Mynd í myrkrinu Ég hafði oft séð draugam en aldrei jafn lifandi og í þetta skipti, gulleit augun og kæruleysislegt glottið urðu þess valdandi að hjarta mitt fór í verkfall, það átti meira skilið en þetta. En svo fann ég það byrja að slá aftur, það hafði ekki efni á lengra verkfalli. Ég lokaði lengi og þegar ég loks opnaði þau aftur heyrði ég ráma og stirðnaða rödd segja smjaðurslega ,,Þú missir mikið á morgun”. Svo hvarf veran eins snögglega g hún hafði birst. Ég stóð grafkyrr í heila eilífð...