Það er kannski ekki erfitt að hugsa um þá, bara mikið vesen og mikil vinna.

Eins og að eignast barn. Nema að barnið lærir á klósettið eftir nokkur ár, hundurinn ekki.

Já auðvitað er erfitt að hugsa um hund, sérstaklega til að byrja með.. það þarf að venja þá að pissa úti, fara með þá út að labba, gefa þeim næga athygli, kaupa mat, ala þá upp.. einsog svarið hér fyrir ofan mig, nánast einsog að eiga barn og álíka löng ábyrgð líka. Inní þessum pakka er að gefast ekki upp einsog svo stór hluti fólks.

Nafn: Mánaskins Snotra
Tegnund: Bealge
Aldur: 7 ára núna 25. apríl
Kyn: Tík
Litur: Brún, hvít, svört og síðan er hún að verða gráhærð í framan :P
Hefur hún eygnast hvorlpa: já, átti 5 hvolpa fyrir 2-3 árum, einn þeirr dó í fæðingu.
Veikindi: Já, hún er með flogaveiki á háu stigi
Hvaðan er hún: Dalsmynni :@ (staður djöfullsins)
Hvenar fengum við hana: Við fengum hana í júní 2000.
Annað: Hún er sú sem hefur alltaf verið til í að hlusta á mig, hún fylgir mér hvert sem ég fer og ef ég loka mig inni í herbergi, þá býður hún oftast fyrir utna hurðina og vælir þangað til ég opna fyrir henni og hleypi henni upp í rúm, þar sofnar hún og sefur þangað til ég fer að sofa. Þá fer hún inn í bæli og sefur, kemur síðan til mín á morgnana og vekur mig. Hún hefur alltaf verið mér trygg og það sem mér finst leiðinlegast er að hún mun sennilega ekki lifa út þetta ár sökum flokaveikinnar.
Þetta eina lífveran á jörðinni sem ég veit að ég get treyst. Enda hugsa ég að ég muni sakna hennar þegar hún deyr, meira en ég mun nokkur tíman sakna fjölskyldunnar minnar…

ef þú vilt vita eitthvað meira, spurðu bara

Úffan mín heitir Dimma, og er svört labrador tík, hún er hreinræktuð og er af hollensku kyni, frændi minn og frænku gáfu okkur hana þegar að hún var um 2 ára, afþví að þau voru að flytja í blokk, Hún hefur alltaf verið með trygg og hún hlýðir mér og pabba mínum eingöngu, það þýðir ekki fyrir bróðir minn að reyna að segja henni eitthvað, ég er búin að kenna henni fullt að trixum eins og kysstu mig, þá sleikir hun mig í framan og sækja blaðið og fleira, hún sefur alltaf uppí hjá mér, og ef að ég loka herbergishurðini á nóttini og skil hana eftir úti þá vælir hún þar fyrir framan alla nóttina, hún er besti vinur minn og sú eina sem að ég get treyst, hún er sú sem að huggar mig á nóttinu þegar að ég græt úr söknuði útaf mömmu minni og þá sleikir hún mig alltaf í framan og leggur svona hausinn oná magan eða bakið á mér, Ég elska hana mestast í öllum heiminum