Ég var að undirbúa mig fyrir skólann, þetta var fyrsti skóladagur ársins. Annað árið í menntó. Hljómaði ekki spennandi og ekki mikið til að gera sig tilbúna fyrir en maður þurfti að halda kúlinu til að eiga einhverja svala vini.
,,Mamma! Hefurðu séð nýja bolinn minn? þú veist, þessi þröngi!’’ Kallaði ég til mömmu úr herberginu mínu
,,Æji, ég lét hann í þvottavélina, geturðu ekki verið í blómapeysunni sem ég keypti á þig? Hún fer þér mjög vel.’’ Svaraði mamma til baka.
Ooh mömmur, þær halda alltaf að það sé svo kúl að vera í eihverju sem er þakið einhverjum heimskulegum blómum. En ég nennti ekki rífast svona snemma að morgni og lét því nægja að umla eitthvað til baka. Ég fór í fataskápinn minn og valdi saman nokkuð sem var ekki beinlínis í tísku en mér fannst það samt flott. Ég fór í rifnar og tættar gallabuxur sem voru alltof stórar á mig og þröngann magabol ásamt flottum gallajakka. Ég dýrkaði þessi föt og hlakkaði til að heyra gagngrýnið frá vinkonum mínum.
Því næst fór ég í spegilinn og lét á mig besta maskarann minn, meik og auðvitað má ekki gleyma augnlínublýant. Þegar ég var búin að því leit ég í spegilinn og byrjaði að slétta axlarsítt, dökkbrúna hárið á mér, en ég vandaði mig ekkert sérlega enda fer mér ekki vel að vera með algjörlega slétt hár. Ég dýrkaði hárið á mér, Það var með svartar strýpur og ég var geðveikt stolt af því.
Síðan gerði ég allt það nauðsynlega fyrir skólann sem ég átti eftir að gera, greip hlaupabrettið mitt og kallaði kveðju til úldinna foreldra minna, sem sátu enn þá að drekka kaffi.
Á leiðinni skólann bankaði ég uppá hjá einni af bestu vinkonu minni, Júlíu. Mamma hennar kom til dyra, en ólíkt mínum foreldrum var hún greinilega vel vöknuð og búin að mála sig og allt. Hún vísaði mér upp í herbergið hennar Júlíu þar sem hún var háflnuð uppúr rúminu.
,,Hæ! Hvað, ekki komin frammúr?’’ sagði ég undrandi, enda mjög undarlegt að hún skyldi ekki vera komin frammúr, með þessa foreldra.
,,Hæ Kata. Æji, ég vakti svo lengi í gær, það var svo góð mynd í sjónvarpinu.’’ Sagði Júlía hásri röddu. ‘’Hefurðu ekki séð Helsinki? Mannstu, með Dracula og allt það?’’
,,Jú auðvitað hef ég það, kommon, þú veist minn stíl.’’ Sagði ég með gervi hneikslun í rómnum. ,,Klukkan hvað var hún?’’
,,Klukka eitt um nóttu.’’ Sagði hún kæruleysislega.
,,Krakki!’’ Sagði ég hneiksluð’’
,,En heirðu, ég heyrði að það væri nýr strákur að byrja í okkar skóla. Einu ári eldri!’’ Hjá okkur var algjör klassi að deita eldri stráka.
,,Oh ég vona að hann sé ekki eins bólugrafinn og hinir strákarnir.’’
,,En allavega, verð að fara að klæða mig’’ Sagi Júlía og þaut inná bað. Eftir korter var hún búin að klæða sig og mála sig og þá fórum við til að sækja Siggu, en hún var besta vinkona okkar. Við vorum alveg óaðskiljanlegar vegna sameiginlegs stíls. Við vorum ekki eins og þessar venjulegu gelgjur í skólanum í öllum þessu bleiku fötum og gervineglu. Nei við vorum kölluð Pop gengið og við einkendumst af miklum augnlínupenna, víðum gallabuxum og þægilegum stuttermabol. Nei við vorum ekki gelgjur.
Við mættum í skólann og eins og vanalega þá heyrðum við nokkur mjög andstyggileg orð, en við hundsuðum þau, líka eins og venjulega.
,,Hei vitði þið hvað? Það verður geðveikt partý hjá Tryggva næstu helgi! Við verðum að mæta!’’ Sagði Sigga, en ég og Júlía vissum vel að það var bara útaf því að Sigga var hrifin af Tryggva að hún vildi mæta frekar en útaf því það var geðveikt partý.
,,Jújú við getum svo sem alveg mætt’’ Sagði Júlía og gaut augum yfir til mín.
,,Ég mæti’’ Sagði ég staðföst, og ég vissi að þá myndi Júlía líka koma.
Við fórum svo í tíma í stærðfræði í stofu 14. Við komum okkur fyrir nær aftast eins og vanalega. Þegar krakkarnir fóru að streyma inn varð rosalegur hávaði í háværum röddum að tala um hvernig nýja skólaárið yrði, ískur í stólum þegar þeir voru dregnir frá borðum og fótatök í nemendum að leita af sætum. Þegar allir voru búnir að koma sér fyrir byrjaði kennarinn á fyrirlestrinum um nýtt ár og að við skildum leggja mikið á okkur fyrir þetta ár. Í miðri ræðu var bankað á dyr skólastofunnar og síðan opnað. Inn gekk strákur, dökkur yfirlitum með svart hár og dökk augu. Hann var hávaxinn og í víðum gallabuxum og stuttermabol sem á stóð ‘’BLEND’’ stórum stöfum.
Það fór óþæginleg tilfinning um mig þegar ég sá hann. Það var eins og hann hefði mörg leyndarmál að geyma og myndi ekki auðveldlega blanda geði við fólk.
,,Er þetta stofa 14?’’ sagði hann djúpri en silkimjúkri röddu sem smaug í gegnum mig svo ég fékk gæsahúð.
Kennarinn var mjög pirraður yfir að vera truflaður í miðri ræðu en játaði og sagði honum að setjast. Hann labbaði síðan í eina sætið sem var laust, en það var það sem var hliðina á mér. Ég fékk sting í magan þegar hann settist og gaut augum á mig.
Seinna í tímanum varð ég þess óþægilega vör við að hann var að horfa á mig. Ég reyndi að lýta ekki vandræðalega út eða eins og ég væri heimsk, en samt fékk ég það á tilfinningunni að blóðið streymdi framm í vangana og þeir urðu blóðrauðir. Ég faldi það með því að láta hárið fyrir vangana og hallaði mig fram yfir stílabókina mína og fór að krota.
Eftir tímann urðum við Júlía og Sigga aðskila því ég var að fara í annan tíma en þær. Ég labbaði eftir ganginu á leið í myndmenntastofuna en þá varð ég þess var að einhver labbað fyrir aftan mig. Þótt það væru margir á ganginum þá fann ég að þessi fyrir aftan mig var að elta mig. Ég labbaði hraðar en fór síðan inná kvennaklósett. Ég andaði hratt eins og ég hefði verið að hlaupa en ekki ganga.
Þegar ég var búin að skvetta smá vatni framan í mig og laga málninguna fór ég aftur fram, en um leið og ég kom út kom strákurinn úr stærðfræðitímanum og skellti mér upp að vegg. Ég varð svo hissa að ég gat ekki hreyft neinum mótmælum, og áður en ég vissi af þá var hann komin með tunguna uppí mig og var á fullu. Ég gleymdi mér í smá stund og leyfði honum að kyssa mig, en smám saman áttaði ég mig og sleit mig lausa og hljóp áfram. Ég leit um öxl og sá að hann stóð á sama stað og horfði á mig hlaupa áfram með dularfullt bros á vör sem skelfdi mig.
Ég spáði í afhverju hann hefði kysst mig og af hverju hann hafði ekki elt mig þegar ég hljóp í burtu allann myndmenntatímann en ég fékk engann botn í málinu. Ég ákvað að tala ekki um þetta við Júlíu og Siggu, því þær myndu kvetja mig áfram í að byrja með honum. En þær skildu þetta ekki. Það var einhversskonar straumur sem tengdi okkur en þetta var samt ekki svona eins og neistar sem eru á milli kærustupara. Hann var eitthvað sérstakur, og það var eitthvað svo sérstakt hvernig hann kyssti mig. Hann hafði verið mjög fimur og tungan var á fullu á meðan hann þreifaði á mér. En þetta var enginn ástríðu koss heldur eitthvað allt annað. Hann var eitthvað svo dularfullur, þessi strákur, það var ekki hægt að segja að hann væri opin bók, en á þessari stundu ætlaði ég mér að komast að leyndarmálum hans. Ég ætlaði mér það!