Besta frumraun allra af mínu mati er pottþétt burn my eyes með machine head sem er svo
frábær plata að það er ekki fyndið hún er bara með þeim bestu.
Einnig er appetite for destruction með guns´n roses algjör snilld og sömuleiðis fyrsta iron maiden(fyrstu sjö plöturnar eru skildueign).

Ég ætla að vera frekar ófrumlegur og segja að Weezer (með Weezer(blái)) sé besta frumraun allra tíma lögin eru öll ógeðslega skemmtileg og góð. Þótt seinni platan Pinkerton sé eflaust þéttari og betri. Þótt það séu engin SJÚK sóló eða neitt sem er ekki hægt að herma eftir er hún brjáluð. Það er bara ekki leiðinlegt lag á Weezer disknum. Lög á borð við: Say it ain´t so, Buddy Holly, Undone (the sweater song), my name is jonas, the world has turned. Maður verður hooked á henni. Maður spilar hana stanslaust í 5 mánuði hlustar síðan ekki á hana í tvo daga og maður er kominn með fráhvarfseinkenni.

Hún er allavegana að mínu mati besta og skemmtilegasta frumraun hljómsvetar.

kveðja
supernova

bleach með nirvana er frábær plata. kannski aðeins of hörð, en samt ekkert of, ég fuckin elska lögin: Blew, floyd the barber, about a girl, school, love buzz, negative creep, scoff og sifting. hin eru líka góð, en þessi eru frábær! semsagt, að mínu mati þá er þetta besta frumraunin…

Ég veit nú ekki um hvaða könnun þú ert að tala, ef það er “Hver þessara diska er bestur?” könnunin, þá eru nú bara fjórir þeirra frumraunir. En samt áhugavert umræðuefni.

Auðvitað er maður svolítið biased yfir hvaða hljómsveitir maður heldur uppá, það hlýtur nú að vera einhver ástæða fyrir því af hverju hún er uppáhalds hljómsveitin ekki satt?

Ef ég á að réttlæta val mitt, þá hef ég hlustað slatta á alla af þessum diskum nema Bleach þó í mismiklum mæli sé. Hef t.d. ekki hlustað á Appetite í ábyggilega 13 ár ;=).

Ég valdi samnefnda fyrstu plötu Korn, og þó það tengist ábyggilega eitthvað því að þeir eru ein af mínum uppáhalds böndum, þá valdi ég hana einfaldlega af því að sú plata er sú sem hefur gefið mér mest af þeim sem voru á listanum (eins korní og það nú hljómar). Lög eins og Blind, Ball tongue, Clown og Faget eru alltsaman ótrúlega kraftmikil og tilfinningarík lög. Þó að öll lögin séu ekki jafngóð, þá er það “væbið” (málverndarstefnan í algleymi) á henni sem mér finnst gera hana að bestu plötunni á listanum.

Í silfursætinu kæmi svo sennilega Ten, þó ég þurfi endilega að kynna mér hana betur við tækifæri.

Þegar ég fer að pæla í því þá kemur ein plata strax í hugann þegar rætt er um góðar frumraunir. Rage against the machine. Krafturinn, reiðin, textarnir, flæðið, grúvið, hljóðfæraleikurinn og ekki síst lögin.. Það er ekki eitt einasta slæmt lag á þessari plötu. Helst þá að Settle for nothing sé “minnst góða” lagið. Mér finnst eiginlega bara ótrúlegt að hljómsveit skuli hitta svona beint í mark í fyrstu tilraun. Því miður náðu þeir aldrei að toppa hana, en gerðu samt góðar plötur seinnameir.

Aðrar góðar frumraunir sem ég nenni ekki að fjalla um í smáatriðum eru Adrenaline með Deftones og samnefnd plata System of a down. Deftones náðu að fylgja sinni plötu eftir með tveim frábærum skífum en það á enn eftir að koma í ljós með SOAD hvernig þeim gengur.

Þó að mAlkAv hafi sett reglurnar um hvað á að ræða hérna, þá finnst mér alveg jafn áhugavert að ræða um hljómsveitir sem hafa sökkað bigtæm í byrjun en síðan náð sér á strik seinna meir. Er kannski ekkert svo áhugavert eftir alltsaman því mér dettur engin í hug ;=).

Það eru til svo margar góðar frumraunir, ég ætla bara að skrá nokkrar sem flestar breyttu tónlistinni eða jafnvel bjuggu til nýja stefnu.

Surfer rosa/Pixies (Come on pilgrim var ekki breiðskífa)
Are you experienced?/Jimi Hendrix
Led zeppelin/Led zeppelin
The velvet underground & Nico/The Velvet underground
In the court of the crimson king/King crimson
Mr Tambourine man/The Byrds
Kill ´em all/Metallica
Nevermind the bullocks/Sex pistols
Og margar fleiri.

Ég verð að taka undir orð mAlkAv með að þessar kannanir hér á huga eru alveg tilgangslausar ef þið getið ekki hætt dýrkuninni eitt augnablik.
Ég er það sem má kallast crazy Beatle-fanatic og ég viðurkenni það fúslega enn ég er samt ekki að troða meðlimum Bítlanna inn í allar umræður eða Bítlunum sjálfum hvorki sem besti gítarleikari, bassaleikari, trommuleikari, textasmiður eða besta tónleikahljómsveit og ég vel ekki Bítlaplötur í öll fyrstu sætin eða þá lögin þeirra, ég hafði Lennon hinsvegar á listanum mínum yfir bestu söngvarana,þar er kannski Bítladýrkuninn á ferð en það er frekar saklaust við hliðina á sumu hérna finnst mér.

Ps. Nú vilja sennilega margir skrifa eitthvað líkt þessu: Heyrðu der! Okkur finnst þetta, talaðu bara fyrir sjálfan þig ekki alhæfa fyrir okkur hin" en sannleikurinn er að ef ykkur finnst ein hljómsveit innihalda alla bestu spilarana,
lagahöfunda, textahöfunda, söngvarana, plöturnar og lögin sem rokksagann hefur haft fram að færa þá er það bara vegna þess að þið dýrkið hljómsveitina svona mikið.
Þið getið ekki neitað því.

Púff maður frumraunir Pantera og Slayer eru 10000000x betri en allt sem þið hafið nefnt bleach er fokking crap og allt sem der nefni er crap og bara allt sem þið haldið að sé gott suckar.

adrenaline með deftones er í fyrsta
korn með korn í öðru
rage against the machine með rage agaisnt the machine í þriðja
distance only makes the heart grow fonder með poison the well í fjórða

Mér dettur strax í hug Led Zeppelin með Led Zeppelin. Led Zeppelin voru líka oftast sterkir svona “albúm-lega” séð, ef einhver skilur hvað ég er að fara…

Bob Dylan var ekki hljómsveit (duh) en fyrsta plata hans er ótrúlega sterk, sérstaklega ef við athugum að þarna var á ferð 20 ára trúbador.

Og þá er minn viskubrunnur uppurinn í bili.

Piper at the gates of dawn með Pink Floyd er ótrúlega sterk plata, textarnir eru algjör snilld og fullt af góðum og frumlegum pælingum í gangi, svo verð ég að taka undir weezer og rage, báðar plöturnar algjör snilld, verst að hvorug hljómsveitin hefur náð að toppa þann árangur þótt þær hafi báðar gefið út ágætis plötur, svo er náttla Freak Out með frank zappa, fyrsti tvöfaldi diskur ever, og svo er það besta frumraun ever, Monster Movie, með Can

Mér dettur nokkrar plötur í hug (ATH ekki í neinni sérstakri röð):

Gish - Smshing Pumpkins
Core - Stone temple plots
Drullumall - Botnleðja
Kill em all - Metallica
Adrenaline - Deftones
Foo Fighters - Foo Fighters

Og svona gæti ég lengi upp talið en sú allra besta er án efa
Rage against the machine - Rage against the machine

Ég ákvað að koma ekki fram með mitt álit í byrjun en hér er það og það kemur líklega fáum á óvart:

Queen með Queen

Gefinn út 1973, líklega með því harðasta sem var í gangi þar og með skemmtilegum áhrifum var Psychadeliunni sem eru ekkert sérstaklega áberandi á seinni plötum Queen. Platan er náttúrulega ekki fáguð eins og seinni plöturnar og það gerir hana skemmtilegri að mörgu leyti.

Keep Yourself Alive, The Night Comes Down, My Fairy King, Great King Rat, Liar, Modern Times Rock n Roll, Doin Alright, Jesus, Seven Seas of Rhye og Son & Daughter, ég held bara að þau séu öll snilld og frábær upphafspunktur á ferli Queen.

Þessari spurningu getur einn einstaklingur ekki svarað fyrir alla. Hann getur tekið afstöðu, en ekki stimplað það í aðra!
Mest selda frumraun rokkhlómsveitar er Appetite for destruction með G N'R
Persónulega finnst mér það besta plata/cd sem út hefur verið gefinn.
En ekki má útiloka aðra :) Segið ykkar skoðun á málinu! F.D.O.

Mér finnst Queen, fyrsta plata Queen algjör snilld, sérstaklega miðað við frumraun hljómsveitarinnar(mér finnst önnur platan þeirra ekki nærri eins góð).