eimmitt, jú ég myndi nú halda að g-string er svona frekar til að vera í í þröngum/hvítum buxum!

“Tíðni anorexíu og annarra átröskunarsjúkdóma hefur t.d. aukist og sérstaklega á meðal ungra stúlkna.”

- það getur vel verið, en ég er þess viss að sú tíðni helst fyllilega í samanburði við tíðni átröskunar hjá fullorðnum. s.s. að aukning átröskunarsjúkdóma í fullorðnum sé í svipuðu hlutfalli og aukningin hjá börnum, sem þýðir að vandamálið er ekki bara hjá börnunum, heldur samfélaginu í heild sinni og ef þú lagar vandamálið hjá samfélaginu, þá myndirðu laga vandamálið hjá börnunum.

“Stundum virðist manni sem að allt sé í lagi í dag, að 14 ára krakkar séu í threesome og analsex og þar fram eftir götunum.”

- ekki finnst mér það allt í lagi í dag hugsandi um 14 ára krakka, þó að þegar maður sjálfur var 14 ára þá hefði manni fundist svoleiðis bara geðveikt cool, ef að allar fyrirvarnir væru í lagi.

“Mér finnst það ekki góð þróun og ég hef grun um að margir þessara krakka hafi ekki hundsvit á því hvað þeir eru að gera.”

- auðvitað hafa þau smávit á því hvað þau eru að gera, þau hafa farið í kynlífsfræðina, þau hafa farið í partí með bekkjarsystkinunum frá því að þau voru 12 ára og horft á klámspólurnar sem að einhver strákanna hafa komið með.

Margir þessara 14 ára (og stundum allt niður í 12 ára) hafa hundsvit á kynlífi, og eru að byrja að prufa að vera saman í sambandi (án kynlífs), en það eru ekki neinar reglur til um hvernig það á að vera saman, ekkert svona mating ritual í rauninni, og í þessum lokaða heimi unglings (og já, hann er að vissu leyti lokaður frá foreldrunum), þá blandast krakkaheimurinn við fullorðins heiminn, og krakkinn verður að ákveða fyrir sjálft sig hversu mikilvægt það er að vera kynvera, hversu mikilvægt kynlíf er fyrir sig, og hversu mikilvæg kynmök eru (þetta eru 3 aðskildir hlutir, kynvera þarf ekki að lifa kynlífi, kynlíf er ekki einungis kynmök, og kynmök er bara the act of sex). Þessi ákvörðun gerist ekki á einni nóttu, þetta gerist á öllu táningaskeiðinu og heldur áfram að þróast og breytast allt líf einstaklingsins.

“Ekki langar mig að ala upp dóttur sem byggir sína sjálfsmynd á því hvort strákar líti á hana sem sexý eða ekki.”

- En þetta er ekki bara um það hvort að strákarnir halda að hún sé sexý, þetta er líka spurning um hvort að vinkonurnar halda að hún sé sexý, aðlaðandi, eða s.s. með ‘jákvæða’ ímynd, því að konur eru í rauninni konum verstar og hafa miklu meiri áhyggjur af útlitinu og ímyndini hinna stelpnanna vegna..

“Lágt sjálfsmat leiðir frekar til að fólk ani út í eitthvað sem er þeim í raun á móti skapi, allt til að reyna að þóknast öðrum eða virðast töff; öðlast viðurkenningu í augum annarra. Kynlíf, dóp, drykkja o.s.frv.”

- og það að vera kynvera er að hafa lágt sjálfsmat? Það finnst mér bara versta firra. Segðu mér, er Britney spears, christina aguilera, madonna, pamela anderson, halle berry með lágt sjálfsmat? Eru eitthvað að klámdrottningunum með lágt sjálfsmat?

Tökum sem dæmi Avril Lavigne, nýja popp/rokk kvenstjarnan á himninum sem að dressar sig einsog skeitari, er hún ekki kynvera þrátt fyrir fötin? sérðu hana ekki og hugsar, hey flott gella. Hennar attitúd er já, ekki þessi britney spears rembingur, samt er hún að syngja um sambönd, hún er í hreinum og flottum fötum, með hreint fínt hár og með meikup sem að er náttúrulegt og flott. hún er kynvera.

Það er leiðinlegt ef að manneskja er ýtt útí eitthvað sem hún vill ekki, hvortsem það er reykingar, þurfa að fara í sunnudagsrúntinn með familíunni, að drekka, þurfa að fara á ættarmót þegar manneskjan vill það ekki, kynmök, borða allan matinn af disknum, dóp ofl. ofl. ofl.

En það er líka leiðinlegt þegar að manneskjan fær ekki að velja sjálf hvað hún vill, og þarf að mæta ofstækisfullu propaganda um hlutina.

Í góðum heimi væri það besta leiðin að kenna barninu um umheiminn með því að láta það alltaf velja sjálft hvað það vill, eftir að gefa því allar þær staðreyndir sem að það þarf að hafa í huga.

Í rauninni þarf þess ekki í raunveruleikanum. við berum ábyrgð á börnum okkar, og okkar orð er í raun nóg og þau eiga að hlýða því.

Þetta eru í raun tvær leiðir til að ala upp börn, annaðhvort upplýsa þau um alla þá valkosti sem að eru til staðar, og hjálpa því að velja rétta kostinn án þrýstingar. Þessi leið dugar allt þartil barnið flýr að heiman.

hin leiðin er að ákveða alltaf það besta fyrir barnið. Þessi leið dugar þartil barnið fer að vilja taka ákvarðanir sjálft (mótþróarskeiðið).

Að leyfa barninu að vera kynvera á X-tímapunkti í lífsskeiði þess fer eftir því hvort að foreldrið er þess viss að barnið vill það af sinni eigin hendi, en ekki vegna óhóflegs þrýstings af annara hendi (s.s. hinar vinkonurnar eru svona).

Það er auðvitað miklu einfaldara að tala um stúlkur í þessum skilningi þarsem að þær breytast miklu meir en strákar frá barni í stúlku, í táning og í konu.

Strákar eru líka með svipaðar pælingar, en samfélagslega séð eru breytingarnar ekki eins stórvægar frá barni til stráks, til tánings, til manns þó að þeir hafi nákvæmlega svipaðan þrýsting á sig frá öllum hornum, bara sá þrýstingur er ekki að þurfa að vera kynvera, eða að það er ekki neikvætt að strákar eru kynverur (ætii það að vera neikvætt að stelpur séu kynverur?).

“Auðvitað skemmast ekkert öll börn á svona hlutum, en mér finnst slæmt ef foreldrarnir ignora bara svona lagað eða eru jafnvel að ýta undir þessa útlitsdýrkun og þar með að útlitið skipti mestu máli.”

- útlitið skiptir ekki mestu máli, en það skiptir miklu máli, bæði fyrir konur og karla. Að hunsa það er bara rugl og feministaþvaður (ekki jafnréttisþvaður, heldur feministaþvaður).

“Svo ekki reyna að telja mér trú um að þetta sé allt bara saklaus leikur og ekkert við það að athuga.”

- stelpur frá 8-12 ára að leika sér með föt og ímyndir, jú það er saklaus leikur. stelpur að leika sér með kynlíf (nota bene ekki kynmök, heldur sambönd, vangadansa, skotin í einhverjum, ástarbréf ofl. saklaust) frá 12-XX, jú það er saklaus leikur, stelpur að leika sér að kynmökum frá 18-XX, jú það er saklaus leikur EF og AÐEINS EF að það fer ekki útí öfgar, einsog með allt annað.

Er það ekki rangt að horfa einungis frá sjónarhorni hins fullorðna og hunsa sjónarhorn barnsins? Þú verður að leyfa barninu í þér að pæla hvernig það var að vera X ára og bera það saman við fullorðins álitið.

Þetta er ekki spurning um kynlíf, kynferði eða kynmök, þetta er spurning um hvort að uppeldið á krakkanum sé rétt þannig að það sé ekki í ójafnvægi og að það sé heilbrigt á líkama og sál, að það sé öruggt með sjálft sig og fólkið í kringum sig, ef að það er í lagi þá ætti restin að ekki skipta svo miklu máli.

P.S. það eru alltaf til öfgar sem að minna okkur á það að passa sig á þeim, í öllum efnum, þannig að passið ykkur á þeim. Þessi þáttur sem að kveikti í þessari grein er í raun innsýn í sumar öfgar sem að ætti að hafa varan á. Flestir krakkar eru ekki öfgakenndir, heldur bara venjuleg með gott uppeldi, og það er þessi hlið málsins sem ég er að tala um.

K.