Taktu til við að biðja bænir hvert einasta kvöld og finndu muninn.

Ég þekki þunglyndi úr mínum vinahópi og númer eitt, tvö og þrjú er að segja þínum nánustu hvernig þér líður og hvað þú ert að hugsa. Ekki halda að þú fælir þá í burtu. Fjölskylda manns og bestu vinir vilja allir að manni líði vel og vilja hjálpa manni þegar maður á við vanlíðan að stríða. Þau geta það ekki ef þau vita ekki hvernig þér líður. Það er nauðsynlegt að létta á hjarta sínu og ræða málin. Ef þér finnst erfitt að segja t.d. konunni, foreldrum eða systkinum frá þessu prentaðu þá út póstinn þinn hérna og sýndu þeim hann.

Talaðu líka við lækni og biddu um hjálp. Sálinn þinn er greinilega ekki næg hjálp fyrir þig. Að leita sér hjálpar er það mikilvægasta. Mundu að þú ert ekki einn, það eru aðrir þarna úti sem þjást af þunglyndi og það er hægt að komast yfir það.

Þú getur fengið góðar upplýsingar um þunglyndi á www.persona.is og ég ráðlegg þér að kíkja þangað. Þar stendur m.a.:
„Að vera þunglyndur þýðir ekki að maður sé veiklyndur, misheppnaður, geðveikur eða þá að maður sé búinn að gefast upp. Það þýðir að maður þarf á hjálp að halda, eða meðferð. Og það er ekkert til að skammast sín fyrir!“

En fyrst og fremst, segðu fólkinu þínu frá því hvernig þér líður. Þau geta aðstoðað þig við að fá þá hjálp sem þú þarft. Það er göfugmannlegt og sýnir mikinn karakter að þora og kunna að leita sér hjálpar, bæði hjá fjölskyldu og sérfræðingum, þegar maður þarf á því að halda. Þegar þú hefur gert það hefurðu stigið fyrsta og e.t.v. stærsta skrefið til bata.

Gangi þér sem allra best.

PS. Það gæti verið gott fyrir þig að sýna sálanum þínum greinina þína og líka lækninum þínum.

the suicide is painless….

humm, það er svo sem ekki rétt að segja þér eitt eða neitt hvað þú ÁTT að gera, en þar sem ég er sjálfur þunglyndissjúklingur þá vil ég segja þér hvað hefur hjálpað mér.

ég er búinn að vera þunglyndissjúklingur síðan ég man eftir mér (ég er 24) en var ekki greindur fyrr en rúmlega tvítugur og fór þá beint á lyf. ég er búinn að vera á gleðipillunum zoloft og þær hafa hjálpað mér mikið, en málið er að ég fæ bara svo geðveik fráhvörf.

síðast þegar ég datt, það var í mars, fór ég til geðlæknissins míns og við ræddum málin, ég var reyndar á uppleið þegar ég fór til hans, en hann vildi setja mig aftur á pillurnar, en þegar við vorum að spjalla þá rann upp fyrir mér ljós og ég komst að því að ég þyrfti að hætta að hafa áhyggjur. þannig að ég ákvað að hætta að hafa áhyggjur og bara leyfa hlutunum að gerast. síðan þá hef ég alltaf annað slagið virkilega þurft að hafa fyrir því að minna mig á að hafa ekki áhyggjur, en það hefur virkað hingað til og vonandi verður svo áfram.

gangi þér vel og mundu bara að á morgun kemur nýr dagur, og sama hvað á undan er gengið, þá er alltaf hægt að gera betur.

;)

I can feel the pain.

Sjálfsmorð er ALDREI lausn!

Þó að þér finnst þú eiga ekkert og allt í vandamálum í kring um þig, þá áttu alltaf sjálfan þig - og til hvers eru vandamál annars en að leysa þau! Lífið væri ekkert skemmtilegt ef maður þyrfti aldrei að díla við erfið verkefni og hvernig ætti maður svosem að skilja hamingjuna ef maður hefur aldrei fundið fyrir óhamingju um ævina.

Þú verður að reyna þitt besta til að snúa lífi þínu við. Reyndu að gera vinnuna skemmtilegri… hlakkaðu til að spjalla við vinnufélagana eða gerðu eitthvað skemmtilegt í kaffitímanum!
Miðað við greinina þína um sambandið þitt við konuna þá á ég persónulega frekar erfitt með að skilja hvað þið eruð að gera saman ennþá (ekki móðgast samt - ég þekki náttúrulega aðstæðurnar til hlítar!).
Reyndu að laga fjármálin, minnkaðu óþarfa eyðslu, þú getur líka fengið ráðgjöf hjá bankanum þínum ef þess er þörf.
Þú getur líka reynt að finna þér ný áhugamál, reyndu að kynnast nýju fólki, prófaðu að gera eitthvað skapandi, mér finnst ekkert auka lífslöngun mína meira en þegar ég er nýbúin að búa eitthvað til :) eða bara farðu út í göngutúr á kvöldin eða kauptu þér línuskauta eða eitthvað…
Finndu þér eitthvað sem þú getur einbeitt þér að, eitthvað sem þér finnst skemmtilegt.

Gerðu umhverfi þitt glaðlegra. Hengdu upp fallegar myndir á veggina, málaðu t.d. svefnherbergið þitt í rólegum afslappandi lit og stofuna í einhverjum glaðlegum lit.

Og svo skaltu reyna að slaka á þessu áhyggjum. Reyndu hugleiðslu, þú gætir líka prófað jóga, reyndu að fá góðan svefn og einfaldlega láttu þér líða betur.
Ef þú vilt get ég líka bent þér á dáleiðslumeistara, ég hef prufað spólur frá honum, sem hjálpuðu mér að fá betri svefn og líka meira sjálfstraust.

Það er líka þannig að þegar ein hurð lokast opnast önnur.

Mundu bara að það er fullt af fólki sem elskar þig.

Ég óska þér alls hins besta og láttu þér líða vel.
Það ert þú og enginn annar sem stjórnar lífi þínu og þú getur gert allt sem þú vilt við það!

Ljúfa

Ég er ekki sammála því að þú eigir að reyna að bjarga einu né neinu, ef þú ert að spá í sjálfsmorð þá finnst mér það eitthvern veginn þýða að þú sért ekki að gera það sem þú vilt gera, sparaðu þér bara smá pening og farðu til eitthvers fáránlegs lands og gerðu bara eitthvað!
eitthvað annað en að hafa áhyggjur af peningum og svoleiðis ómerkilegheitum.

Leitaðu þér tafarlausar hjálpar, það þýðir ekki að bíða með það. Stundum koma þær stundir sem við getum ekki án hjálpar verið. Geðhjálp veitir t.d. hjálp. Svo er líka hægt að leita til Fjölskylduhjálpar kirkjunnar. Líði þér svona illa þarf öll fjölskyldan hjálp. Sálfræðingar koma auga á leiðir og hægt og bítandi sigrum við erfileikana með því að spila út eftir réttum spilum. HJÁLPINNI
Eitt er þó skrítið, sá sem missir útlim, fer tafarlaust til læknis, líður þér eitthvað öðruvísi?
Baráttukveðu

Talaðu við einhvern!-foreldra,vini,lækninn.. einhvern. Fjölskyldan og vinirnir eru til staðar fyrir þig. Sjálfsmorð er EKKI lausn-þú veist aldrei hvað bíður þín hinu megin ef þú tekur þitt eigið líf! Ekki gefast upp-haltu áfram að skríða í vinnuna þó að það sé ógeðslega erfitt!!! Gangi þér vel…

Hefur þér dottið í hug að fá þér hund?
Ég á hund og hann hefur hjálpað mér
svakalega. Á þeim dögum þegar manni
langar bara að vera inni með dregið
fyrir þá rífur maður sig samt upp og
fer út að labba með voffa.
Og æji bara þessi dýr eru svo yndisleg
maður má alltaf knúsa þau og kreista og
þau eru svo trygg og trú.
How about it?

HÆ! það á alltaf að líta á björtu hliðarnar, prófaðu að fara í langan göngutúr og gera eitthvað úti, þá hressist þú og þá byrjar þetta allt saman að verða betra.

Ég veit alveg hvernig þér líður ,maður hugsar um framtíðina og sér ekki neitt.

Hefur þér dottið í hug að fara til miðils??
Ég fór til miðils og miðillinn hjálpaði mér
meira á 2 tímum en 8 sál-,geðsjúkra-,og meðferðarfræðingar gerðu í heilt ár.Hún sagði við mig hluti sem ég vildi ekki viðkenna án þess að vita af því.

Þunglyndíslyf hjálpa mjög lítið en samt aðeins
ef maður vill batna.Það er meira að segja búið að
sanna að hlátur læknar meira en Zoloft(sem er
eitt þekktasta lyfið í dag).Og ef þér líkar
eitthvað illa við sálfræðinginn,losaðu
þig við hann.Það skiptir miklu að finnast læknarnir skemmtilegir.

Ef þú reynir að fyrirfara þér oftar en einu sinni geturðu gleymt því, því þú deyrð ekki,því þú átt ekki að fara núna.Miðillinn sagði það við mig og ég neitaði svo mikið fyrir það að ég var mjög reið
því hún hafði rétt fyrir sér.
Ég veit að hún hefur rétt fyrir sér því hún sagði við mig hluti sem kom fyrir mig þegar ég var lítil,ég man ekki eftir þeim,en mamma man eftir því.

Ég hef verið þunglynd síðan ég var 6 ára og ég vissi alveg af því í 8.bekk en maður gengur ekki upp að foreldrum sínum og segir:“Ég er þunglynd,mér langar að fara til sálfræðings”.Ég byrjað í meðferð í 10.bekk.

Ég elskaði skólann að 10. bekk,ég var kölluð proffinn í bekknum og var með 7,8-10 í flestu en svo í 10.bekk var ég með 2 og 3.og þoldi ekki skólann.

Ég er með mjög mikinn kvíða en sem betur fer lækkaði hann meira en um helming á síðustu mánuðum en kvíðinn er einmitt ástæðan fyrir því að ég var þunglynd.Það er oftast einhver ástæða þótt þú vitir hana ekki.


Ég vona að þú lesir þetta vel og hugsir um þetta með miðlana,þeir geta hjálpað,og þótt þér langi ekki til þess sem ég veit

og vonandi gengur þér vel og batnar því ég veit að þetta er ömurlegt líf.

Clara.

Ég ætla ekki að segja að það virki fyrir alla, en það bjargaði mér! Ég var svo þunglyndur að ég fór ekki út úr húsi í næstum 2 mánuði og aðallega var það útaf kvenmanni, en ég var líka þunglyndur fyrir.

En ég fann mér lausn.. það sem ég þurfti að gera var að finna mér markmið, eitthvað til að stefna að, og svo hátt markmið að ég veit að ég verð örugglega mörg ár að ná því. Sjálfur valdi ég mér íþrótt sem ég lifi algerlega fyrir núna, og enginn kvenmaður kemur í veg fyrir. En það þarf ekkert að vera endilega íþrótt, en ég mæli með þessu, en það má ekki vera of flókið.

Slepptu takinu. ;)

benno.

(gmaria) Að biðja til guðs virkar ekki. Ég hef prufað það. Ég er líka þunglynd og mér líður alveg eins og þér( aardvark )