Ein ég stari út um gluggann
þegar birtu tekur að bregða
og samspil ljóss og skugga
er aldrei fallegra

Myrkrið læðist að og ég finn
að það er vinur minn
sem býður mér að koma til sín
og ég veit
að myrkrið mun ekki sleppa mér
úr sínum köldu greipum fyrr en
vora tekur á ný

Hjarta mitt finnur fyrir
nístandi sársauka þess
sem aldrei varð og mun aldrei verða

Ég sit hér ein í yfirgefnu húsi
og skyndilega finn ég
að ég er ekki ein
lengu