Þetta eru nú heilmiklar pælingar og ég hef langt frá því svör við þeim öllum. Við fullorðna fólkið erum auðvitað fyrirmyndir og það fer bara eftir því hversu meðvituð við erum og hvernig við erum hverskonar fyrirmyndir við erum.

Þetta með skóla og leikskóla þá held ég að það sé alveg tilhneyging til að láta þessar stofnanir sjá um aga og uppeldi að vissu marki, en mér finnst samt sem áður sjálfsagt að ætlast til af þessum stofnunum að þær taki að sér þetta hlutverk ásamt okkur foreldrunum þar sem börnin okkar eyða töluverðum tíma þar. Samt sem áður er uppeldi fyrst og fremst ábyrgð okkar foreldra og það hlýtur þá að vera mikilvægt að eiga gott samband við þessar stofnanir ásamt öðrum foreldrum (sérstaklega þegar börnin verða eldri) til að geta unnið að góðum aga og uppeldi. Annars var einhver sem benti á að hér áður fyrr þegar konurnar voru heima með börnin var kannski alls ekkert meiri tími til að hugsa um þau. Konurnar höfðu nóg að gera heima, börnin voru fljótt látin taka þátt í heimilisverkum og vinnu og þau eldri sinntu þeim yngri þannig að mörgu leyti held ég svei mér þá að við sinnum börnum okkur hreinlega betur í dag en gert var áður fyrr. Bóndakonur í gamla daga höfðu engan tíma til að leika við börnin sín, áttu kannski 8-15 börn og höfðu nóg að gera við að sinna öðrum störfum á heimilinu. Mér finnst þú draga upp svolítið dökka mynd af foreldrum nútímans, hjá mér snýst vinnan ekki um að sanka að sér veraldlegum gæðum heldur að gera eitthvað sem ég hef gaman af og einfaldlega hafa í mig og mína og á. Ef ég hefði efni á að minnka vinnuna eitthvað við mig myndi ég gera það strax því ég vildi sko gjarnan vera meira heima og sinna börnunum og ég held að þetta eigi alveg við um fleiri. Þatta íslenska samfélag býður bara illa upp á svona lagað, því miður. Einnig held ég að það skipti meira máli HVERNIG við eyðum tíma með börnunum okkar heldur en HVERSU MIKLUM.

Varðandi fæðingarorlofið þá held ég að það dugi alveg til að geta haft barnið á brjósti. Margar konur halda áfram að vera með barnið á brjósti þótt þær fari að vinna. Þá er bara skroppið heim í hádeginu, eða þá einhver kemur með barnið. Eða einfaldlega maður mjólkar sig og lætur gefa barninu í pela þegar maður er að vinna og gefur svo barninu brjóst þegar maður er heima. En 6 mánuðir á brjósti er alveg ágætt og dugar vel.

Hlutverk föður í fæðingarorlofi er auðvitað ekki að hafa barnið á brjósti. Einfaldlega að kynnast barninu og mynda tengsl við það rétt eins og móðirin. Þessi fyrsti tími með barninu er mjög mikilvægur, maður er að kynnast þessum nýja einstaklingi og margir hverjir eru hreinlega að læra að skilgreina sig upp á nýtt sem fjölskylda í stað þess að vera bara par. Þess vegna held ég að það sésvo gott fyrir bæði móður og föður að hafa þess kost að geta verið heima með litla krílinu og læra svolítið á þetta nýja hlutverk.

Í þjóðfélaginu í dag er ekki mikið annað til boða fyrir flestar fjölskyldur nema að báðir aðilar vinni fullan vinnudag. Því miður.
Ég treysti hiklaust á að leiksólinn taki að sér ábyrgðina á uppeldi á móti mér, enda hefur það verið þannig í gegnum aldirnar að fjölskyldur bjuggu saman og margir sáu um að ala upp börnin. Og leikskólinn er oft eins og fjölskylda fyrir börnin okkar, þar fá þau mikla hlýju og umönnum.
Mér finnst ekki rétt að þú setjir það upp þannig að margir foreldrar séu uppteknir við að sanka að sér veraldlegum gæðum og vinni þessvegna fram úr öllu hófi. Flestir sem ég þekki hreinlega VERÐA að vinna svona mikið til að hafa í sig og á.

Ég vildi fara að vinna þegar að ég var búin að vera heima í 6 mánuði, ég var búin að vera nóg heima að mínu mati. Ég hefði auðvitað viljað fara að vinna hálfann daginn, en það var ekki hægt, þannig að ég vinn alla virka daga frá 8-4.
En ég veit að börnunum líður vel á meðan ég er ekki með þeim, þau fá mikla ást og umhyggju og þau dafna vel.
Ég held líka að ekkert barn hafi gott af því að vera of mikið með foreldrum sínum, þau þurfa líka að fá frí frá okkur rétt eins og við foreldrarnir þurfa að fá frí frá börnunum sínum öðru hvoru.

Aftur ámóti reynum við að nota helgarnar í að gera eitthvað skemmtilegt öll sman, við förum í sund, gönguferðir, húsdýragarðinn, eða bara erum heima að kúra öll saman.

Með brjóstagjöf þá er vel hægt að sinna henni þó að konan sé enn með barnið á brjósti þegar að hún fer að vinna, þær geta mjólkað í pela, og á meðan það er haldið á börnunum á meðan þau drekka, og þeim er leyft að finna að þau séu elskuð þá er því ekkert til fyrirstöðu að því sé háttað þannig.
Að mínu mati er hlutverk föðursins að vera heima með nýju fjölskyldunni sinni og kynnast barninu, og aðlaga sig að breyttum aðstæðum með móðurinni. Þetta er mikil breyting að eignast barn, sama hvort að þetta sé fyrsta barn eða áttunda.
Hann getur líka hjálpað til með því að vera með nýjabarnið á meðan mamman fær tíma til að vera ein í næði með hinum börnunum ef þau eru til staðar.
Það er í raun ekki hægt að flokka þetta niður i hlutverk föður og móður, þetta er allt samvinna, og mjög mismunandi hvernig fjölskyldur vinna úr þessu.

Þetta eru allavega mínar vangaveltur, og þó svo að ég hafi sagt að ég hafi sagt að ég hafi ekki viljað vera lengur heima með börnin vona ég að það kalli ekki á reiði samhugara, ég elska þau af öllu hjarta, en mér finnst hálfur dagur heima með börnunum nóg í mínu tilfelli.
Set ekkert út á hvað aðrir gera :)

Kveðja, Gerðu