Ég myndi bara fara upp og segja að ég spili alltaf tölvuleiki og segja fólkinu að ég sé bara fullkomlega heilbrigður strákur sem bara fór aldrei að æfa íþróttir og stend mig vel í skóla og allt það. Svo geturu sagt bara að þeir sem fara í tölvuleiki og missa áhugan á öllu og gera ekki annað hljóta að hafa haft eithver vandamál fyrir því að fullt af fólki sem er heilbrigt og stundar þetta bara svona skemtilega og er ekkert alltaf eithvað dautt heima í tölvunni. Þannig að fólk með vandamál leitar í tölvuna því þar geta þeir verið aðrar manneskjur en þeir eru eða eithvað þannig.

Ég myndi halda að almennt væru þeir einstaklingar sem að spiluðu tölvuleiki greindari en þeir sem að spila þá ekki, þó að ég hafi engar vísindalegar sannanir fyrir því..

Tölvuleikjaspilun er að mínu mati mikið hollara en t.d. sjónvarpsgláp (ekki líkamlega ofc), þar sem að einsaklingurinn situr og gerir ekki neitt svo klukkutímum skiptir. Þegar að þú ert að spila tölvuleiki þá ertu stanslaust að hugsa.

Vit vinnur meira en strit.

Hvort heldurðu að sé meira þroskandi að byggja upp heimsveldi/hafa samskipti við hundruðir manns daglega/búa þér til character og leggja á minnið hundruður nafna og orðatiltækja, málfars, og safna búnaði fyrir tiltekin character, eða hlaupa á eftir bolta og reyna að koma honum á einhvern tiltekinn stað, og svo þegar að því takmarki er náð hjá öðru liðinu þá trillast bullurnar sem að halda með mótherja tiltæks liðs og ganga bersersgang gegn hinu liðinu og áhagnendum þess? (kannski smá ruglandi, but you get the point) Aldrei hef ég heirt um þess lagað hjá tölvuleikjaspilurum. Þeir kannski mölva hjá sér lyklaborðið en þeir ganga yfirleitt ekki í skrokk á einhverjum.

Þarna var ég með rosalegan áróður fyrir tölvuleikjaspilun. Eflaust eru margir ósammála mér og það er bara fínt mál. Ég er hættur að spila tölvuleiki einfaldlega vegna tímaskorts, en að mínu mati er þetta príðis góð afþreying og maður kynnist fullt af fólki gegn um þetta, og ekki er þetta eins heilsuspillandi og áfengi sem að gerir svipað ef að maður er að pæla í að kynnast fólki, ekki satt? Ég held að það séu svo margafalt fleiri sem að spila tölvuleiki sem afþreyingu heldur en þeir sem að eru háðir þeim, það fer einfaldlega bara meira fyrir þeim sem að eru háðir og það er heldur ekkert fréttnæmt að Jón Jónsson út í bæ spili tölvuleiki bara af og til afþví að honum finnst það bara gaman, ekki satt? Það er mikið meira spennandi og krassandi að lesa um Jónas Jónsson sem að dó úr vannæringu og Ecoli sýkingu vegna þess að hann var fastur við tölvuna.

Take it as you like. Bara að koma með nokkra punkta fyrir þig til að velta fyrir þér ;)

Heyrði einhverntíman af rannsókn sem átti að hafa leitt það í ljós að sumir leikir (t.d. rpg) ykju hæfileika í samskiptum við fólk. Held það skilji það hver sá sem hefur spilað svona leiki eins og Baldur's gate og neverwinter nights.

Í fyrsta lagi geturðu líklega bent á að flest rök gegn tölvuleikjum eiga einungis við ofnotkun, en ekki eðlilega notkun. T.d. er ekkert óeðlilegra að spila góðan tölvuleik með félögunum, en að taka t.d. eina langa skák, eða spila eitthvað spil. Ég er sem sagt að tala um tölvuleiki sem áhugamál, en ekki sem lífsstíl.

Tölvuleikir hjálpa ungum krökkum að þjálfa samhæfingu huga og handa (gætu eflaust þjálfað fætur líka, ef einhver stýritól væru til fyrir þá - reyndar er til svona dansmotta fyrir Playstation sem gæti hugsanlega gegnt því hlutverki).

Tölvuleikir geta stuðlað að félagslegum þroska, upp að ákveðnu marki. Þ.e.a.s. tölvuleikir sem spilaðir eru með öðrum lifandi einstaklingum á neti.

Tölvuleikir geta hjálpað fólki að læra hluti, s.s. stærðfræði, tungumál, stafsetningu og margt fleira.

Það eru til tölvuleikir sem krefjast þess að sá sem spilar sé á sífelldri hreyfingu, s.s. leikir fyrir Wii, Eyetoy fyrir Playstation, Dance-eitthvað fyrir Playstation (með dansmottu) og jafnvel Guitarhero krefst ákveðinnar hreyfingar.

—

Á móti tölvuleikjum er t.d.:

1. Þeir geta verið ávanabindandi og valdið þeim sem ánetjast og aðstandendum þeirra miklu tjóni.

Svar:
Vissulega geta tölvuleikir verið ávanabindandi, en það á bara við um nánast allt í umhverfi okkar, s.s.: kynlíf, sjónvarp, áhætta af ýmsu tagi (spennufíkn), kaffi, kók, áfengi, sígarettur, vald, klám, matur, o.s.frv.

Viljum við banna allt sem getur verið ávanabindandi fyrir einhverja? Er þetta allt af hinu illa? Erum við ekki að tala um það að ofnotkun er slæm en notkun góð?

Er ekki nær að eiga úrræði handa þeim fáu sem ánetjast einhverju, hvort sem það eru tölvuleikir eða eitthvað annað?

2. Það gerir engum gott að hanga í tölvunni marga tíma á dag í stað þess að fara út og hreyfa sig, t.d. með því að taka þátt í íþróttum.

Svar:
Enn er verið að einblína á ofnotkun tölvuleikja og tölva almennt. Að sjálfsögðu er það slæmt að vera *alltaf* í tölvunni. Alveg eins og það er slæmt að vera *alltaf* að borða, *alltaf* sofandi, eða *alltaf* að hlaupa (það getur valdið ýmsum álagsmeiðslum, svo sem slit á hnjám og liðþófum og ofþjálfun er vandamál hjá mörgum).

Erum við samt á móti því að menn borði, sofi eða hlaupi? Að sjálfsögðu ekki.

3. Tölvuleikir eru dýrir og það getur farið illa með fjárhag heimilisins að eyða öllum peningum í tölvuleiki.

Svar:
Enn og aftur er verið að horfa á fíkla. Venjulegt fólk sem spilar tölvuleiki í frístundum á svipaðan hátt og menn skreppa í golf stöku sinnum, eða horfa á uppáhalds sjónvarpsþáttinn sinn, eyðir ekki fúlgum í að versla tölvuleiki.

Venjulegt fólk kaupir sér gjarnan góðan leik sem endist lengur en í nokkra daga. Sumir leikir geta enst mönnum árum saman jafnvel (ég t.d. keypti mér Battlefield 1942, árið 2002. Síðan keypti ég Battlefield 2 árið 2005 (eða 2004? Ég man það ekki alveg) og síðan hef ég ekki keypt mér nýjan leik).

Bara af eigin reynslu, þegar ég var í 6. bekk kunni ég ekkert í ensku og var engan vegin nálægt því að geta skrifað hratt á lyklaborð, síðan fór ég inní heim tölvuleikja, ég tók samræmdu í ensku í 9. og fékk 9 og verð að segja að mér fór álíka fram í innslættinum.

Tölvuleikjaspilun getur verið hættuleg því þú getur myndað fíkn útfrá henni. En það gerist mjög sjaldan. Hinsvegar er hægt að notfæra sér tölvuleikjaspilun yngri kynslóða til þess að kenna þeim á hluti. Hvað er rétt, hvað er rangt…Hvernig á maður að koma fram við alla hina ásamt því að þeir eru lang flestir á enskri tungu sem þýðir að ungir krakkar læri bara ensku og sama gildir með öll önnur tungumál!