Eruð þið með sameiginlegt forræði, eða er hún með forræðið?

Fyrir það fyrsta þá er ætíð hugsað um hag barnsins í svona málum og að barn sé viku hjá ienu foreldrinu og viku hjá hinu er alveg örugglega ekki það besta fyrir það. Þetta getur kannski gengið fyrir sum börn, en svona mikið flakk skapar líklegast bara óöryggi og rótleysi hjá barninu. Börn þurfa að eiga sinn fasta samastað og þannig geta þau líka notið betur samvista við forræðislausa foreldrið ef svo er. Þetta snýst því ekki um rétt föður heldur um rétt barnsins. Vissulega á það hiklaust rétt á að kynnast báðum foreldrum og báðum fjölskyldum, en vika hjá öðru foreldrinu og vika hjá hinu tel ég ekki vera réttu leiðina og finnst mjög ótrúlegt að þú fengir slíkt í gegn. Þannig að hvað þetta varðar þá tek ég afstöðu með móðurinni, vegna þess að ég tel það vera barninu fyrir bestu.

Hins vegar gætuð ið farið til sýslumanns og fengið aðstoð við að gera umgengnissamning. Sumir foreldrar hafa pabbahelgarnar (eða mamman ef barnið býr hjá föðurnum) þannig að pabbinn sækir það á miðvikudegi eða fimmtudegi og skilar því á sunnudegi eða mánudegi, þá er helgin strax orðin aðeins lengri. Einnig á barn rétt á að verja hluta af sumarfríi og hátíðisdögum með því foreldri sem það býr ekki hjá.

Það sem mun skipta barnið ykkar einna mestu máli er að það upplifi að þið séuð vinir og það þurfi ekki að velja á milli ykkar. Börn skynja mjög vel ef foreldrar þeirra eru ekki sáttir og það getur sett þau í rosalega togstreitu sem við fullorðna fólkið tökum ekkert alltaf eftir, en getur haft gríðarlega slæmar afleiðingar fyrir barnið.

Bestu upplýsingarnar geturu fengið með því að snúa þér til sýslumanns, eða þá fjölskyldudeildar félagsstofnunar, og fá að ræða við einhvern sem þekkir til í svona málum

Það er til félag feðra sem eru í þessari aðstöðu og mér þykir líklegt að þeir geti best sagt þér hvaða rétt þú hefur og hvað þú getur gert. Þeir eru með vef á http://www.abyrgirfedur.is/

Hins vegar myndi ég ráðleggja þér að láta þetta ekki fara í illt. Ef hún ákveður að vera leiðinleg og láta þig ekki sjá barnið, þá getur þú að vísu leitað réttar þíns en það er mjög erfitt. Þess vegna gæti verið best fyrir þig að vera alltaf boðinn og búinn að “passa” þegar hún þarf og taka barnið allar helgar sem þú færð. Þú getur reynt að semja um önnur hver jól eða þá alltaf jóladag eða 2. í jólum þar sem barnið getur kynnst jólum í þinni fjölskyldu. Þú ættir líka að höfða til hennar sanngirni að fá barnið hálft sumarfríið, jafnvel meira þar sem þú hefur barnið svo lítið. Ef hún er í skóla og vinnur á sumrin verður hún kannski bara fegin ef þú getur haft barnið í heilan mánuð meðan leikskólinn er lokaður, eins þegar barnið byrjar í skóla verður hún að hafa pössun allt sumarið þannig að þú ættir að geta fengið það allt sumarfríið þitt, sérstaklega ef þú getur samið við hana um að þið takið ekki frí á sama tíma. Ef þú getur komið upp einhverri svona rútínu þá getur það virkað fínt og barnið venst að vera hjá þér á þessum tímum og vill ekki heyra neinar breytingar á þessari dagskrá þó mamman ætli kannski að vera með einhver leiðindi seinna.

sicko.

Ef þið getið ekki sjálf gert samkomulag sem heldur þá er hægt að leita til sýslumanns til þess að láta framkvæma slíkt, sem kostar fundahöld og tilstand og boðun aðila á slíka fundi.

Ég mæli hins vegar eindregið með því að þú sjálfur notir allan þinn kærleik og umburðarlyndi sem þú átt, til þess að reyna að geta átt samskipti við barnsmóður þína og barnið þitt án pappírsúrskurða, því barnið finnur og skilur
um leið og andar köldu ykkar í milli, hvers eðlis sem það er.

Vika hjá mömmu og svo vika hjá pabba er hlutur sem mér finnst að við ættum að reyna að hugsa út frá okkur sjálfum og setja okkur í þau spor barnsins að þurfa að skipta um verustað sitt á hvað. Barnsins vegna held ég að það sé ekki gott fyrirkomulag.

Reglulegar pabbahelgar held ég að dugi ágætlega til samskipta við fjölskyldu föðurs eða móður hvort sem fer með forsjá, en oft er sumarfrístími eða skipting í fríum á stórhátiðum hlutur sem skipst er á um.

Aðalmálið er að barnið þurfi ekki að verða vitni að ágreiningi millum foreldra sinna hvers konar um uppeldi þess og samskipti og það finni gagnkvæma virðingu foreldra í öllum samskiptum, þótt slíkt kunni kanski á stundum að vera erfitt.

Það er númer eitt, tvö og þrjú.

kv.
gmaria.

nú er ég hinum megin við borðið, s.s ég er móðir sem býr ekki með barnsföður mínum og hef strákinn hjá mér mestan tima. ég skil afstöðu þína samt mjög vel. þetta er mjög flókið mál en það kemur ekki fram hjá þér hvað þú vinnur mikið, hvort þið buið í sama bæjarfélagieða hvort þetta hafi endað í hryllingi. þetta getur allt haft mikið að segja í svona málum. en ég er sammála hinum að það er mjög vont að henda barninu svona á milli vikulega. en á hinn bóginn er það líka mjög slæmt fyrir barnið að þurfa kynnast nýjum “föður” á nokkura vikufresti. það getur orðið mjög erfitt að vera sanngjarn við alla málsaðila, s.s þig, móðurina og sérstaklega barnið. best væri ef hægt er að reyna að komast að samkomulagi en það er oft erfiðara að gera en segja, sérstaklega ef þið enduðuð illa.
barnsfaðir minn flutti hinu megin á landið fyrir skömmu til að geta verið með kærustunni sinni og þá ákváðum við að hann fengi hann einu sinni í mánuði til að byrja með og við mundum sjá hvernig það gengi, en þá yrði hann að koma og ná í hann og koma með hann aftur. það hefur ekki gengið sem best svo ég klippti á það. pabbinn vildi bara setja strákinn (18 mán) einan um borð i vélina. svo nú verður hann bara að koma suður til að sjá son sinn, pabbinn gistir þá hjá móður sinni. ég veit að þetta virkar ósanngjarn gangvart syni mínum og pabba hans, en ég sagði líka við hann að ef hann kæmi hingað gæti hann fengið strákinn hvenær sem hann vildi, og hann og kærastan hans eru alltaf velkomin heim til mín.og ég er tilbuin í að reyna að leyfa stráknum að fara austur aftur þegar hann verður eldri. en þangað til verður hann hjá mér nema pabbi hans komi og heimsæki hann.
þú elskar barnið þitt greinilega mjög mikið og það er skiljanlegt að þú viljir bara hafa það hjá þér. reyniði endilega að komast að einhverju samkomulagi sem allir eru sáttir við og sem barninu líður vel með.

kv tabriz

Pabbar hafa lítinn rétt.. þó hefur þetta aðeins verið að skána undanfarin 3-4 ár eða svo, m.a. fyrir baráttu félagasamtakanna ,,Ábyrgra feðra". Í raun er þó útlitið svart fyrir þig, yfir 90% barna býr hjá mæðrum sínum. Pabbar verða fyrir mikilli mismunun og fordómum. Margir gefast því miður upp vegna þess að mæður geta í raun gert það sem þeim sýnist vð börnin.

Þetta er því miður mjög algengt vandamál hér í nútíma þjóðfélagi þar sem það virðist eitthvað svo erfit fyrir fólk bara að vera saman. Það er auðvitað margt sem kemur þar inn í en þetta lendir því miður oft á öðru hvoru foreldrinu eða báðum og það er alltaf mjög erfit fyrir barnið held ég. Ég veit ekki hvort það sé eitthvað erfit ef barnið er mjög ungt en þau þurfa ekki að vera mjög gömul til þess að skinja nánasta umhverfi og svona svo að það hlítur að hafa áhrif á þau. En þetta vandamál þarf alltaf að leysa og það er alltaf best að gera það í blíðu og muna að það er verið að hugsa um hagsmuni barnsins ekki bara hagsmuni mans sjálfs. Auðvitað er það erfit að sleppa svona kærkomnum einstaklingi sem maður er búinn að vera mikið með. En það þarf alltaf að hliðra og fórna einhverju en það er bara hluti af lífinu. Gangi þér bara vel að komast að niður stöðu í þessari baráttu.

Boossmio:
Hvað meinar þú með það að barnið eigi ekki að hafa sér herbergi? Á þá bara að láta það sofa á sófanum eða á gólfinu þegar það kemur? Og hvar á það að geyma dótið sitt? Það er náttúrulega hægt að búast við því að barnið eigi dót og föt á hinum staðnum svo að því líður ekki eins og gesti sem þarf að skrifa í gestabók og svona. Ég hefði haldið að það að eiga eigið herbergi væri bara betra því þá er vís staður og það veit að heima hjá báðum foreldrum er rúm handa því og öllum þykir ennþá vænt um það.

GlingGlo:
Ég skil hvað þú átt við, ef barnið hefur alltaf verið með lögheimili hjá móðurinni þá er auðvitað mjög erfit fyrir pabbann að láta breyta því. Nema ef mamman sé að einhverju leyti vanhæf, en það lítur ekki út fyrir það. Það kemur alla vegana ekki í ljós.

Chase:
Þetta er greynilega mikið kappsmál hjá þér hvernig orðin eru skrifuð en það var ekki málið með greininni. Ef hann hefði viljað fá það skrifað hvernig hann ætti að begja orðið þá hefði hann einfaldlega spurt að því held ég. Það verður oft þannig að einhver einn fer að koma með svona komment um að þetta eða hitt orð sé ekki rétt skrifað. Og ég spur bara hvaða máli skiptir það ef þú skilur vel hvað um er að ræða? Þetta er ekkert stafsetnigarpróf (get aldrei skrifað þetta orð rétt, fyrirgefðiði) svo fólk á ekkert að vera að tala um það hér. Það er eins og þú hafir lesið þetta og ekki haft neitt að segja svo þú ákvaðst að gera athugasemd bara svona til þess að segja eitthvað. En veistu það fellur ekki alltaf í kramið vegna þess að sumt fólk bara getur ekki skrifað rétt alveg sama hvað það reynir. Sumir eru bara einfaldlega með dyslexiu og þá er ekkert öðvelt að vera alltaf að fá svona svör. Sumir taka það náttúrulega bara vel og segja takk en svo eru aðrir sem eru einfaldlega og hljóðviltir skrfiblindir sem er hluti af dyslexiuni og þá geta þeir bara ekki skrifað réttara en þetta. Svo við skulum reyna að hugsa meira um það hvað manneskjan er að reyna að segja heldur hvort það eigi að vera tvö eða eitt n í hann.

Kær kveðja Silungur.

Ég segi fyrir mig að ef ég myndi skilja (tek það fram að ég er kvk) að þá myndi ég vilja svona viku viku system… bara ef barnið þolir það… En það er janf erfitt fyrir pabban að missa barnið frá sér eins og mömmuni.. held að oft í svona tilfellum sem verða skilnaðir þá verða mömmurnar svo eigingjarnar að það hálfa væri nóg… maður verður að taka tillit til að það er líka annar sem á JAFN mikið í barninu og mðaur sjálfur þótt maður hafi gengið með barnið þá á ég það ekkert meira!

En já ef barnið á eftri að þola þetta sem sum börn gera, en ekki öll þá finnst mér þetta bara vera sniðugt prógramm… OG mér finnst að börn eigi að eiga sér herbergi á báðum stöðum! ég veit að ég hefði sko ekki ´fylað það ef ég hefði þurft að fara til pabba míns umhelgar og eiga ekkert herbergi… bara fáránlegasta sem ég hef nokkurtímann heyrt!

Minn fyrverandi sækir strákinn okkar í leikskólann á fimmtudegi, aðra hv. vikur og er með hann um hlegina, ég næ svo í hann á mánudegi. Þar á ofan sækir hann drenginn 1 dag í viku á leikskólann og er með hann ca 2-3 tíma. Mjög hentugt fyrir alla aðila.

Þú ert skiljanlega enn afar sár útí þína fyrrverandi eftir framhjáhaldið. Þetta með nýjan pabba um hverja helgi finnst mér hæpin fullyrðing og þó að manneskjan deiti og komi heim með einhvern þá er ekki þar með sagt að viðkomandi verði “pabbi” barnsins. Þú segir að þú sért í vel launaðri vinnu og sért að fá þér íbúð. Þetta getur þú gert sem karlmaður sem er ekki bundinn yfir barni. Barnsmóðir þín er sjálfsagt að mennta sig til að geta séð fyrir sér og barninu. Það er varla auðvelt. Ekki nota það gegn henni. Ég meina ókei ykkar samband endaði líklega á ófagran hátt. Það er hins vegar framhaldið sem skiptir svo miklu máli fyrir ykkur bæði og barnið ykkar. Ef þú horfir fram í tímann þá hlýtur þú að sjá það að það sé hagur ykkar og barnsins að þið hjálpið hvort öðru á þessum erfiðu tímamótum. Barnsins vegna er það best að það sé áfram hjá henni ef hún reynist því vel. Hins vegar eins og þú réttilega bendir á er það réttur barnsins að kynnast báðum foreldrum jafn mikið. Það skiptir því miklu máli að þú og móðirin geri samskipti ykkar á milli auðveldari þannig að þú getir verið virkur þáttur í lífi barnsins. Einföld hjálpfýsi frá þinni hálfu getur orðið til þess að þín fyrrverandi geri þér oftar kleyft að eyða tíma með barninu. Barninu ykkar liði vel að vita að mamma og pabbi geti talað fallega um hvort annað og borið virðingu hvert fyrir öðru. Trúðu mér, ég þekki dæmi um þetta og hið gagnstæða og þetta hefur afar mikil áhrif á barnið. Virðið einkalíf hvors annars. Þið eruð bæði afar lánsöm að eiga þetta litla kraftaverk saman þrátt fyrir allt sem undangengið er. Mundu bara þetta, það er alveg sama þó að það komi stjúppabbi inn í myndina, þú ert og verður alltaf pabbi barnsins þíns. Það fyllir enginn annar það hlutverk á meðan þú leggur þig fram. Vika og vika á sitt hvorum staðnum er hugmynd en málið er að maður vill alltaf eiga einn ákveðinn fastann samastað sama hversu gamall maður er. Hins vegar er alltaf gaman að eiga annað athvarf, spes stað!

Þú ert að berjast við það sama og ég og flestir aðrir pabbar sem er annt um börnin sín.

Því miður er svarið einfalt: Þú ert réttlaus!

Forsjá:
Sameiginleg: ef henni dettur eitthvað í hug þá hefur þú leyfi til að mótmæla því en hún þarf ekki að fara eftir því.
Forsjá annars aðila: í vafaatriðum er möguleiki á að fá sýslumann til að skera úr um málið og þá eru til fastmótaðar reglur um umgengni o.s.frv.

Þetta vikuform er mjög vafasamt. Þegar það er notað er þannig komið við að barnið búi í ferðatösku. Stöðugt að flakka á milli húsa og þá kemur upp að það gleymist að sækja á leikskóla, var ekki þín vika núna. Þá missir barnið jafnvægi. Hinsvegar þá er helgarformið best þar sem barni á heima á einum stað en kemur til hins aðilans. Hins vegar er mikilvægt fyrir þig að búa vel að barninu heima hjá þér. Ég man ekki hver það var sem skrifaði um að það á ekki að eiga herbergi eða neitt svoleiðis en það er alger vitleysa. Barnið Á að eiga heima hjá þér. Á að eiga sitt rúm, sæng, föt, bangsa, leikföng og sér herbergi ef því er komið við. Þú átt ekki að vera ofurpabbi þegar barnið kemur heldur viðhafa þínu heimilislífi. Þetta var félagsfræðingur sem skrifaði þessa grein og mikið fleiri og betri upplýsingar um og fyrir helgarpabba í tímaritið uppeldi. Finndu þessa grein og lestu hana.

Varðandi mömmuna þá þekki ég mömmu sem hótaði einn daginn því að drepa börnin sín en fékk 3 vikum seinna forsjá yfir öðru þeirra svo að þetta með viðbótar pabbana er töpuð barátta. þar að auki þá er ekkert sem þú sagðir allavega sem segir neitt um að hún sé slæm mamma þó að hún sé vonlaus kærasta þó að það sé ógeðslega ???(ég kann ekki nógu hræðilegt orð)

Þú skalt vera góður pabbi og tilbúinn að taka barnið hvenær sem er að minnsta tilefni án þess að mótmæla og hafa þitt heimili tilbúið fyrir það hvenær sem er. Barnið á að geta kynnst þér vel en það á eftir að kosta þig blóð, svita og tár. Vertu tilbúinn að taka því að barnið fái heimþrá hvenær sem er og að jafnvel mamman verði afbrýðisöm út af því að þú getir tekið þessu.

Mín saga er í öðru svari hérna ,,réttindi móður,, og þú ættir að vita að þú ert ekki einn í þessu. Ég er 24 ára líka og búinn að standa í þessu núna í 3 ár og búinn að láta taka mig í rassgatið óteljandi oft síðan bara til að forðast það að dóttir mín verði vör við ósættið. En það er vel þess virði.

Mundu líka að helgarnar sem þú ert með barnið eru jafnmargar og mamman fær og á virku dögunum ert þú að vinna og tíminn heima með barninu er lítill. Þú átt rétt á sumarfríi með barninu og jólum en það eru meginþorri þeirra frídaga sem árið gefur.

Hinsvegar er þetta hrein mismunun í garð feðra og ef við ´segjum eitthvað þá erum við dæmdir aumingjar. Í svona tilfelli erum við nauðbeygðir til að eignast mjög þolinmóðar konur og eiga góð heimili en í staðin fáum við virðingu barnanna fyrir rest.