Ja ég viðurkenni að ég snobba að hluta til, þannig að það eru alltaf einhverjar bækur sem eru rosalega menningarlegar og ég hugsa sem möst að lesa. Bæði til að geta myndað mér skoðun á þeim af forvitni um hvað hefur gert þær svona frægar, og vegna þess að sífellt er verið að vísa í ýmis bókmenntaverk í daglegu lífi rétt eins og vísað er í þekktar manneskjur og atburði. Svo er ég það hégómleg að mér finnst gaman að geta sagst hafa lesið þessa og hina bók sem þykir merkileg lesning. EN aftur á móti þá píni ég mig ekki í gegnum bækur sem mér finnst ekki áhugaverðar bara til þess að hafa lesið þær. Ef mér finnst bók leiðinleg hætti ég að lesa hana, sama hversu klassísk hún er mikið aðrir hafa lofað hana. Þórbergur og Laxnes hafa mér þótt skemmtilegir hingað til, Ofvitinn t.d. er frábær!!!
Hrokinn er afsakaður, þessi grein á alveg rétt á sér ( :

Já, ég kaupi bækur. Reyndar ekki í þeim dúr sem mamma og pabbi keyptu, en engu að síður bækur sem núna eru farnar að safnast í þetta bókasafn mömmu og pabba. Ég fékk mér t.a.m. kreditkort í þeim tilgangi helstum að versla bækur á netinu. Það markmið hefur hingað til gengið nokkuð vel eftir.
En þetta er ég persónulega, veit ekki með aðra.

já, mar kaupir sér bækur. held ég eyði ekki undir 80.000 á ári í bækur. Ég er líka farinn að nálgast bókafjölda foreldra minna ískyggilega mikið.

“yfirborðskenndum lestri á Þórbergi, Laxness og öðrum”
veit nú ekki alveg hvað þu átt við með yfirborðskenndum lestri.. annaðhvor les maður bókina eða maður les hana ekki. ekkert hálkák. mæli samt með laxnesi. einn besti höfundur sem ég hef lesið.

sammála Birgi.. annað hvort les maður eða ekki! En maður þarf alls ekki að eiga bókina til að lesa hana… mín reynsla er sú að bókin skilur alveg jafn mikið eftir sig þó maður hafi fengið hana lánaða.