Gamalt, hrörlegt timburhús stóð galtómt og einmanna í miðbænum. Það brakaði all hressilega í gólfinu þegar Húbert skreið inn um brotinn gluggann. ,,Vertu ekki að þessu drolli og flýttu þér inn.” Fnæsti Soffía. Soffía átti að passa hann í kvöld því foreldrar þeirra voru að fara í leikhús. Þau höfðu verið ný farin þegar Soffía stakk allt í einu upp á því að þau kíktu á yfirgefna húsið við endan á götunni. Húbert hafði ekki litist á það en þá hafði Soffía bætt við að Bjartur ætlaði líka að...

Fönnin féll, vindurinn kvein. Ferlegi jökulkuldinn Snerti hvern merg og hvert bein. Fólk fraus í hel þessa vetrarnótt. Skjálfandi á beinunum stendur kerla. Mænir á litla sveininn Eins og hann sé dýrmæt perla. Ekkert má engilinn skaða. ,,Sofðu vært, sofðu rótt. Nú svarar þú mínu kalli, svo að anginn megi tóra þessa nótt. Sofðu því ég mun vaka.,” Krúttið kúrir undir hlýrri sæng. Veit mjög lítið um kvalir. Sáralítið um hin sterka móður væng sem yfir honum vakir. Blýjar og blakar þar til sólin...

Mother earth, cries out through the empty night. No one hears but the stars. The loss of her magic light. Leaves her with thousands skars. Tears dripping down her face, Forever lasting sorrow. Left alone with out a trace. Will there be a tomorrow? -She can´t bear this dreadful loss. Horrible pain she has come across. When will the darkness take her?

Í upphafi tímans var veröldin hrein, saklaus var og samviskan bein. Ljómandi veröldin lifði í gleði, laus við áhuggjur eitthvað skeði. Maðurinn í dagsljós leit, duglegur hann lærði. Dafnaði, lofaði góðu, engan særði. Heimurinn manninum unni, hamingjan skein. Heimur vissi ekki um mannkynsins mein Líkt og ungabarn í móður síns örmum. Viskusnautt um mannsins hörmum. Jó. Ma

Sumar og Vetur ,,Mig langar svo að segja þér söguna af ást Sumars og Vetur.” ,,Ætlar þú þá loksins að segja mér hana?” ,,Ef þú verður kyrr en hún er löng svo það mun kosta sitt.” ,,Hvað mun það vera?” ,,Einn koss frá vörum þínum. Hvorki meira né minna.” ,,Hann skaltu fá.” Ég beygði mig fram til að kyssa hann og þá tók hann utan um hnakkann á mér með annarri hendinni og togaði andlitinu á mér til sín þar til varir okkar mættust. Hann kyssti mig af áfergju svo mig svimaði af gleði. Mig langaði...