Gvöööð! Er ekki í lagi með fólk??? Svona fólk ætti barasta ekki að vinna á bókasöfnum. :/
Þegar ég var lítil þá las ég Þjóðsögur Jóns Árnasonar! :D Þannig að það er ekkert sjálfgefið að börn lesi bara barnabækur…
Ég átti heima í Seljahverfi frá því ég var 7 ára þangað til ég var 17 ára, og fór þá oftast í bókabílinn sem stoppaði alveg rétt hjá þar sem ég átti heima. Það voru alltaf tveir kallar með hann (sem eru örugglega löngu komnir á eftirlaun núna), og þeir voru æði! Þeir voru farnir að þekkja mig, enda var ég alltaf þar. ;)
Æji, fólk er stundum bara fífl…

Ég er svoooo sammála þér!!! Systkini mín eru í Rimaskóla og finnst mjög gaman að lesa. En nei, þeim er iðulega neitað um bækur vegna þess að þau eru ekki orðin nógu gömul til að lesa þær!!! Bróðir minn er 12 ára og ætlaði að fá Hringadróttinssögu í fyrra og konan neitaði að lána honum bókina!!! Hann las hana síðan bara á ensku hjá mér í haust!!! Hvað ætli einhverjar kellingartuðrur geti eitthvað vitað það eða ákveðið það hvað krakkar eru hæfir til að lesa? Það er ekki eins og þær fylgist með í lestrartímum! Ég held það geti nú ekki skaðað börnin að reka sig á það að bókin sé of erfið og skila henni síðan, í stað þess að draga úr þeim við lesturinn. Systir mín nennir varla að lesa lengur því konurnar á bókasafninu í skólanum vilja ekki lána henni bækurnar sem hún vill lesa. Einu bækurnar sem hún les eru þær sem hún biður um í jólagjöf, þökk sé þeim. Ég skil ekki svona fólk! Þeirra starf er að fylgjast með því hver er með hvaða bók í útláni, ekki ráða því hvaða bækur börnin mega lesa. Þeim kemur það einfandlega ekki við!

hm… leiðinlegu kellingar!

núna vinn ég á bókasafni og ég verð að viðurkenna það að ég hef svo gaman af krökkum sem koma og taka stórar fullorðinsbækur! ég t.d. ELSKA eina litla 10 ára sem kemur svona 3svar í viku og tekur 7 bækur eða eitthvað í senn og síðan þegar hún skilar þeim kemur hún með gagnrýni á hverri og einni, og það ekki lítið út pælda!

en kannski er þetta bara ég!

svo er eitt það skemmtilegasta í heimi árlegi bangsadagurinn þar sem allt fyllist út úr dyrum af litlum krökkum!! ^_^

kannski er það bara af því að þetta er svona lítið sjávarpláss en þetta bókasafn hér er voða næs, og hefur verið svo lengi sem ég man! :)

Það er misjafnt starfsfólkið á bókasöfnunum eins og annarstaðar. Reyndar hef ég tekið eftir því að starfsmenn á bókasöfnum virðast vera stundum nokkuð biturt út í lífið, ekki veit ég af hverju, kannski er þetta bara illa launað.

Ég fór alltaf á Borgarbókasafnið á Laufásvegi og man ekki eftir að neinn hafi verið með nein leiðindi. Ég tók alltaf 10 bækur í einu en það var hámarkið. Var svo kannski kominn aftur 2-3 dögum seinna að skila og fá fleiri.

Hæ, ég bý á Akureyri og okkar starfsmenn eru alveg frábærir! Og ekkert nema almennilegheitin. Auðvitað er fólk misjafnt og bókasafnsfólk getur alveg eins átt slæman dag eins og hver annar, í sínu starfi. :)
Áfram Akureyri, híhí.
Kveðja,

Það eru til bókverðir sem ertu “pain in the ass” En á þeim söfnum sem ég hef kort þar hefur mér verið tekið vel.

Minnis að 2x hef ég þurft að kvarta til yfirmanns.

Það var í fyrra skriptið að ég tók spólu hjá Samtökunum 78 og ég var ásakaður um að hafa stolið henni, en hún fanst svo í hillu og núverandi formaður stoppaði mig út á götu og ásakaði mig. Svo þegar ég skrifaði formanninum bréf svaraði hann ekki neima hluta.
Svo var það fyrir nokkru í BBS í Tryggvagötu að afgreiðslukonan var dónaleg við mig.

Ég er búin að eiga skírteini síðan ég var krakki. Átti úti í Svíþjóð og svo þegar ég kom hingað heim.

Hélt að þeir sem starfa á Bókasöfnum fái góða kennslu. (Sko Upplýsinga og bókasafnsnám í HÍ)

Allavegana finnst mér það að krakkar (1-10 bekkur fái góða kennslu á skólabókasöfnum, og gildir það ekki þá á almenningsbókasöfnum líka, og kennslan í skólanum fylgir það ekki þeim út í lífið :)

Og eftir að hafa lesið hina póstana þá finnst mér að starfsfólk hvort sem það er skóla eða almenningssafni að leyfa krökkum að taka þyngri bækur til að spreyta sig á nema maður viti að þessi bók/ækur eru EKKI fyrir þau.
Eykur það ekki orðaforða þeirra ?

Well….
gömlu konurnar sem voru á bókasafninu í skólanum mínum voru nú alltaf voða almennilegar! Og kepptust um að mæla með ég veit ekki hverju við mig.. ;) T.d. bentu þær mér á að lesa Þjóð Bjarnarins Mikla þegar ég var einungis 11 ára… og jújú, ég las hana á nokkrum dögumog eftir sirka 2 vikur var ég búin að klára allar fjórar, þykkir doðrantar… en reyndar kannski ekki alveg við hæfi svona lítilla barna! Þær eru nú ekkert hóflegar í ýmsum efnum…

einnig má geta að ég las Sálminn um blómið þegar ég var 7 ára og Hringadróttinssögu þegar ég var 11 ára… og það fannst mér seint! Hefði átt að lesa þær löngu fyrr fannst mér þá! =)

En þetta er greinilega alveg mismunandi!

Ég fer alltaf í bókasafn hérna úti í USA og það eru engir starfsmenn í því það er completely digitalised og maður er bara með kort sem maður rennur inn í slot of sýnir bókina og þá kemst maður út og fær um leið upplisíngar um hvað maður hefur marga daga til skiladags og soleis.

Eini stóri gallinn er sá að í þessu bókasafni sem sagt er að séu um 6 million bækur í að þegar ég leita í tölvunni að ýmsum bókum þá hefur það ekki bækurnar!!!
Hvernig í fjáranum er hægt að hafa ekki allt þegar um 6 millión bækur er að ræða!!!

Konurnar í Gerðberginu eru flestar, ekki allar, mjög geðvondar og leiðinlegar. Þær leiðinlegu eru á aldrium 60-65 og virka alltaf mjög geðvondar á mig. Horfa hvasst á mann yfir kisugleraugun sín og líta mann hornauga ef maður vogar sér að sitjast niður. Svo eru þær pirraðar að missa alltaf af Leiðarljósi.
ég hef einmitt lent í því þegar ég var 10-12 ára og var alltaf að lesa einhverjar fullorðinsbækur; Sölku Völku eða einhverjar ævisögur, sem mér fannst einu sinni svo skemmtilegar. Þá fór kannski mamma með mér og kerlingin á safninu gaf það alltaf í skyn að hún væri að nota kortið mitt til að spara sér einhverja tíkalla á ári. Hver væri svo nískur. Þökk sé þeim geðvondu hef ég ekki komið í Gerðuberg í 1 ár, en það ber að taka fram að nokkrar konurnar þarna eru mjög indælar. Sérstaklega ein, sem er örugglega yfirmaður. Stutthærð, dökkhærð með rautt nef. Áfram hún rauðnefskona!!!Konurnar í Gerðberginu eru flestar, ekki allar, mjög geðvondar og leiðinlegar. Þær leiðinlegu eru á aldrium 60-65 og virka alltaf mjög geðvondar á mig. Horfa hvasst á mann yfir kisugleraugun sín og líta mann hornauga ef maður vogar sér að sitjast niður. Svo eru þær pirraðar að missa alltaf af Leiðarljósi.
ég hef einmitt lent í því þegar ég var 10-12 ára og var alltaf að lesa einhverjar fullorðinsbækur; Sölku Völku eða einhverjar ævisögur, sem mér fannst einu sinni svo skemmtilegar. Þá fór kannski mamma með mér og kerlingin á safninu gaf það alltaf í skyn að hún væri að nota kortið mitt til að spara sér einhverja tíkalla á ári. Hver væri svo nískur. Þökk sé þeim geðvondu hef ég ekki komið í Gerðuberg í 1 ár, en það ber að taka fram að nokkrar konurnar þarna eru mjög indælar. Sérstaklega ein, sem er örugglega yfirmaður. Stutthærð, dökkhærð með rautt nef. Áfram hún rauðnefskona!!!

Ég hef aldrei lent í neinu rugli, en ég las bara líka barnabækur þegar ég var lítil.

ÉG er bók.
Kannski ekki en ég er í það minnsta bókaormur.
EFtir að hafa klárað allt bóksafnið í bæjarfélaginu mínu þá fór ég að húkka mér far yfir í stærra bókasafn í stærra bæjarfélagi rétt hjá. Þegar ég varð þrettán ára var ég búin að lesa allt, margoft, og fýsti í bækur sem ég gæti aðeins komist yfir á einum stað á Íslandi; Þjóðabókhlöðunni. Svo ég keypti rútumiða og fór í bæinn til þess að komast í þjóðarbókhlöðuna.
ÉG var í henni allan daginn og þegar klukkan varð að verða 5 var ég búin að týna saman einar 10 bækur sem ég þurfti að lesa í snatrasti, heimspekibækur og svona.
Síðan fór maður í afgreiðsluna og ætlaði að versla… En nei, kom ekki til mála, ekki fyrr en ég hefði ökuskírteini. EN eins og þið vitið þá bíður maður ekki í ´fjögur ár eftir því að lesa bækur sem maður þyrfti helst að lesa strax. ÉG reifst og slóst fram undir lokun en allt kom fyrir ekki´; út skyldi ég fara tómhentur. Það var hnugginn drengur sem rölti útá Bsí í skammdeginu þann daginn, ég var sár enda taldi ég mig ábyggilega vera búin lesa meira og hafa meiri áhuga á bókum en allar þessar kerlingar til samans.
Jæja, það endaði með því að ég bjó seinna meir til skírteini undir röngum forsendum, fékk frænda minn til þess að kaupa sér eitt og selja mér það.
Og núna í haust flutti ég í bæin til þess að geta sótt Menntaskóla hér og hef síðan mikið notað Þjóðarbókhlöðuna og telpurnar þar eru farnar að þekkja mig, en samt sem áður mætti ég í rauninni ekki með réttu leigja mér þar bók fyrr en eftir tæpt ár.
Síðan var það svo um daginn að ég er í heimsókn heima (?) og ég kíkji aftur í stærra bókasafnið í nágrannasveitafélaginu og tek að gömlum vana hrúgu eina af bókum og gref upp gamalt bókasafnsskírteini. Kona´í afgreiðslunni þekkti mig og spyr eitthvað hvernig gengi í bænum og hvort ég læsi´jafnt mikið og áður og svona, ég jánkaði því og bið svo um að fara í tölvunar, ég hefði skrifað grein í fartölvuna mína sem ég vildi skila á Huga: ,,alveg sjálfsagt" var svarið frá vinarlegu bókasafnskonunni, ´hún leiðir mig í tölvuna skráir mig inn og biður svo um kortið aftur, til þess að skrifa kennitöluna mína.
EN… þá var ég víst bara sekstán ára og þessar helvítis tölvur voru bara ætlaðar lánþegum 17 ára og eldri.

Já krakkar mínir, ef það er ekki aldursfasismi á Íslandi þá veit ég ekki hvað.

E.s. ég er 16.ára í dag.

Dóttir mín er ein af þeim sem er mikill lestrarhestur og einn af fastagestum bókasafnanna. Hún er núna 10 ára og löngu farin að lesa fullorðins skáldsögur og les mikið af fræðslubókum. Hún tekur síðar bækur sjálf, þótt ég komi með henni. Ítrekað hefur hún þurft að kalla á mig, því starfsmenn hafa neitað að hún tæki bækur fyrir foreldra sína. Þeir neita að viðurkenna að hún geti lesið svo þungar bækur. Með Þjóðarbókhlöðuna finnst mér aldurstakmarkið óskiljanlegt og skírteinið of dýrt.

Og vinnuru á bókasafni?? ;) Nei ég er bara að grínast! Ég þoli ekki starfsfólk sem lætur eins og þeir hati mann! Af hverju í ósköpunum vinnur svona fólk í störfum sem krefst þess að maður umgangist annað fólk daginn út og inn ef það á í svona miklum vandræðum með að gera það?? Þeir geta sjálfum sér um kennt!!

Ég fer alltaf á bókasafnið niðrí bæ, og þau eru mjög fín þar. Annars fór ég uppí Gerðuberg um daginn og mikið rosalega fannst mér þær bitrar!

Ég fer alltaf á bókarsafn Kópavogs, og þar eru konurnar alveg ágætar.
Ég hef aldrei lent í neinu veseni þar. Jafnvel þegar ég skulda hátt í 1000 kall þá fæ ég að sleppa því oftast með smá englabrosi.
Það heppnast oftast.
Eina vandamálið með það að reikningurinn er svona hár er sá að ég tek bækur, byrja að lesa þær, hætti í miðjuni og byrja á næstu. Og þannig gengur þetta koll af kolli, dag frá degi þar til skuldin hrúgast upp.
Núna er ég að vísu að bæta mig, er að klára 10 bækur. Gengur illa.
En konurnar á bókarsafni Kópavogs eru yndislegar sumar. Það var synd að bókasafnið var flutt, mér þótti svo notalegt að vera á gamla staðnum á kvöldin. Góðar minningar.
bæ, gleðileg jól!!

catgirl, við erum næstum eins hvað þetta varðar. Ég er frá smáþorpi útá landi og þar var ágætis bókasafn, ég byrjaði að lesa svona ástarsögur 10-11 ára enda næsta skref úr unglingabókunum, ég lenti aldrei í neinu veseni útaf því en ef ég reyndi að taka spennubækur þá stoppaði bókasafnskellingin mig og einu sinni skammaði hún mömmu fyrir að leyfa mér að lesa svona. Mamma varð geðveikt vandræðaleg, sagðist ekki vita hvað þetta væri og tók undir með kellingunni að þetta væri alltof hræðilegt fyrir litla barnið (ég var samt sennilega 12 ára). Bókasafnskellingin var alltaf fúl og grimm. Allavega við mig, kannski vegna þess að henni þótti ég taka of margar bækur (????), hún sagði einu sinni gribbulega við mömmu þegar ég var 10 eða 11 ára að það gæti nú bara ekki gengið að ég væri takandi allt uppí 6 bækur og komandi í veg fyrir að aðrir læsu þær, þegar útlánstíminn væri bara 2 vikur og ég gæti ómögulega klárað þær. Ég las alltaf nokkrar bækur á viku og mætti á safnið 2-3 í mánuði. Mér fannst þetta sjúklega erfitt að heyra og langaði að fara að gráta þegar hún sagði þetta en ég hef alltaf hatað þessa kellu og þráði að koma fram hefndum í æsku.

Mig hefur alltaf dreymt um að vinna á bókasafni og að ráðleggja krökkum um hvað þau skuli lesa og svo þegar ekkert er að gera að liggja í makindum og lesa. Skipuleggja allt rosavel og svona, ó þvílíkar fantasíur :)

Ég er nú líka alger bókaormur, reyndar hef ég ekki jafn mikinn tíma núna til að lesa og áður.

Mitt bókasafn er Sólheimabókasafn þar sem ég hef verið fastagestur alveg síðan ég lærði að lesa og hef ég ekkert út á það að setja. Ég hef aldrei lent í neinum leiðindum þar og starfsfólkið er mjög hjálplegt.

Núna er ég í skóla í miðbænum og fer því oft á aðalsafnið í Tryggvagötu. Ég er 17 ára og frkear þroskuð eftir aldri og nú hefur það hent mig í hvert einasta skipti nánast sem ég fer þangað að ég er spurð hvað ég er gömul og hvort þetta sé mitt skírteini (ég er með barnaskírteini þar sem ég er ekki orðin 18).
Mér finnst það reyndar skiljanlegt í sumum tilvikum þar sem ég er að taka bækur eins og American Psycho og slíkt, en það undarlega er að ég er aldrei spurð að neinu í Sólheimasafni.

Ég fer alltaf upp á Sólheimasafn. Starfsfólkið þar er mjög vinalegt og alltaf til í að hjálpa manni.
En ef mig vantar bækur sem eru ekki til í Sólheimum fer ég yfirleitt í Kringluna, en einu sinni fór ég í Gerðuberg með pabba mínum, man ekki eftir því að konurnar þar hefðu verið með einhverja frekju(reyndar sagði hún mjöög lítið)!