ya ég sat hér eitt þriðjudagskvöld og leiddist svo ég ákvað að skrifa grein um þennan kall i exalted minn besti hingað til finnst mér.

Faron fæddist í litlu þorpi í Scavenger lands (vissi
enga góða þýðingu). hann var atorkusamur og vann vel. Strax um 4 ára var hann farinn að sveifla priki og gerði það bara nokkuð vel. Þegar hann var 5 ára tók Savantinn(mennskur galdramður) sem bjó á svæðinu eftir hæfileikum hans við að chanela ecsence og með neyddi fjölskyldu hans til að gefa sér hann. svo í virki savantins lærði Faron að berjast eins og djöfull lærði að nota ecsensið sitt eins og djöfull og varð feiknaröflugur.



Hann var fljótlega besti stríðsmaður savantins og hann lét hann fá brynju og daikleve gerða úr líkömum og eldi yoziana sjálfa. Með því tóku þeir völdinn í landinu. Faron fékk að ganga um allt virkið og allir þar sýndu honum mikla virðingu í
samblandi við ótta. Einni staðurinn sem hann máti ekki fara á var ransóknarstofa savantins en hann fór nokkrum sinnum þangað inn með bundið fyrir augu til að leiða ecense í einhverja hluti sem savantinn átti.


Einn daginn var Faron var að fara að berja niður uppreisn í nálægu þorpi, með her djöfla bak við sig. Hann var hann alltaf spenntur fyrir blóðbaðið
hann hafði enga ánægju fyrir að drepa saklaust fólk en naut þess heldur að nota daiklevinn sinn kraftana og hæfileika til þess að sigra andstæðinga í bardaga án þess að þeir gætu nokkuð gert.


Þegar hann stóð á brún hæðar nálaægt þorpinu og horfði yfir það þá gerðist það. honum varð heitt fan ljós fylla lungu hjarta og maga og brenna hann að innan hann barðist fyrst gegn því en síðan varð ljósið mjúkt og honum leið vel. Með það þá áttaði hann sig á því hann hafði verið blessaður af hinni ósigruðu sól. (the unquncerd sun mann ekki alveg hvenig það er skrifað.) hann reiddist sjalfum sér hvenig hann hafði notað ecsence liforku heimsins til að drepa bara fyrir ánægjunna.


Hann tók upp daiklevinn sinn og drap allan herinn sinn og reið svo aftur til virkisins og drap alla djöflana sem þar voru. Að lokum mætti hann savantinum i ransóknarstofunni þar sá hann loksins
hvað hann hafði verið með daikleve og brynju gerða
úr fínasta orachilumi. Hann reidist skildi að savantinn hafði verið að reyna að breyta þessu í djöflavopn. hann reiddist svo að hann braut sinn eiginn daikleve á hnénu sínu og reif brynjunna í tætlur með berum höndumm og sleit svo savatinn í sundur.
Hann fór í brynjunna og tók daiklevinn sem pössuðu fullkomlega á hann daiklevinn var samt eithvað skrítinn gerður úr fínnasta orachilumi en með þremur röndum í honum ein var gerð úr fínasta mánasilfri önnur úr fínasta bláu jaði en þá þriðju blek svörtu kannaðist hann ekki við.


hann reið úr virkinu og labbaði um þar til hann hitti sideral exalted úr samfélagi hinna upplýstu (cult of the illunaited). Þar lærði hann að beita hinni nýju orku sinni og lærði gamlan bardastíl fyrstu aldarinnar en hann notaði hann ekki heldur blandaði honum saman við bardagstíl djöflan svo hver sem hotfir skilur ekki hvenig hann virkar. (smá bónus móti dragonn bloodeds:P)


Eftir þetta ferðast hann um landið og drepur alla djófla sem hann finnur og hjálpar hinum nýjuis sólurum að finna samfélag hinna upplýstu. hann veit ekki enþá hvaða svarta rönd þetta er.



oki ég veit hellingur af stafstningarvillum en ég reyndi eins og ég gat það er sér saga um daiklevinn nenni ekki að skrifa hana hope you enjoy og eins og vitur maður á blizzard leikir sagði einu sinni gagrýni er velkominn skítkast má skrifa á miða og geyma á góðum stað og kíkja á seinna til að sjá hvað maður var heimsku