Þó þú sért að lemja barnið þitt laust ertu samt að beita það ofbeldi - þó þú sparkir laust í bolta ertu samt að sparka í hann, ekki satt?
Hvað með það þó rassinn á þeim sé stútfullur af fitu? Það réttlætir ekki að lemja þau. Og ef þú ert bara að klappa barninu á rassinn þá heldur það nú varla að þú sért að refsa því.
Tjáning á að vera í formi orða, ekki barsmíða, sama hvort barnið þitt sé tregt eða ekki. Ef þú getur ekki komið því frá þér með orðum að barnið þitt hafi gert rangt ættirðu að líta í eiginn barm.
Nei, enginn flengir ársgömul börn, flott! Enginn á samt að þurfa að flengja átta ára gamalt barn. Við krakka, sem á annað borð getur tjáð sig með orðum, á að tala, það á ekki að lemja hann, því hann skilur alveg þegar þú talar. Ef ekki, þá er það þér að kenna, ekki honum. Og nei, börn brjóta ekki bara af sér til að komast upp með það; börn þekkja ekki alltaf muninn á réttu og röngu, rétt eins og þú - getur ekki séð að ofbeldi er rangt.
Já, ég hugsa nú, og vona, að flengingar (heimilisofbeldi) sé ekki löglegt hér. Og jú, mér finnst það að lemja börn rangt, en ég er ekki að gagnrýna aðrar þjóðir fyrir að gera það. Út frá þjóðhverfum hugsunarhætti er þetta rangt fyrir okkur Íslendingana og gagnrýnin hugsun er það sem hefur fleytt okkur svona langt. Ég til dæmis, veit þó ekki með þig, myndi ekki drepa systur mína þó hún sængaði hjá útlendum manni utan hjónabands.
Annars vona ég barnanna þinna vegna að þú munir ekki lemja þau; ég mun allavega ekki beita mín ofbeldi heldur tala við þau og beita almennri skynsemi.