Já þú ert ekki ein/n um að hafa “frosið” milli svefns og vöku. Sennilega er þetta eitthvert tilbrigði af svokallaðri möru, sem er nokkuð vel þekkt. Þetta ástand hverfur ef þú getur t. d. hreyft stórutána eða anan líkamshluta. Sumum hefur dottið í hug að þetta ástand kynni að vera undanfari þess sem kallað er sálfarir, en ekki þorað að bíða eftir því, enda er tilfinningin ekki beint notaleg. Hvað segja aðrir um þetta??

Segir mér svo hugur að þú sért með snert af fortíðrarþrá. Þá á ég ekki við hundinn, heldur atburð eða eitthvað úr fortíðinni sem þér þykir vænt um en verður að sleppa höndinni af. Því að það er þegar farið og það er að halda aftur af þér á einhvern hátt. Gæti e.t.v. verið liðið ástarsamband eða í þá áttina. A.m.k. bendir birting hundsins til þess. Eða þá einhver tilfinningasár sem þú ert ekki viljug til að leyfa að gróa. Hmmm…ég veit ekki alveg, ég er bara að blaðra á innsæinu hérna. Annað er að hundurinn sem birting á leiðbeinanda er táknrænn fyrir lækningu tilfinningalegra sára hjá fólki, vináttu, tryggð og hlýju. Hefur einhver gamall kunningi eða ástvinur komið aftur inn í líf þitt nýlega? Kanski áttu von á honum og þarft að takast á við einhverja fylgifiska sem gætu sýnt sig í leiðinni. Annars veit ég ekki og er enginn sérfræðingur.
Ég tel að lykillinn að því að vita hvað draumarnir eru að segja þér er að komast að því hvað táknin og aðstæðurnar í drauminum þýða persónulega fyrir þig. Væri kanski sniðugt að skrifa niður hvaða atriði þér þykja mikilvægust og hugleiða það öðru hverju á hvaða hátt þetta getur átt við líf þitt í dag.

Já og þú ert ekki ein um að frjósa milli svefns og vöku. Þetta kemur fyrir mig líka og ég hef farið sálförum milli svefns og vöku og séð og heyrt ýmislegt í þessu ástandi. En eitt vil ég segja þér, ekki fara með ef þér finnst þú ekki tilbúin til þess. Bara ef þig langar til og ert alveg óhrædd.

Bestu kveðjur og gangi þér vel með þetta, Lynx.

1. Hvað eru sálfarir?

2.

Dæmi: Þegar hættað steðjar að dýrum, t.d hýenur nálgast eða bara e-ð þ.u.l. og móðir er með ungana sína óvarða í t.d háu grasi eða undir runna (skiptir ekki máli hvernig dýr (gæti alveg verið simpansi sem er skildasta núlifandi lífvera mannanna (held ég))). Jafnvel þótt ungarnir séu það ungir að hafa aldrei séð hýenu áður þá vita þeir að hún er hættuleg og “frjósa” og verða því ekki uppgötvaðir. Dæmi eru þess að ljón hefur verið innan við 1 m frá gazellu unga og ekki tekið eftir honum sem sýnir hversu vel þetta virkar. Þetta er innbyggt varnarkerfi í flestar lífverur jarðarinnar og er þar maðurinn alls ekki undanskilinn. Þetta er einnig elsta sjálfsvarnaraðferð dýraríkissins fyrir utan að flýja.

Menn eru ekkert annað en spendýr. Einu sinni vorum við úti í náttúrunni og lifðum skv. lögum hennar. Þegar við vöknum upp við martröð eða e-n óþægilegan draum og verðum hrædd þá “frjósum við”. Lyggjum algerlega hreyfingarlaus og gætum oft jafnvel ekki hreyft okkur þó við vildum. Þetta er ekkert nema leifar af fyrri lifnaðarháttum okkar.

Yfirleitt vitum við að það er einginn inni í herberginu hjá okkur. En svo virðist sem undirmeðvitundin sé okkur ekki sammála, eins og hún hafi ákveðið eitthvað án þess að því sé haggað. Ég kann ekki skýringu á því nema kanski helst myrkfælni (KANSKI) en hún telur allavega líkamanum í trú um það að hann sé í hættu staddur og verði því að “frjósa” til að halda sér leyndum fyrir hættunni.

Kveðja, Fairy

Eflaust hefur þessi draumur merkt sáralítið. Hundurinn þinn var ekkert að vitja þín eða svoleiðis. Sumar hugsanir sækja á mann í svefni og þannig hefur það verið í þínu tilfelli. Annars lenda margir í því að finnast þeir vera á milli svefns og vöku og geta farið úr líkamanum og séð sjálfa sig. Það er mjög um það deilt hvort þetta sé bara einn af þessum óvenjulegu draumum eða hvort þetta sé einhver þróaður andlegur hæfileiki.

Það eru ákveðnar heilastöðvar sem lama líkamann í svefni til þess að fólk hlaupi ekki út um allt meðan það dreymir og fari sér að voða. Þeir sem ganga í svefni eru með einhverja smá bilun í þessu kerfi. Þessir raunverulegu draumar sem ég eru að tala um er ekki þannig að ég vakni og sé ennþá lamaður heldur að ég er ennþá sofandi en finnst að ég sé vakandi. Stundum dreymir mig t.d. mjög raunverulega að ég vakni og fari á fætur, jafnvel að ég geti ekki hreyft mig fyrst en geti rifið mig upp úr því í draumnum. Þessir draumar verða mjög raunverulegir með miklu meiri skynjun en mig dreymir yfirleitt, t.d. mjög miklu snertiskyni. Oft geri ég mér grein fyrir skömmu eftir að ég “vakna” í draumnum að ég er ennþá sofandi.

Takk annars fyrir ráðninguna Lynx en ég held ekki að neitt af þessu eigi við. Ætli ég sakni ekki bara bara hundsins míns :)

draumar eru bara draumar?

Marteinn lúter átti sér draum…

Stóra draumaráðningabókin gæti hjálpað þér. Ef þú aftur á móti býrð yfir hæfileikum eða s.s. skyggnigáfu sem alveg væri mögulegt gæti þetta merki frá hundinum þínum til að minna þig á sig. Eða þú hugsar mikið til hans og þessi draumur hafi endurspeglað einhverja vitneskju frá sjálfinu í þér!!!

Ég lenti einu sinni í því að ég sat í bóklegum smíðatíma í vélskólanum, (sem var ekki beint það skemmtilegasta sem ég hef gert) sofnaði en heyrði ennþá í kennaranum, og þegar ég þurfti þetta svakalega að míga, og ætlaði að standa upp, þá gat ég það ekki. Heppinn ég að hafa fattað að ég var sofandi, það hefði nú ekki litið vel út að 18 ára piltur migi á sig í tíma, bara var að segja þetta LOL