Ég er svona týpan sem pælir mikið í framtíðinni og til þess hvert hlutirnir virðast vera að stefna og hérna er ein pæling handa ykkur að pæla í:

Samkynhneigð. Upphaflega ólögleg. Þeim tekst að sveigja lögin til að fá réttindum sínum fullnægt. Auðvitað eru það mjög sannfærandi rök að það eigi ekki að banna fólki að stunda kynlíf með fólki af sama kyni ef að báðir vilja það og báðir aðilar séu fæddir svona og geti ekkert gert að þessu. Mörgum gagnkynhneigðum finnst þetta samt “ónáttúrulegt” en þessi skoðun víkur fyrir þeirri að allir ættu að njóta sömu mannréttinda. Nú eru samkynhneigðir að ná fram sínum síðustu réttindum, þ.e réttinum til að giftast og réttinum til að ættleiða börn. En þá vaknar spurningin: Aðrir minnihlutahópar sem við höfum hingað til litið illu auga og kallað ónáttúrulega og óeðlilega, svo sem þeir sem kjósa kynlíf með dýrum eða börnum. Eiga þeir ekki sama rétt og hinir samkynhneigðu? Að fá að stunda sitt kynlíf/ástarlíf í friði og vera ekki fordæmdir fyrir samfélaginu, rétt eins samkynhneigðir voru ekki fyrir svo löngu. Ég meina, getur þetta fólk eitthvað gert að þessu? Ef við hugsum þetta svona: Ef 52 ára karlmaður og 12 ára stelpa vilja bæði stunda kynlíf saman (þetta er ekki nauðgun eða misnotkun) stendur þá eitthvað annað í veginum heldur en lögin? Rétt eins og með samkynhneigða forðum. Persónulega finnst mér þetta hryllileg hugsun en frá mannréttindasjónarmiði virðist rétturinn vera hjá “barnkynhneigðum”. Haldiði að þetta sé eitthvað sem gæti gerst í framtíðinni? Fyrst að samkynhneigðir gátu breitt lögunum af hverju ættu barnkynhneigðir ekki að geta það? Hafið í huga áður en þið svarið að fólki þótti hugmyndin að samkynhneigð yrði nokkurntímann gerð lögleg örugglega alveg jafn fáránleg og ykkur finnst þetta fáránlegt. En sagan hefur sýnt að þeir höfðu rangt fyrir sér. Höfum við rangt fyrir okkur…?