Mal3 fyrir 22 árum, 11 mánuðum Fjöldi lestra: 241

Teamwork vs. Roleplay

Jæja… Enn ein dæmisagan af mér að spila :)

Í leiðbeiningum fyrir GM um hvernig á að verðlauna PCs með punktum í GURPS er bent á að verðlauna góða spilun á character sérstaklega en einnig samspil með hópnum (og góðar hugmyndir, lausnir o.fl.) Þetta tvennt þarf ekkert að fara vel saman…

Nú síðast spilaði ég barbarian “warrior” af göfugum barbarian ættum í GURPS í fantasy ævintýri. Þessi ágæti herramaður hafði það sem við kusum að kalla barbarian code of honour sem innifól m.a. kvöðina “always avenge any insults”. Þessi PC var þokkalega rúnnaður character en einnig þónokkuð bardagahæfur enda líkamlega vel á sig kominn, liðtækur með boga en ákaflega fær með sitt hand-and-a-half sverð.

Á einum punkti í ævintýrinu (við mættum bara tveir spilarar held ég það kvöldið) vorum við tveir PC félagar á svona n.k. knights errand sem var nokkuð mikilvægt að mínum character fannst. Á einum stað erum við félagarnir stoppaðir af tveimur alvöru riddurum í platemail og á brynjuðum hestum. Slæmar fréttir í GURPS. Þótt ég væri að spila mann sem lét ekki segja sér fyrir verkum nema af fáum útvöldum reyndi ég vegna mikilvægis ferðarinnar að tala mér leið framhjá þessum riddurum.

Hinn spilarinn var ekkert á því að hefja bardaga þrátt fyrir endurteknar tilraunir mínar til að gera honum ljóst (án þess að riddararnir föttuðu) að við ættum að ráðast á þá af fyrra bragði. Þegar ekkert gekk í því að tala sig út úr vandanum og riddararnir höfðu móðgað mig fram og til baka var nóg komið. Sama hvað hver segir talar enginn við Colin Ravendark með þessum hætti og ég chargeaði riddarana tvo með brugðið sverð á hestinum mínum og vonaði að hinn characterinn myndi láta sér vaxa eistu í snarhasti. Við börðumst við riddarana tvo og tókst mér (með hjálp hestsins nýja sem ég komst að að var þjálfaður war-horse mér til mikillar ánægju) að drepa þann fyrri og koma svo félaga mínum til hjálpar og fella þann seinni.

Þarna stóðum við eftir illa tjónaðir (það er ekkert grín að særast illa þegar læknisfræðin er föst á miðöldum!) en ég mun ánægðari með sjálfan mig enda voru hinir betur búnir til bardaga. Svo var riðið af stað til að klára questið án þess að ruppla hræin almennilega því tíminn var naumur!

Málið er að stundum er ekki hægt að ná markmiðinu nema að lenda í bardaganum en jafnvel bardagaglöðustu menn sjá sér stundum hag í því að REYNA að tala sig framhjá bardaganum. Og stundum verður að láta slag standa ef persónan sem maður spilar myndi gera þannig, hvað sem hópnum líður.

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 11 mánuðum

Góð saga og punkturinn með henni alveg réttur.
Hef oft séð svona gerast.

Í RPG á maður fyrst og fremst að gera það sem carakerinn myndi gera og á að fá launað fyrir það.
Sama hvað hinum finnst og sama hvort það er gáfulegt eða heimskulegt. (ég er ekki að segja að akkúrat þetta sé heimskulegt, þvert á móti heyrist mér)
Það getur samt verið erfitt að taka ákvarðanir út frá hugsunum persónunnar sem maður er að leika, þegar maður sjálfur er kanski allt öðru vísi.
Ef carakterinn er heimskur, bardagaóður gaur, æðir hann inn í hóp af óvinum, ef hann er undirförull og gráðugur reynir hann að stela frá félögum sínum (sama hvað spilurunum finnst) og ef hann er paladín þá hjálpar hann alltaf fólki í nauð og drepur aldrei þann sem biður sér vægðar.
Allt ákvarðanir sem gæti verið erfitt að taka fyrir spilara - en ef þeir gera það þá verður leikurinn skemmtilegri.

Hins vegar er góð regla að kunna sér hóf í að hugsa í carakter, með tilliti til spilafélaga og DMs. Það getur verið frekar pirrandi fyrir DM að vera búinn að undirbúa ævintýri eða jafnvel heilt campaign (sem er geðveikt tímafrekt) sem er eiðilagt af einum þrjóskum spilara sem gerir allt öfugt við það sem ævintýrið ætlaðist til.
Ég hef lent í því sjálf og veit um einn sem lenti svo illa í svona dæmi að hann hefur neitað að stjórna hópnum sínum aftur. (margar mánaða vinna ónýt)
Ég las grein í Dragon um einmitt þetta - að taka tillit og víkja stundum frá gullnu reglunni til að redda hlutunum þegar allt stefnir í að kvöldið verði ónýtt.

Þið getið sagt að DMinn eigi að búa til ævintýr sem henta hópnum eða vera með backup-plan en stundum er það ekki svo einfalt.
Stundum eru hann búinn að undibúa söguna þegar kallarnir eru búnir til eða hreinlega áttaði sig ekki á þessari persónu.
Eða varðandi backup plan -þá fer oftast nægur tími í bara að gera stoðin fyrir ævintýrið gott svo ekki er auðvelt að einbeita sér að öllu sem gæti farið úrskeiðis.

Ég er búin að DMa hópnum mínum núna í þónokkurn tíma og það er mest lítið annað sem ég geri utan vinnutíma en að hugsa um næsta session. Og það fara a.m.k. 10-16 tímar í hverri viku í beinan undirbúning fyrir sessionið.
Enda er ég dauðfegin því að kærastinn minn er að fara að stjórna nýju campaigni og ég fæ smá hvíld frá DMinu.

kveðja
Lyssia
The Dragon Lady

Fyrra álit

Icequeen fyrir 22 árum, 11 mánuðum

why “v.s.” það þarf ekkert að stangast á ;o)

annars er miklu skemmtilegra þegar fólk reynir að vinna samaan frekar en hver fari í sína átt… þannig virka hlutirnir betur… ekki alltaf eins fyndið en samt

iceQueen

Fyrra álit

Dingull fyrir 22 árum, 10 mánuðum

Ég er sammála þessu að teamwork skipti máli ég á sögu af Assassininum mínum (þessi margfrægi sem rassreið Assassininum hans Kafteins)

þetta er saga af því þegar ég og WoG vorum að spila með tveim gaurum Gnálfinum og “Beikonmanninum” (DM) Gnáflfurinn var Þjófur og hann var að roleplaya þjófinn sinn mjög vel hans þjófur hélt að hann væri besti þjófur í heimi og hann var alltaf að bögga mig á því og WoG Var vöðvfjallið Angel Ranger með 5 í int. Og minn fékk uppí háls á bögginu á honum og þegar ég vissi að við værum að fara í bardaga þá pickpocketaði ég short swordinu, öllum nema einni af örvunum hans og rýtinga beltinu hans sem innihélt 20 rýtinga (001 á pick pocket rolli) og svo þegar flaming fist raiduðu guildið sem við vorum í ætlaði Gnálfurinn að bregðast til varnar en þá vantaði anað short swordið hans það gerði ekert til því hann var góður á boganum sínum hann mundaði bogann einsog meistari en fann bara eina ör á leit hann á mig sem stóð hinumegin í herbigginu með short swordið hans. Hann tjúllaðist að sjáfsögðu og ætlaði að skjóta mig en minn var tilbúinn og notaði Gloves of missle snaring til að grípa örina þá flippaði Gnálfurinn en meira og ætlaði að negla rýtingum í mig en hann greip í tómt og brjálaðist endanlega og hljóp í mig með eitt short sword en ég var fljótur að yfirbuga hann með tveim katana sverðum en þá var flaming fist búið að berja næstum all þjófana þannin að við flýyum okkur út bakdyramegin (ætluðum að skilja Rangerinn eftir og þetta var ekki fyrsta tilraunin til þess) en hann elti okkur og þegar við vorum að ríða á brott með flaming fist á hælunum reyndi Gnálfurinn enn einu sinni að ná fram hefndum með því að skjóta hestinn minn í fótinn hann DÓ (DM-inn kastaði uppá hitpointa fyrir hann og hann var með 1) en Angel var hliðhollur félagi einsog alltaf og reif mig á bak hestsins sins og við stungum Flaming fist af of trackuðum Gnálfinn á sveitabæ þar drap ég hann (Gnáflurin var þar til að runna bardagann) og eftir það hefur hann ÞVERNEITAÐ að spila ef ég er þessi assassin.

Þannin að þegar allir spila fyrir sig þá fer allt í hakk þetta hefur skeð nokkrum sinnum hjá okkur ég á tvo charactera sem áttu að vera “teammates” með Kafteini en hann er búinn að svíkja þá.

By the way Gnálfur er blanda af álf og Gnome sem orsakar það að einstaklingurinn er með stórt nef og húð sem er nokkrum númerum of stór einsog vinum okkar.

Fyrra álit

Spunaspil

Spunaspil

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

Teamwork vs. Roleplay

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi