Ég verð að taka það fram að ég er á móti svona yfirlætislegu málfrelsi, allir hafa þann rétt að láta fram sína skoðun, svo lengi sem það er hægt að færa rök fyrir máli sínu.
Eða að hún sé sett vel fram.
Ég hef engann áhuga á að lesa einhvern leiðindar áróður og vitleysu heldur heimta ég staðreyndir.
Eg einhver kemur með svívirðingar og heldur því fram að þær séu nóg rök fyrir máli sínu þá hef ég þá tilhneygingu til að hætta að hlusta á hann, og varðandi þetta áhugamál, þá eru þeir orðnir allt of fáir sem ég ber virðingu fyrir.
“Seg þarft eða þegi”
Ekki koma með órökstuddar staðreyndir. Rökstuðningur frá eigin samvisku er að mínu mati alveg nóg, þær þurfa ekki að vera vísindalegar.
Ég hef allt of oft tekið eftir því að fólk virðist halda að ef það nær að blaðra nógu mikið ofan í náungann þá hafi þeir rétt fyrir sér.
Ef ég væri að tala við einhvern á málefnanlegum grunni og hann myndi gera mér þá ókurteisi taka fram í fyrir mér bara svo að aðeins hans álit gæti heyrst þá myndi ég biðja hann um að sýna mér þá sömu kurteisi og ég sýndi honum í hans andmælum og vinsanlegast halda kjafti.
Þessi ókurteisi er eitthvað sem ég er farinn að sjá mjög mikið, þá sérstaklega í stjórnmálum.
Ég hef engann tíma fyrir vitleysinga, sem henda fram staðreyndum án þess að hafa einhvern bakgrunn, og neita að hlusta á skoðanir annara.
kv -g