haha.. vá.. hefði aldrei dottið það í hug=O

tsss.. ég vil halda mér við það sem allir halda núna (A)

Ég skil ekki hvernig þú tengir Barm Stoker, Drakúlu og Vlad prins (sem pyntaði fólk með því að reka spjóti í gegnum það og reisa það upp og bíða unz það dæi)… Hef lesið söguna og sögu Vlads, og ég sé ekkert rómantískt við það…

En tolkien er aftur á móti næsti bær við rauðu seríuna. Beren og Luthien, Aragon og Arwen, Faramir og Jóvin, Rosa og Sómi? Jú… rómantíkus.

Jújú ég vissi þetta alveg. Að vera rómantískur er ekki bara að vera einhver tala frönsku eða ganga á ströndinni eða þvíumlíkt, þessvegna finnst mér myndir inná þessu áhuamáli varla passa.

Sko, ég tel mig vera rómantískan því ég er einlægan gangnvart maka og gef honum hluta af mér. Að vera rómantískur er líka að halda spennu, t.d. koma á óvart og hafa fjölbreytni.

Maður sem er alveg sniðgengin allri rómantík getur ekki verið góður elskhugi, því að til að geta stundað góð kynmök þarftu að geta gefið þig að hluta til til makans.

Þegar ég les þetta yfir þá sé ég að ég er ekki alveg aðá að skrifa niður það sem ég akkurat meina en nálægt því þó.

fólk skilur mig já?

http://en.wikipedia.org/wiki/Romanticism

Gæti ekki verið að þú hafir verið að lesa um rómantísku stefnuna (í listum) og hafir eitthvað slegið saman? :)
Gott dæmi um frægan íslenskan rithöfund/skáld er Bjarni Thorarensen og ljóð hans Ísland

——-
Þú nafnkunna landið sem lífið oss veittir,
landið sem aldregi skemmir þín börn!
hvört þinnar fjærstöðu hingað til neyttir,
hún sé þér ódugnaðs framvegis vörn.

Undarlegt sambland af frosti og funa,
fjöllum og sléttum og hraunum og sjá;
fagurt og ógurlegt ertu þá brunar
eldur að fótum þín jöklunum frá!

Fjör kenni? oss eldurinn, frostið oss herði,
fjöll sýni torsóttum gæðum að ná;
bægi sem kerúb með sveipanda sverði
silfurblár Ægir oss kveifarskap frá.

Þó vellyst í skipsförmum völskunum meður
vafri að landi, ég skaða ei tel;
því útfyrir kaupstaði íslenskt í veður
ef hún sér vogar, þá frýs hún í hel.

Ef læpuskaps ódyggðir eykjum með flæða
út fyrir haf vilja læðast þér að:
með geigvænum logbröndum Heklu þær hræða
hratt skalt þú aftur að snáfa af stað.

En megnirðu? ei börn þín frá vondu að vara,
og vesöld með ódyggðum þróast þeim hjá,
aftur í legið þitt forna þá fara
föðurland! áttu, - og hníga í sjá.

——-

Brilliant ljóð, afar rómantískt.

Bætt við 10. janúar 2007 - 13:57
Þetta átti að sjálfsögðu að vera “frægan Íslending sem aðhylltist rómantísku stefnuna”. ;)

Heehe:) já, vorum að læra þetta í 10 bekk. Kennarinn hélt því fram að drakúla og allt þetta væri rosalega rómantískt..
Við stelpurnar náttla í bullandi afneitun..

Hmm.. er þetta ekki rangt hjá þér ? Rómantískur ritstíll snýst útá að tala vel um náttúruna og ekkert sé betra en að vera útí náttúrunni.

Jamm, lærir um þetta í ísl403, eða allavega í mínum skóla=)

HAHAHAHAHAHAHA!!!! Ertu ekki að djóka? Sorrí, en flott að þér skyldi detta í hug að tengja nútíma rómantík við rómantík sem bókmenntahugtak.


Rómantík er sérstök bókmennta stefna, íslensk rómantík eikennist af mikilli þjóðernishyggju, ást á landinu, ofsa, gleði og eru ævintýri oft á þeim stólum…og vissulega er oft talað um ást í rómantískum verkum.

Svo er til ný-rómantík sem er svo svipuð rómantísku stefnunni en einkennist minna af landsástinni og meira af tilfinningum í hversdagslífinu. Bæði mjög tilfinningaríkar stefnur sem eru aðskildar að með raunsæisstefnunni.


Að þú skulir tengja þetta við rómantík sem við tölum um í daglegu tali er vitlaust :) Kemur henni í raun ekki neitt við. Þetta lærirðu allt í einhverjum íslensku áfanga í framhaldsskóla. 303, 403 og 503 minnir mig…

Það sama og með Rómantísku stefnuna í bókmenntasögunni.
Rithöfundar skrifuðu ekki bara um ástarsambönd og þannig rómantík. Heldur var það að allt var svo dásamlegt, allt var hækkað upp um önnur stig. Heimurinn, fólkið og jörðin, það var allt svo æðislegt og jákvætt.

Ertu að grínast?

Hefurðu aldrei heyrt um rómantísku stefnuna í bókmenntum?
að vera rómantískur er enn að gefa blóm og svona, rómantík milli maka og rómantík í bókmenntum eru tveir mjög svo ólíkir hlutir, leyf mér að upplýsa þig aðeins um þá

Það er semsagt :

Fræðslustefnan sem kom fram á 18 öld. Þá komu út bækur til fræðslu, frumkvöðull fræðslustefnunnar var Magnús Stephensen.

Svo var það rómantíska stefnan sem kom út fyrri hluta 19. aldar. Ekki var lengur talað um hluti eins og þeir voru í raun og veru, heldur þeim lýst í rómantísku ljósi. Menn fegruðu fortíðina, töluðu um glæstustu tíma fortíðarinnar í sinni sögu, svo sem riddaraaldir og á íslandi víkingaöldina. Þeir menn sem skrifa á rómantísku stefnunni skrifa um það sem eykur þjóðerniskennd.

Svo kemur, það sem þú talar um, myrk-rómantíska stefnan, þá er skrifað um dracula, hróa hött og Frankenstein.

að lokum kemur raunsæisstefnan á síðari hluta 19 aldar og fram á 20 öld, þá er skrifað um pólitík.

Þú breyttir mínu áliti ekki neitt.. Hugtakið Rómantík er líka svo stórt.. Að það er hægt að túlka það á marga vegu ;)

oooo ég elska svona miðaldarbókmenntir skrifaðar í rómantíska stílnum :)(jamm drakúla afbragðsgott dæmi) allavega þegar það kemur að bókmenntum, er rómatík skilgreind sem dauði, blóð og bara nokkurn veginn allt drama…