Ég er ekki eins mikið á móti flengingum eins og margir hérna. Sjálf man ég eftir því að hafa verið flengd eins og einu sinni eða tvisvar þegar ég var lítil. En mín skoðun er sú að flengingar snúist alls ekki um sársaukann, heldur niðurlæginguna. Foreldrið á alls ekki að leggja allan sinn kraft í höggið, heldur kannski frekar að “dramatísera” hann. Eftir sem áður styð ég ekki flengingar við minnstu tilefni, heldur einungis ítrekaða óhlýðni, lygar, stuld, o.s.frv. Samt gæti ég trúað að 1, 2,...