Hæhæ, sko eftir því sem ég best veit þá telst sameiginlegt forræði vera það að hvorugt foreldrið má ákveða neitt með barnið án þess að hitt fái að vera með.

Persónulega finnst mér hann ekki eiga rétt á að hafa forræði ef hann vill svo varla hitta barnið og ekki einu sinni hringja í það. Veit ekki alveg hvernig það er en borgar hann nokkuð meðlag ef þið eruð með sameiginlegt forræði? Eruð þið í sambandi? Gæti verið að hann vilji halda forræðinu til að losna við meðlag? belive me, annað eins hefur gerst.

ég skal nú ráðleggja þér eitt, koddu þér í samband við félagsráðgjafa og láttu hann útskýra allt fyrir þér.

Gangi þér vel!!!

Þú getur skrifað á rettur@rettur.is og spurt þá eða bara skoðað vefinn http://www.rettur.is og tékkað hvort þú finnur eitthvað sem hjálpar. Mér sýnist nú að það eina sem skiptir máli í sambandi við sameiginlegt forræði sé að þú mátt ekki ein taka ákvarðanir um hvar drengurinn býr, gengur í skóla, fer í kirkju o.s.frv. heldur verðið þið að vera sammála um það. Ætti samt ekki að skipta neinu máli nema hann fari eitthvað að skipta sér af sem mér sýnist ekki vera ætlunin hjá honum. Annars geturðu farið til sýslumanns og sótt um fullt forræði.

Það er í barnalögum að foreldri hafi skyldu til að rækja umgengnisrétt:

37. gr. Barn á rétt á umgengni við það foreldra sinna er ekki fer með forsjá þess og gagnkvæmt. Foreldri er skylt að rækja umgengni og samneyti við barn og hlíta nánari skilmálum er að því lúta.

Barnalögin geturðu séð öll á http://www.althingi.is/lagas/nuna/1992020.html

Ég veit til þess að kona hafi kvartað til sýslumanns vegna lítillar umgengni föðurins við barnið og hafði það í för með sér að öll umgengni var stoppuð á meðan verið var að semja við föðurinn. Málið flæktist í kerfinu árum saman og var sent milli mismunandi sýslumanna og barnaverndarnefnda eftir því hvar faðirinn bjó á hverjum tíma þannig að ég myndi alls ekki mæla með að gera þetta. Það minnkar bara sambandið ef eitthvað er. Þú ættir frekar að reyna að semja við pabbann um meiri umgengni og reyna kannski að höfða til þess að strákurinn þurfi nú að kynnast honum líka. Þú getur t.d. stungið upp á að hann taki strákinn eina eða tvær vikur í sumar þegar hann er í fríi. Það getur líka vel verið að pabbinn fái meiri áhuga þegar strákurinn verður eldri og þeir geta farið að gera meira saman.

Það sem mér skilst eftir að hafa lesið svipaðan póst á femin.is fyrir nokkrum vikum/mánuðum síðan þá er þetta ekki einfalt mál. Þú þarft að fara til sýslumanns og útskýra mál þitt. Það yrði líklega reynt að sætta ykkur í þessu máli. Sameiginlegt forræði hefur ekkert með umgegni að ræða. Það þýðir einfaldlega að þið verðið að taka sameiginlegar ákvarðanir varðandi barnið. Það er almennt álitið að sameiginlegt forræði sé best fyrir barnið þannig að þú þarft líklega að sýna fram á að hagmunum barnsins sé best borgið með að þú hafir ein forræði. Ég held að þetta sé ekki þessi virði að reyna það - nema að þú viljir að faðir og þú ræðið málin með þriðja aðila - en þá er náttúrlega spurning hvort þú eigir ekki að stinga upp á því í stað þess að fara út í einhverja hörku.
Af hverju talarðu ekki við barnsföður þinn og segist hafa áhyggjur af því að sonur hans fái ekki að kynnast honum? Ekki ásaka hann. Það hlýtur að vera erfitt fyrir hann að halda uppi samræðum við barn sem hann varla þekkir. Hann veit örugglega ekki hvernig hann á umgangast strákinn. Sýndu barnföður þínum skilning (barnsins vegna) og reyndu að komast að því hvað stoppar hann í því að hafa samband við barnið.

Þetta er nú ekki auðvelt mál.

Af fenginni reynslu skora ég bara á þig að láta pabban heyra það virkilega. Húðskammaðu helvítið fyrir þetta (ekkert grín) og segðu honum að drullast til að bæta ráð sitt. Þá gerist annað tveggja: Hann skammast sín og tekur sig á sem væri hið besta mál. Hins vegar gæti hann líka tryllst, kallað þig öllum illum nöfnum og sagst aldrei vilja sjá barnið aftur. Hvort sem gerist verður heiðarleikinn alla vegana ofaná. Barninu er enginn greiði gerður með því að byggja upp hjá því hugmyndir um pabba sem er svo góður og blíður ef hann er það svo ekki og sinnir þessu með hangandi haus.

Ég vildi bara óska að mamma mín hefði haft kjark til þess að stíga þetta skref…og ég er að verða 30 ára og ætti ekki að vera með komplexa yfir þessu. Stundum verður bara allt að verða vitlaust.

Sameiginleg forsjá getur verið böl ef foreldrar eru ekki 100% sammála um alla hlut. Passaðu þig þegar kemur að því að hann eigi að taka þátt í sameiginlegum kostnaði eins og ferming mikill lækknakostnaður og annað sem á að vera sameiginlegt hann getur neitað að borga og kemmst upp með það og þú getur ekkert gert. Þannig að ef það er ekki alveg 100% öruggt að hann komi til með að standa 100% með þér og styðji þig 100% þá gleymdu sameiginlegri forsjá. ég er að tala af reynslu minn fyrrverandi neitaði að borga meðlag og komst upp með það einnig neitaði hann að taka þátt í kostnaði við fermingu sonar okkar og hefði komist upp með það ef ég hefði ekki verið búin að átta mig á þessu og búin að setja af stað forræðismál. Vona að þú takir rétta ákvörðun. Baráttukveðja StarCat