já var það ekki alveg klassískt…. þegar fólk hafði áhyggjur af gengi svartra afríkubúa á níunda áratugnum í suðurafríku þá var mikið um að fólk væri kallað negrasleikjur

nú þegar fólk vill étur ekki upp hvert orð sem kemur frá “vinum okkar í ísrael” þá er maður orðin gyðingahatari

HVERNIG væri nú að ræða málin í staðinn fyrir að stunda svona nornaveiðar?

Grein Árna í Mogganum var málefnaleg og góð, hún fékk mig til að hugsa alvarlega (sem er ekki hægt að segja um flest það sem birtist á Huga.is) um þessi mál. Líklega er það satt, líklega hafa fjölmiðlamenn misst sig á þessu hála svelli sem málefni miðausturlanda eru, líklega hafa þeir gert sömu mistökin og hafa verið gerð svo ótaloft áður í öðrum stríðum sem felast í því að búa til vondan aðila og góðan aðila. Eftir langvarandi fréttir um innrásir Ísraelshers á Vesturbakkann og umsátrið um Arafat þá hefur það greinilega gerst að menn hafa farið að vilja trúa öllu illu um Ísraelsher og dregið úr kröfum um áreiðanlegar heimildir. Fjölmiðlamenn eru eftir allt saman bara mannlegir. Ég man samt ekki eftir því að orð eins og þjóðernishreinsanir, stríðsglæpir og fjöldamorð hafi mikipð verið notuð í fréttum, það hefur verið eftirlátið blindum fylgismönnum Palestínumanna.
Ég leyfi mér að efast mjög um það að Ísraelsvinir geti litið svo á að þeir hafi eignast nýjan bandamann í Árna Bergmann, hann er meira fyrir það að heyra sannleikann en það að taka afstöðu í þessum fótboltaleik dauðans hugsa ég.

Svosum fín grein hjá honum, en ég tók eftir því að hann talaði um mannfallið í Ísrael/Palestínu eins og það væri það eina sem bjátaði á þar. Hann minntist ekki orði á lýðræðislegan ójöfnuð, niðurlægingar og landnám eins og slíkir hlutir væru alveg sjálfsagðir.

-Requiem

“sérstklega þar sem ”ísraelsvinir“ eru venjulega taldir handbendi Bandaríkjanna/hægrimanna”

Skil ekki hvað það tengist nokkuð því hvort maður sé hægrimaður eða styðji öflugasta lýðræðisríki heims hvort maður styðji baráttu Ísraels.

Ekki las ég þessa grein hans Árna, svo ég tjái mig ekki um hana. En ýmislegt sem þú minnist á (hvort sem þú vitnar rétt í Árna eður ei) kannast ég nú ekki við.

“Sem dæmi nefnir hann að þegar palestíunumaður er drepinn talar pressan strax um stríðsglæpi en þegar ísrelar eru drepnir í sprengjuárásum er það afskrifað sem einskonar slys í göfugri þjóðernisbaráttu.”

Fréttaflutingur af þessu tagi hefur nú farið fram hjá mér, þeir fjölmiðlar sem ég hlusta/horfi/les stunda ekki svona vinnubrögð.

Varðandi Jenín-málið geta nú ísraelsmenn sjálfum sér um kennt að hafa fengið neikvæða umfjöllun um það, fyrir að leyfa ekki aðgang að svæðinu fyrr en eftir dúk og disk. Slíkt pukur gefur kjaftasögum alltaf byr undir báða vængi.

En hitt er ég gáttaður á að heyra, að það kallist gyðingahatur að gagnrýna aðferðir og aðgerðir ísraelshers. Er það þá kannski arabahatur að fordæma sprengjutilræði sem palestínumenn gera?

Þú talar um orðalag þegar palestínumenn eða Ísraealar eru drepnir. Það var nú svo að fyrir 2-3 mánuðum var lengi vel talað um að Palestínumenn væru felldir og Ísraelsmenn myrtir. Ég gef nú ekki mikið fyrir svona samlíkingar. Ég las ekki greinina og er fegin því hún virðist ekki vera neitt annað en rugl

Sæll,

Já hún er málefnaleg og góð þessi grein, annað en ofstækisgreinin eftir lækninn þarna um daginn sem heit eitthvað “Gyðingar gyðinganna” eða eitthvað í þá áttina.

En hvað um það, mér fannst vanta greinina í heild sinni hér og birti hana því hér með svona til að menn sjái sjálfir hvað um ræðir.

—-

Gyðingahatur og gagnrýni á Ísrael

ÞAÐ er stríð milli Ísraela og Palestínumanna með tortímingu og manndrápum sem upp vekja reiði og fordæmingu út um heim svo sem eðlilegt er. Ísraelar hafa hernaðarlega yfirburði og því er vart við öðru að búast en yfir þá komi drýgstur hluti mótmæla og gagnrýni. Svokallaðir “haukar” sem nú eru oddvitar Ísraels hafa fyrr og síðar vísað gagnrýni frá sér á þeim forsendum, að hún byggði á gömlu og nýju gyðingahatri sem löng hefð er fyrir, ekki síst í Evrópu. Því miður er nú svo komið að sá sem með fylgist neyðist til að spyrja sig hvort þeir hafi ekki alltof mikið til síns máls.

Rétt er að slá því föstu strax, að það er eðlilegt og sjálfsagt að gagnrýna Sharon, Netjanahu og fleiri slíka sem lengst af hafa sem minnst viljað af réttindum Palestínuaraba vita. Og þá er ærin ástæða til að taka mark einmitt á þeim sem næstir eru vettvangi: andstæðingum stefnu Sharons meðal Ísraela sjálfra. Það er ekki síst rétt að leggja eyru við röksemdum þeirra sem hafa árum saman haldið uppi gagnrýni á það sem verst hefur verið í stefnu ráðamanna í Ísrael: á landtökubyggðir. Sem þeir telja allt í senn: ofríki gagnvart Palestínumönnum og hættulegar ísraelsku samfélagi sjálfu í bráð og lengd. Og hlusta á menn eins og rithöfundinn Amos Oz sem segir í sem stystu máli: Hvorki Ísraelar né Palestínumenn eru á förum. Það er aðeins einn kostur til annar en allsherjar uppgjör með miklu blóðbaði: skipta landinu. Stofna Palestínuríki - um leið og öryggi Ísraels og tilveruréttur er tryggður. Og til að eitthvað jákvætt gerist verður að gera kröfur um tilslakanir bæði til Ísraela, Palestínumanna og hins arabíska heims sem þeir eru hluti af. Við mætti bæta: skilningur og afskipti umheimsins skipta hér líka máli. Og þá ber nauðsyn til að menn falli ekki í þá freistingu að veita einhverjum málsaðila fyrirvaralausan stuðning og taka í einu og öllu undir hans túlkun mála.

Friðarsinnar og sjálfsmorðsárásir

Það finnst einmitt mörgum friðarsinnum í Ísrael að nú sé gert. Þeim finnst til dæmis, sem og mörgum gyðingum víða um lönd, bæði undarlegt og ískyggilegt þegar hver Palestínumaður sem deyr er í fjölmiðlum úti um heim meiriháttar stríðsglæpur meðan þeir Ísraelar sem farast í sjálfsmorðsárásum eru afskrifaðir sem einskonar minniháttar slys í göfugri þjóðfrelsisbaráttu. Eins þótt þeir séu 20 einstaklingar úr stórfjölskyldu sem kom saman til páskamáltíðar. Í nýlegu samtali við danskan fréttaritara segja nokkrir ísraelskir andstæðingar Sharons sem svo: Ef ekki væru sjálfsmorðsárásirnar þá væru miljón manns komnir út á göturnar til að andmæla Sharon. En nú getum við ekki einu sinni lagt til að hernáminu verði tafarlaust aflétt, vegna þess að þá mundu hermdarverkamenn telja sig hafa unnið sigur. Og þeir mundu ekki hætta sjálfsmorðssprengingum að heldur - því að baki þeim standa menn sem ekki vilja neinskonar samkomulag við Ísrael um nokkurn skapaðan hlut.
Hér er vikið að því sem margir átta sig ekki á. Það er misskilningur að sjálfsmorðsárásirnar séu framdar af örvæntingarfullum unglingum sem hafa ákveðið “að taka nokkra gyðinga með sér” með heimatilbúnum sprengjum. Þær eru undirbúnar af sérfróðum mönnum og skipulagðar af samtökum á borð við Hamas og Al Aqsa, sem kannast vel við þær og eru stolt af þeim. Slík hermdarverk eru heldur ekki nýmæli. Sprengjukast á gyðingabyggðir í Palestínu var stundað óspart á fjórða áratugnum þegar í landinu fjölgaði flóttamönnum undan ofsóknum Hitlers, og sprengjukast og tímasprengjur sem komið var fyrir hér og þar kostuðu um 1300 Ísraela lífið á fyrstu árum ríkisins. Það sem er nýtt er að tilræðismennirnir farist sjálfir - og það eru nýmæli sem víðar segja til sín, samanber árás Al Quedamanna á New York í september í fyrra.

Þjóðarmorð?

En þá er það ótalið sem flestum gyðingum í Ísrael og um heim allan, hvort þeir eru trúaðir eða vantrúaðir, gagnrýnir á stjórnvöld í Ísrael eða samherjar þeirra, finnst bera með ótvíræðum hætti vitni um endurkomu öflugra fordóma og haturs í garð gyðinga. Og það er sú árátta sem mikið ber á í mótmælaaðgerðum og í fjölmiðlum í Evrópu, að líkja því mannfalli sem Palestínumenn verða fyrir við þjóðarmorð og bera það saman við útrýmingarherferð nasista sem kostaði sex miljónir gyðinga lífið. Þetta er mikill söngur og öflugur og reyndar ótrúlegur.
Það er líklega heimskulegt að telja lík: langflestir þeirra sem falla í stríði eru með nokkrum hætti fórnarlömb glæps. En hvað um það - þjóðarmorð er eitt og manndráp í stríði er annað. Þjóðarmorð er framið þegar í orði og verki er gengið fram í að drepa hvert mannsbarn af tiltekinni þjóð. Tölur um mannfall í um 20 mánaða átökum nú eru um 500 Ísraelar og 1.500 Palestínumenn að því er mér sýnist. Til að kalla slíkt mannfall þjóðarmorð þarf mjög undarlegt ímyndunarafl. Því er heldur ekki að heilsa að Palestínumenn séu vopnlaust fólk, þótt þeir hafi ekki þungavopn. Það hefur víða verið barist í byggðum þeirra. Vopnaðar sveitir veittu harða mótspyrnu í Jenínbúðunum þar sem Ísraelar töldu að mikill hluti sjálfsmorðsárásanna væri skipulagður.

Atburðir í Jenín eru reyndar dæmigerðir um það sem hér um ræðir: meðan á þeim stóð voru mörg orð og stór höfð um að þar færu fram svívirðileg fjöldamorð, útrýming á fólki í stórum stíl, gott ef ekki sambærileg við örlög gyðingahverfisins í Varsjá á dögum nasista. Þegar upp er staðið kemur svo í ljós að áliti Mannréttindasamtakanna Human Rights Watch að þar hafi fallið 48 Palestínumenn og 23 ísraelskir hermenn. Engar vísbendingar finnist um að “Ísraelsher hafi fjarlægt lík úr búðunum og grafið í fjöldagröfum”. Ekkert bendi til þess að “mörg hundruð óbreyttir borgarar hafi fallið”. ( sbr Morgunblaðið 21. maí sl.) Samtökin saka Ísraelsher um að hafa haft óbreytta borgara sem skjöld fyrir sér þegar farið var inn í búðirnar, en svipaðar ásakanir hafa reyndar verið fram bornar á hendur palestínskum skyttum, sem feli sig á bak við börn og unglinga.

Hvað er annars á bak við þessar tölur: 23 ísraelskir hermenn og 48 Palestínumenn? Aldrei hefðu slíkar tölur komið út úr árásum Rússa á höfuðborg Tsjetsjena, Groznij eða hernaði Bandaríkjamanna í Afganistan. Vegna þess að þau stórveldi spara líf sinna hermanna með því að varpa sprengjum úr lofti á þá sem andóf veita og senda helst ekki menn sína á vettvang fyrr en þaggað hefur verið niður í vopnum með gífurlegu sprengjuregni sem enginn veit hve marga hæfir. Ísraelsher hefur vafalaust gert margt af sér í Jenín og víðar - en hann beitti ekki lofthernum, heldur barðist hús úr húsi. Engu að síður hafa menn hátt um að annan eins glæp hafi heimurinn ekki séð lengi. Franskir hershöfðingjar sögðu það við fréttaritara Le Monde fyrir skömmu, að það sem Ísraelsmenn gerðu í Jenin hefði verið verra en nokkuð sem Frakkar gerðu í Alsír meðan þar var barist. Fréttaritarinn var víst nokkuð hissa á þeim samanburði, því í því stríði voru um miljón Alsírmenn drepnir.

Víða um Evrópu er semsagt látið eins og Ísraelar séu að gera eitthvað hliðstætt og Þjóðverjar gerðu Gyðingum eða Frakkar Alsírbúum og haldi svo hver áfram. Menn spyrja sig hvernig á þessu stendur. Sum svör athyglisverð eru á þessa leið: Margir Evrópumenn finna til ónota í sálinni vegna útrýmingar evrópskra gyðinga í heimsstyrjöldinni síðari. Vegna þess að margir urðu með nokkrum hætti meðsekir: menn horfðu í aðra átt, lokuðu landamærum fyrir flóttafólki, aðstoðuðu þýska hernámsliðið beint og óbeint. Þá kemur upp einskonar þörf fyrir að menn teygi sig út fyrir alla skynsemi og réttsýni í dómum sínum um Ísraela til að segja: sjáiði bara, gyðingar geta líka drepið fólk. Þeir eru engu betri en við. Og þá sýnist það sem við Evrópumenn gerðum, kristnir og siðaðir, einhvern veginn ekki alveg eins skelfilegt og einstakt. Það er eftir því tekið, að hinn nýi gyðingafjandskapur (með hatursskrifum og hermdarverkum á samkomuhúsum, grafreitum og víðar) er sérlega útbreiddur í Frakklandi (samanber einnig orð frönsku hershöfðingjanna sem áður var vitnað til). Og einmitt í Frakklandi hafa menn verið mjög seinir til að fjalla um ýmsar smánarhliðar furðu náinnar samvinnu franskrar lögreglu, íhaldsmanna og fleiri aðila við þýskt hernámslið á stríðsárunum - og þá ekki síst við framkvæmd Helfarar.

Að hafa rétt fyrir sér

Grein um þessi efni getur orðið óendanlega löng, ekki síst ef rekja ætti sögu einstakra þátta málsins. Látum nægja að geta þess hér, að hver sá sem les sér af þolinmæði til um sögu átaka í Miðjarðarhafsbotnum á von á mörgu óvæntu - og kemst helst að þeirri niðurstöðu að þau séu á margan hátt engum öðrum deilum og stríðum lík. Ekkert er sem sýnist. Allan málflutning verður að taka með fyrirvara. Og í því ástandi sem nú ríkir skiptir mestu að hver og einn fylli sína litlu teskeið með vatni til að stökkva á ófriðarbál eins og sá ágæti höfundur Amos Oz kemst að orði. Og þá er ekki ráðlegt að láta þá sem fylgja fram sínum málstað af mestri hörku halda að þeir einir hafi rétt fyrir sér. Þeir sem Ísraelar hlusta á þurfa að brýna það sem rækilegast fyrir ráðamönnum að Palestínuríki hljóti að verða til og landtökubyggðir að víkja. Þeir sem Arafat og hans menn hlusta á þurfa að vita að sættir munu aldrei takast nema hægt sé að kveða niður í raun og veru þau samtök, herská og vopnuð, sem ekki vilja unna sér hvíldar fyrr en búið er að tortíma Ísrael. Yezid Sayigh, fyrrum einn af samningamönnum Palestínumanna, segir í nýlegri grein, að þeir Sharon og Arafat hafi hvorugir til að bera hugrekki eða pólitíska framsýni til að fást við þá menn í sínum eigin röðum sem berjast gegn hverri málamiðlun af mestri hörku. Þeir haldi því áfram að treysta á vopnaðan þrýsting í von um að einhver ófyrirséð framvinda mála verði til þess að skera þá niður úr þeirri snöru sem þeir hafa flækt sig í. Mestu varðar að hafa slíka hluti til hliðsjónar - en taka ekki hugsunarlaust undir einföld heróp þeirra sem eru strax búnir að finna sér sökudólg í hverju máli. Heróp sem í þessu dæmi hér bera sorglega sterkan keim af gyðingahatri sem er sterkari þáttur í evrópskum hugsunarhætti en flestir kæra sig um að viðurkenna.

Árni Bergmann.

Höfundur er rithöfundur.

http://www.mbl.is/frettir-ifx/morgunbladid/adsend_grein?nid=10898

—

Kv.

Hjörtu

Ég er sammála þér, þetta er frábær grein.
Árni Bergmann er greinilega enginn asni.
Varðandi Jenín þá sagði jú Halldór Ásgrímsson að það sé varla hægt að ganga þar um ennþá, bara stórhættulegt, en þegar hann skoðaði búðirnar um daginn komst hann að því að þarna hafði verið mikil vopnaframleiðsla.

Að fela annað ein í flóttamannabúðum?!
Það væri þokkalegt ef á Íslandi þyrfti lögrelgan að hafa afskipti af óþjóðalýð sem væri með leynilega framleiðslu á vopnum til að drepa almenna borgara með inn í húsi mæðrastykrsnefndar, kvennaathvarfsins, hjálpræðishernum, húsnæði heimilislausra…
Ísraels her hefur oft gert slæma hluti en þessi ómenni sem voru að fela þessa glæpastarfsemi sína innan um fátæka flóttamenn eiga skilið jafn mikla fordæmingu okkar, jafn mikla og ef hryðjuverkasamtök hefðu fundist sek hér á landi um að hafa leynilega vopnaverksmiðju í kjallara kvennaathvarfsins eða athvarfi heimilslausra, þar sem þeir vissu að löggan kæmi líklega aldrei að leita að þeim! Hvers konar menn eru það?!

Palestínumenn og Ísraelar eru þó upp til hópa, svona 95% af báðum þjóðum a.m.k. gott fólk og alveg óþarfi að efast um það, og vonandi mun friður ríkja þarna í framtíðinni, með hryðjuverkamennina sem fela sig meðal fátækra til að framleiða vopn til að drepa krakka í strætó með, á bak og burt, og betri stjórnvöldum.

Eruð þið búinn að sjá nýju skoðanakönnunina hér um fylgi við pale/ísra/hvorugan ? Óvenjuleg staða þar en örugglega ekki að marka.

Í smá framhjáhlaupi; eru þið búinn að taka testið á politicalcompass.com ? Nokkuð skondið því þið getið borið ykkur/útkomuna saman við frægar persónur, ég var nálægt Ghandi í skoðunum !