Ég þori aldrei að taka fyrsta skrefið og ég er kk ;)

Ég er kvk og búin að vera í sambandi í bráðum 3 ár og ég TÓK fyrsta skrefið ;) en samt bara á djamminu sjálfu.. hann tók fyrsta skrefið í að hafa samband við mig eftir djammið.

Fáránleg regla…

Ef konuna langar í manninn… á hún þá ekki bara að ná í hann?
Ef hún sér að hann langar í hana og hana langar í hann, hann er greinilega ekki að þora að taka fyrsta skrefið… ætlar hún þá að vera svo heimsk að taka ekki fyrsta skrefið því það er einhver óskráð regla sem var fundin upp á 15. öld eða álíka fáránlegt?
Who gives… sá sem tekur fyrsta skrefið tekur fyrsta skrefið og er þar með búin/n að komast yfir þann aðila (nema neitun beri á borðið)…

Þú veist come on!

ViceRoy

Yfirleitt þora stelpur annaðhvort ekki að viðurkenna að þær eiga til að taka fyrsta skrefið eða bara gera sér ekki grein fyrir því. Það þarf raun og veru ekkert annað en að horfa á strák til að gefa honum kjart til að koma og kíkja á þig. Stelpur sem segjast aldrei taka fyrsta skrefið nota þetta samt oft. Er þetta ekki skref?

Sumar stelpur kvart og kveina yfir því að þær lenda alltaf í þessum vondu týpum. Eru einmitt ekki þessar vondu týpur einmitt gaurarnir sem hafa sem mest sjálfsálit án þess að eiga það skilið og eru duglegir að “taka fyrsta skrefið”. Hvernig væri bara að stelpurnar fari og reyni að næla sér í þann strák sem þeim langar í í staðinn fyrir að vonast eftir að rétti strákurinn finni þær.

Ég held ég hafi alltaf tekið fyrsta skrefið eða allaveganna stóra skrefið. Stelpur eiga til að gefa merki og vona að karlmenn gangi á eftir þeim. Ég er persónan sem tekur áhættuna en ekkert endilega persónan sem tekur fyrsta skrefið.

Ef þú vilt eitthvað, skaltu bara redda þér því. Stelpur, þið viljið jafnrétti, komið þá og nælið í okkur til tilbreytinga :)

Svo eru líka aðrir sem þjást af þeim ömurlega veikleika >Feimni! .. ég er svo geðveikislega feimin og drulluhrædd við að taka fyrsta skrefið að ég myndi aldrei meika það :( ..en samt finnst mér alveg sjálfsagt að stelpur taki af skarið.

Ég er svo blindur á body-language og þessi lúmsku skilaboð sem stelpur senda út og halda að menn taki eftir, að ég verð oftast að fá sterk skilaboð um að hrifningin sé gagnkvæm áður en ég tek næsta skref. Svo er ekkert mál að hringja næst þegar boltinn er farinn að rúlla.

Mér finnst að kvenfólk mætti alveg gera meira af því að taka fyrstu skrefin og ganga á eftir mönnum. Þessir riddarasiðir miðalda eru alveg glataðir.

Og varðandi þessa meintu feimni kvenna. Er þetta ekki bara þjóðsaga? Í gegnum alla mína skólagöngu hef ég verið umkringdur sjálfsöruggum og framfærnum stelpum sem gera sér far um að láta sem mest í sér heyrast og taka forystuna í félagslífinu. Svo hvað er að aftra ykkur að stíga fyrstu skrefin?

Kannaði þetta gaumgæfilega fyrir ári síðan.
Allir strákar sem ég talaði við vildi að stelpan tæki stundum, jafnvel alltaf, fyrsta skrefið. Sumir strákanna sögðust aldrei gera það.

Allar stelpurnar sögðu kjósa að strákarnir gerðu það, um 20% sögðu þó að stelpurnar ættu alveg eins að gera það.
1 sagðist gera það oft, hinar biðu alltaf.

Eftir könnunina var ég slegin furðu yfir því að fólk skyldi yfir höfuð byrja saman…. ;)

KK Ég tek aldrei “fyrsta skrefið” fyrr en ég veit að áhugi er til staðar en ég geri mig oft sýnilegan án þess að vera gefa neitt meira í skyn. Þannig sé ég hvort áhuginn er til staðar og læt svo vaða ef svo er. Þetta hefur hingað til alltaf virkað og kann ég ágætlega við þessa aðferð.

Annars finnst mér ekkert asnalegt þegar að stelpur taka fyrsta skrefið og alveg eins sjálfsagt og að strákar geri það. Í mínum augum eru stelpur sem taka fyrsta skrefið alls ekki druslur heldur bara stelpur sem vita hvað þær vilja.

þetta er náttúrulega bara rugl, að strákar “eigi” að taka fyrsta skrefið. ég er feiminn en ég er frekar fallegur og er 14 ára enég hef bara kysst 1 stelpu og það var drusla

Hmmmm…….. það er þetta sem ég þoli ekki við flestar stelpur. Fyrsta skrefið =@

Það er nú svo fyndið með það að ég er gaur sem er í sambandi og aldrei tekið fyrsta skrefið. Ég er meira að segja stundum svo vitlaus að ég hef í gegnum tíðina misst af fullt af dráttum vegna þess að ég fattaði ekki að það var verið að reyna við mig. Fyndið:)

Ef það er einhver hlutur sem hefur verið ræddur mikið hérna þá er það feimni. Feimni er andskotinn og ég efa að einhver geti tengt jákvæða reynslu við feimni. Feimni er hræðsla sem stoppar mann frá að framkvæma hluti.

Það eru framkvæmdir hlutir sem bera ávöxt. Í staðinn fyrir að pæla í versta hlutinum sem gerist ef þú tekur fyrsta skrefið pælið í því hvert það getur leitt. Hugsið ykkur ef þið hefðuð misst af ykkar besta sambandi, fyrstu ást, núverandi maka eða eitthvað álíka útaf feimninni einni saman. Pælið þá í því hvað þið getið öðlast ef þið bara losið ykkur við þennan fjötur sem bindur mann niður og heftir mann frá því að njóta lífsins.

Ég er ekki að segja að þetta sé auðvelt en þetta er einn af þeim mörgum hlutum sem hreinn vilji getur unnið á. Ég er sjálfur búinn að vera að glíma við þetta og enginn getur trúað að ég hef og jafnvel er nokkuð feiminn. Ég bara viðurkenni það ekki fyrir sjálfum mér og ég læt þessa hræðslu ekki stjórna mér eða eyðileggja fyrir mér.

Ef ykkur langar í eitthvað, sækist í það. Ef stelpur eru ósáttar við hvernig gaurar sækjast í þær þá er bara komið að þeim að ná sér sjálfar í gaura.

Njótið frelsisin, lífsins og látið ekki hræðslu stjórna ykkar lífi.

ég tek oft fyrsta skrefið því að ég vill fá það sem ég vil… hef oft labbað upp að gaur og t.d. kysst hann eða eikkað soleiðis

Svo er nottla umdeilanlegt hvað fyrsta skrefið er… hvort það sé fyrsta bendingin, fyrsta viðreynslan eða heimboðið eða hvað…

Það er nú bara eini sinni þannig að maður verður stundum bara að fá sér það sem að manni langar í

Ég er kvk og hef aldrei tekið þetta fræga fyrsta skref, alla vegana ekki að mér vitandi. Ég á samt mjög auðvelt með að fá stráka til þess að brosa kannski er það eitt af þessum frægu fyrstu skrefum eða kannski eru það þessi litlu erviðu merki sem maður þarf oftast að labba á til þess að finna þau.

Ég er til dæmis í krísu núna þar sem ég held að það sé verið að sýna mér áhuga frá einum strák en ég veit það ekki fyrir víst. Ég vil ekki gera neytt í málinu vegna þess að ég gæti aldrei talað við hann aftur ef ég væri bara að ruglast á vinsemd og því sem ég held að þetta sé. Ég meina gaurinn brosir alltaf til mín, við tölum saman um allt mögulegt og hann blikkar mig oft. Kannski er þetta bara hans aðferð að vera vingjarnlegur og ég er bara að misskilja þetta allt saman. Þess vegna þori ég ekki að gera eitthvað vegna þess að ég vil frekar geta talað svona við hann áfram heldur en að skammast mín niður í tær þegar ég hitti hann héðan í frá. Svo að þetta er mjög mikið vandamál. Kannski er hann þarna að taka fyrsta skrefið og ég er bara ennþá að velta því fyrir mér hvort að hann sé hrifin af mér eða bara vingjarnlegur? Eins og hann heldur alltaf hurðinni fyrir mig þegar við löbbum inn um sömu hurð á sama tíma. Hann klappar mér stundum á kollinn ef ég sit eða gerir bara eitthvað svona sem maður veit ekki hvort eru bara hans leið að tjá vinsemd sína eða hrifnigu hans á mér? Sem sagt mjög erfit allt saman þar sem maður fer ekki til einhvers og spyr ertu hrifin af mér? Eða ég geri það alla vegana ekki, þar kemur þessi fræga feimni til sögunnar.

Það er alveg sama hvað er talað um breitt kynjahlutverk þá breytist lítið í þessum sambandsmálum, kannski af því að þetta er á svona “primal level” eða þannig. En eins og ein vinkona sem ég var að leyta ráða hjá sagði þá er enn þá ætlast til að við KK tökum fyrsta skerfið, hringja, sækja á og svo á konan að segja af eða á alveg eins og hjá dýrunum.

Og hvað er þetta með af fá símanúmer hjá stelpum,eins og e.h. helgigripur, ef maður hringir ekki strax þá er maður afskrifaður.

Að lokum eru sumar stelpur sem eru ákveðnar og ná í sinn mann, en þær hafa alltaf verið til og hefur ekkert með e.h. “nýja konu” að gera.