Þetta er rosalega erfitt og má segja að þetta séu réttlausustu börnin, þau sem eiga foreldri sem vill ekkert með þau hafa.
Í raun er ekkert hægt að gera annað en að vona að faðirinn sjái að sér og halda áfram að reyna að leiða honum fyrir sjónir hvað hann er að gera barninu og sjálfum sér.
Í þeim tilvikum sem forsjárforeldri tálmar umgengni er hægt að beita dagsektum og í frumvarpi að nýjum barnalögum verður hægt að beita s.k. aðfarargerð. En það eru engin viðurlög sem ná yfir karla og konur sem hundsa börnin sín.
Þegar strákurinn verður stálpaður fer kannski að vakna áhugi hjá manninum að hafa samband. En þá gæti það verið of seint, kannski verður ungi maðurinn þá búinn að missa áhugann á þessum áhugalausa pabba.
Gangi þér vel, ég veit að þú ert í erfiðri stöðu.

Nú er það svo að í íslenskum lögum er konum tryggður réttur á fóstureyðingu, þ.e.a.s. ef þær vilja ekki eignast barnið geta þær látið eyða því. Nú ætla ég ekki að mótmæla þessum réttindum. Þau eru af hinu góða.

En er þá ekki sanngjarnt að karlinn hafi sama rétt? Það er að segja, ef hann vill ekki umgangast barnið og hafa það í sínu lífi, ætti hann þá ekki að eiga rétt á því að útiloka það úr sínu lífi? (Ég er ekki að fara fram á að karlar geti skyldað konur til að fara í fóstureyðingu, bara benda á að þeir ættu líka að geta útilokað barnið úr sínu lífi eins og konur).

Það er kannski ekki fallega gert af honum að gera það, eða ábyrgðarfullt, og ekki til eftirbreytni. En ég geri ráð fyrir að þú sért fylgjandi jafnrétti og hann ætti að hafa jafnan rétt og þú.

Það er engin leið til að skylda manninn til að umgangast barnið og eyða með því tíma. Það er ekki réttur sem barnið eða móðirin hefur. Þú átt rétt á meðlagi en hann á líka rétt á að ættleiða frá sér barnið.

“Ég var að hugsa um að það er alltaf verið að tala um réttindi feðurs en hvernig er með réttindi móðurs.”

Ég hélt að það væri öfugt.

Hugsaðu málið út frá því hvað er heppilegast fyrir strákinn. Væri það gott fyrir strákinn ef þér tækist að neyða pabba hans til að taka hann aðra hverja helgi, hvort sem hann vill eða ekki? Væri hann ánægðari að vera hjá pabba sínum sem vill ekki hafa hann og hann kannski finnur að hefur engan áhuga á honum heldur en að sjá hann hreinlega ekki?

Ég held að það sé mikilvægara í þessu máli að þú reynir að halda vinsamlegum samskiptum við pabbann frekar en eitthvað nöldur og rifrildi. Ef hann er til í að hitta strákinn í mýflugumynd af og til, þá er það betra en ekki neitt. Sendu honum líka jólakort með mynd af stráknum, láttu strákinn teikna mynd handa honum, kannski líka skrifa bréf.

Eins og einhver sagði þá getur verið að hann fái meiri áhuga þegar strákurinn verður eldri og hann getur farið að gera meira með honum. Jafnvel þó svo sé ekki, þá held ég skárra að þeir hittist lítið heldur en ef þú nöldrar pabbann algjörlega í burtu og slítur alveg á sambandið.

Ef hún vill ekki eignast barn, þá eignast hún ekki barn.
Ef hún vill eignast barn, þá eignast hún barn.

Ef hann vill ekki eignast barn.. Hennar ákvörðun.
Ef hann vill eignast barn.. Hennar ákvörðun.

Heyrði ég einhversstaðar orðið réttindi inn á milli?

Fáránlegt að hann þurfi að taka afleiðingum gjörða sinna, en að hún ráði því.

Bara banna fóstureyðingar, þá væri þetta kannski jafnara.

Sko, ég get ekki sagt að ég sé í svipuðum sporum eða neitt svoleiðis en ég ætla samt að segja þér hvað mér finnst. Pabbinn vill greinilega ekki hafa eitthvað samband við barnið (bara eitthvað sálrænt/geðrænt vandamál hjá honum). Mér finnst að þar sem að pabbinn hefur ekki áhuga á að hafa samband við barnið þá ættiru að hætta að reyna að fá hann til þess, hann á eftir að sjá að sér einhvern tímann um ævina. Það er bara spurning hvað hann gerir í því þá. Ég mundi líka að reyna að hafa samband við hálfsystkinin, því þó svo að pabbinn hafi ekki áhuga þá geti vel verið að hálfsystkini vilja kynnast stráknum. Og gerðu það ekki leyna stráknum þessu, segðu honum hver pabbi hans er og allt það,segðu honum afhverju pabbinn er ekki í sambandi við hann en gerðu honum jafnframt grein fyrir því að pabbinn geti haft einhverja góða ástæðu líka fyrir því.

Það er vonlaust að þvinga foreldri til þess að rækja skyldur sínar. Gildir einu af hvaða kyni foreldrið er.

Því miður eru feður í rétti þarna, eða það segir sýslumaður og félagsráðgjafar.Ég hef svo marg oft heirt þessi orð “það er ekki hægt að skipa né pína pabban til hitta eða sjá um börnin sín, Kerfið er bara svona”
Sumir feður fatta ekki hvað þeir eru að missa af, því miður.
Í þínum sporum myndi ég bara láta faðirinn bara sigla sinn sjó. Barnið tekur sýnar eigin ákvarðanir þegar það hefur aldur og þroska til.
Vittu til það er best þó að það sé sárt!

Kæra Svanaxx!

Núna á ég í vandræðum með að sitja á mér og skrifa eitthvað verulega ljótt. Ég sit neflinlega í sömu sporum bara hinu megin við borðið.

Ég eignaðist barn með stelpu sem var að vísu frekar ung þá og 4 ára sambandi okkar endaði þegar hún kom út úr skápnum þegar sú litla var 1,5 ára. Þá fljótlega voru okkur sett ákveðin skilyrði hjá sýslumanni um umgengni, forsjá og fleira. Ég vissi auðvitað að ég fengi aldrei forræði yfir stelpunni svo að til að hún fengi sómasamlegt umhverfi skildi ég allt innbúið eftir, tók fötin mín, kaffivélina og fór. Þá byrjaði ballið. Það var reyndar samið um að ég fengi djúpsteikingarpottinn líka en þegar ég tók hann varð allt vitlaust hvílíkur Andxxxxxxs aumingi ég væri að taka þetta allt.
Bílinn tók ég þannig að ég tók lán sem hvíldi á honum og borgaði henni meira en helming af andvirði bílsins. Þetta gerði ég til að vera sanngjarn og sjá til að mamman þyrfti ekki að skuldsetja sig strax til að skapa heimili aftur og hefði ekki séð eftir neinu EF hún hefði getað metið það.

Þarna áður en við fórum til sýslumanns áttaði hún sig á að hún gæti farið fram á meðlög nokkra mánuði aftur í tímann og gerði það. Síðan varð hún treg til að leyfa mér að fá stelpuna af því að ég átti heima í svo miklu greni.

Næsta/u reiðisköst voru vegna þess að ég gat ekki keypt skór, úlpur og fleira en tilfellið var náttúrulega að ég var að eyða vikukaupinu í að sækja stelpuna og fóðra hana hálfsmánaðarlega og skuldasúpuna sem varð til hennar vegna.

Tæpu ári/rúmum 25 reiðisköstum síðar eignaðist ég kærustu en það hentaði barnsmóðurunni ekki og kostaði mig nánast því að ég fengi yfirhöfuð að hitta dótturina, og náttúrulega kærustuna líka.
Það má náttúrulega taka fram að það flutti inn til mömmunnar ný skvísa áður en ég náði í fötin mín þangað og út aftur ári seinna aftur ný skvísa skipt út á innan víð viku náttúrulega á heimili dóttur minnar.

Sumarfríin hafa verið þannig að eitt fríið fékk ég stelpuna í heilann mánuð langt í burt. Ég var að vinna norður í landi og gat ekki verið með dýrið aðra hverja helgi en tók hana í mánuð um mitt sumar. Eftir 3 vikur fékk ég símtal og var beðinn um að skila henni STRAX. Og ef ég hlýddi ekki fengi ég lögreglu í heimsókn. Ég hlýddi ekki og umræddann dag sem hún ákvað hringdi hún og spurði hvernig ætti að tengja hátalara í bíl.
Svo þegar ég skilaði henni fór ég lengri leiðina suður þannig að stelpan sat í bílnum uþb 700 km þann dag þá hringdi hún og bað um að hún myndi ekki sofna til að hún gæti farið snemma að sofa. Svona mikill áhugi var að hitta dóttirina eftir mánaðarferðalag.

Jólin núna voru þannig að ég fór með nýju frúnni til foreldra hennar austur á land og fékk allra náðasamlegast að taka stelpuna líka. Þegar við vorum fyrir austan hringdi mamman 2 á dag til að segja henni hvað hún saknaði hennar og af hverju hún væri að missa af heima. HÚN ER 4 ÁRA GÖMUL.
Maður býr ekki til heimþrá hjá 4 ára gömlu barni í 700 km fjarlægð. Þetta varð til þess að hún grét sig í svefn á hverju kvöldi. Á endanum fór ég heim og skildi frúnna og 1 mán son eftir fyrir austan. En þegar ég ætlaði að skilað henni var hún ekki viss um að geta tekið við henni.

Þegar strákurinn fæddist um daginn varð stelpan ekkert abbó en hinsvegar varð mamma hennar abbó fyrir hennar hönd og hefur verið hálf skrýtin síðan.

Kæra svanaxx, þetta er bara brot af því sem ég hef gengið í gegnum til að fá að umgangast dóttur mína. Ég hef þurft að berjast með kjafti og klóm án þess að vera dónalegur og leyft henni hreinlega að taka mig gersamlega í rassgatið til að halda friðinn og umgangast stelpuna. Þá er það ósagt að það er ég sem kenni henni það sem þarf. Td kenndi ég henni bíum bambaló þegar hún var 1.5 ára ekki bara viðlagið heldur 3 erindi í viðbót. Ég vandi hana af pela á einni pabbahelginni o.s.frv. Og þrátt fyrir þetta þá bíður hún frá miðvikudegi eftir að ég nái í hana.

Ég vildi að þú læsir þetta til að skilja af hverju það er alltaf talað um að bæta aðbúnað feðra, það er ekki úr lausu lofti gripið. Mér finnst þú eiga frekar gott að þurfa ekki að senda barnið þitt einhvert þangað sem þú ert jafnvel ekki örugg með en hinsvegar skil ég líka hvað þú átt við. Ég tók uppeldi stelpunnar njög nærri mér en veit líka að það gera það ekki allir. Það er ekkert ósennilegt að pabbinn í þínu tilfelli sé hálfsmeykur við þetta og finnist sem hann eigi ekkert erindi að hitta strákinn, hvað á ég að segja, hvernig á ég að haga mér, á ég að setjast á gólfið og leika í bíló eða sitja með mömmunni og drekka kaffi. Þú hefur upplifað það sjálf að þegar fólk talar um börnin sín þá er það ekkert gaman en það að segja frá hvað barnið þitt getur er allt annað og miklu skemmtilegra.

Ráðið gæti verið að semda honum af og til skilaboð um hvað strákurinn er að gera, byrja á nýjum leikskóla, lasinn, læra að lesa, skrifa, telja, hættur með pela, bleyju, allt sem þér finnst merkilegt. Þannig gæti kviknað áhugi hjá pabbanum og seinna geturðu spurt hvort hann hafi líka verið með svona eða hinsegin og giska á hvað komi frá honum. Þegar hann finnur að hann eigi meira en meðlögin í barninu gæti kviknað áhugi á að gera eitthvað með honum.
Bara nr 1,2 og 3 hann veit ekket um börn og skammast sín örugglega fyrir það, gefðu honum færi á að fylgjast með fyrst úr fjarlægð og síðan úr návígi. Mundu líka að uppeldi er karlmönnum ekki eðlislægt eins og konum.

Skrifaðu álit þitt á þessu svari mínu!

Kv Isan

Þetta er alveg nákvæmlega svona hjá mér og hjá stráknum þínum. Mamma hefur oft reynt að fá hann föður minn (vil ekki samt kalla hann föður minn eða pabba) til að hafa samband við mig, en hann vildi ekki hitta mig. Reyndu eins og þú getur að láta barnið þitt kynnast honum.