Vá. Þvílík snilld þessi þáttur. Byrjunaratriðið þegar hann var geðveikt væminn að syngja af þvílíkri innlifun og fljúgandi á hvítum vængjum. Ég hélt að ég myndi án gríns deyja úr hlátri. Þetta er bara einn besti þátturinn held ég-annars er ekki hægt að gera upp á milli þeirra. Hvernig fannst ykkur þátturinn?