi barninu sínu dýra hluti er ekki endilega þar með sagt að hann geti ekki gefið því umhyggju og ást líka.
Það er ekkert slæmt um það að segja þegar fólk tekur þá ákvörðun að eiga ekki börn. Það tekur þá ákvörðun út frá sínum gildum og sínu lífi. En það að telja að fólk sem tekur þá ákvörðun að eignast börn taki sá ákvörðun að vanhuguðu máli er svona einum of.
Það að þú ætlir ekki að eignast börn strax er mjög gott og það er fínt að þú ætlir að gera fullt af hlutum fyrst. Þó að þú sért ekki tilbúinn þá þarft þú ekki að leggja dóm á þá sem telja sig vera það. Hvað fær þig til að vita betur?
Svo svona í lokin. Til hvers ætlar þú eiginlega að eignast börn? Hvað fær þig til að halda að þú sért betrur til þess fallinn en aðrir?

P.S
Ég efast samt ekki um að þú eigir eftir að reynast góður uppalandi og að einhvertíman eigir þú eftir að líta á börnin þín sem mikilvægan part af tilgangi þínum með lífinu.

Eitt sinn sagði vinur minn við mig sem á barn, að barn gefur lífinu nýjan og skemmtilegan tilgang og opnar dyr að einhverju sem hann hafi aldrei séð áður!!!

Ég trúi því að fólk þurfi ekki að eiga neina fjárhyrslur eða stúdíóíbúðir til þess að eignast börn, ég held að barn fæðist í heiminn og þá sé ást og umhyggja mestur hluti af því sem barnið þarf.

Og eins og mamma seigir alltaf við mig…Það skiptir ekki máli að þú eigir pening þegar barnið kemur, það lifir á móðurmjólkini og þið lifið á ástinni!!! Og ég held að það sé bara nokkuð satt hjá henni:)

Kveðja sigga