Þetta er frumraun mín á huga/ljóð. Endilega kommentið. Háir hvítir rimlar. Þeir umkringja mig. Ég er lítil vera sem kemst ekki burt. Ég er einmana, ég er innilokuð. En ég er ung og ég er saklaus! Þau fæða mig mat, mat sem venjulegt fólk myndi ekki bragða á. En ég gleypi þetta skeið eftir skeið því mig dreymi draum um morgundag. Ég kemst stökum sinnum út til að þvo af mér syndir mínar. Þau horfa á mig, þau stara á mig, þau hlæja að mér. En hvað hef ég gert? Hvað hef ég gert ykkur? Hví sit ég...