Heillt veri fólkid! Ég vil deila med ykkur lífsreynslu sem ég hef gengid i gegnum upp á sídkastid.
Thar sem ég bý er mikill raki ávallt í lofti, thó sérstaklega yfir vetrartíman, bíllinn minn sem er ekki í yngri kantinum fór sem sagt ad eiga vid einhverja erfidleika vid ad komast í gang á morgnana. Eigi er ég mikill bíla sérfrædingur thó lúmskur áhugamadur sé, svo nú voru gód rád dýr. Thad sem ég byrjadi á ad gera var ad setja carbirator sprit í bensinid til ad koma í veg fyrir rakamyndun í tankinum. Thad hjálpadi audvitad en var samt sem ádur ekki nóg til ad ad hann ryki í gang eins og frønskum gradfola ber ad gera. Lidu nú nokkrir dagar og allt var í lagi, thangad til ad hann fór ekki í gang er ég var ad fara ad skutla tengdamodur minni upp á flugvøll. Sendi ég hana í leigubíl og pantadi neydarvagn(innifalid í tryggingum). Hann kom og gaf mér start med stærstu startkøpplum sem ég hef augum mínum litid. Enda beintengdir vid neydarbílinn. Thá rauk hann í gang, neydarmadurinn sagdi mér thá ad láta kíkja á rafgeyminn. Thad var thá næsta skref ad láta sýrumæla rafgeyminn, hann var sídan 1992 og taldist thar ad leidandi ekki ásættanlegur. Ásamt thví ad vera helmingi minni en æskilegt er í thessari bifreid. Thad var meira ad segja búid ad stifa hann af í stædinu med 2“x2”(timbri). Ég setti thar ad leidandi nýjan geymi í og hélt ég ad thessari raun minni væri nú lokid. Hann rauk í gang hvern einasta morgun og ég var í skýjunum yfir thessu. Svo einn morgun er ég var ad leggja af stad í vinnuna fór hann ekki í gang, kl var 6:30 og kallt í vedri. Ég fór langt med ad tæma geyminn og var ordinn ørlítid threyttur á thessu ,skiljanlega, thad er nefnilega thad ad geta treyst thvi ad bifreidin fari í gang thegar madur tharf á henni ad halda. Eftirmáli thessa blauta morguns var nú thannig ad ég fékk far í vinnuna og skildi bílinn eftir heima í hladi. Seinna um daginn fékk ég Gústa vinn minn til ad koma med mér heim og gefa mér start, ekki gékk thad betur en thad erfilega gékk ad opna vélarhlífina á bifreid hans(hengur á annari løminni) og svo var skrá ad innihólfi farangursgeymslunar ónýt og ekki hægt ad nálgast start kapplana. Nú voru gód rád en dýrari. Hvad gat thetta verid? Spurdum vid kumpánar hvorn annan. Ahaa, vid fengum hugdettu. Kveikju kerfid. Vid litum í sameingu á thad og komumst ad thví ad líklegast væri nú komin tími til ad endurnýja thad. Bíllinn fór nú samt á endanum í gang eftir ad ég sprautadi wd40(mikid notadur vøkvi á mínu heimili) yfir kveikjuhamarinn og inn í kveikjulokid. Daginn eftir fór ég svo í varahluta búd hér rétt hjá og fékk ný kerti, kertathrædi, kveikjulok og kertis lykill. Er ég opnadi vélarrúmid byrjadi hjarta mitt ad slá, ég var ad fara ad framkvæma vidamestu adgerd í søgu bifreidaeignartíma mins. Søkum thess ad ég hef unnid sem handverksmadur í ein 10 ár tókst mér med mikilli yfirvegun og handlagni ad koma thessu nú øllu saman á ca 10 min. Settist ég svo undir stýri nánast skjálfandi af hrædslu um ad ég hafi tengd thrædina á vitlausa stadi, viti men bifreidin svoleidis rauk í gang med thessum thvílíku tiltrifum. Eftir ad ég var komin heim leit ég inn í kveikjulokid, thar sá ég ad thesir pinnar sem standa ca 5 mm nidur úr toppi loksins voru ekki lengur silfradir og tignarlegir heldur svartir og flatir, svolitid eins og stórir fílapenslar. Thar hafi ég thad, thetta var lærdómurinn úr thessu øllu. Og auk thess ad hafa thessa hluti eins og rafgeymi og kveikjukerfid í orden. Nú er ég ordin alveg æstur í áframhaldandi vidgerdir og bíd spenntur eftir morgundeginum en thá ætla ég ad skipta um oliu og filtera, thá bædi olíu og loft. Svo eftir ad thví er lokid hef ég hugsad um ad koma midstødinni í lag, en hún hefur aldrei virkad, ásamt koma fyrir nýrri dælu fyrir forglershreinsivøkvan, sem hefur heldur aldrei virkad. .
Sem sagt segi ég thá bara afhverju gerdist ég ekki fokking bifreidarvirki í stad húsasmids.