Hvað það er sem enginn sér, og í hugarfylgsnum hylst, þegar íbygginn maður gengur inn en lætur engan bilbug á sér sjá, hvað þá finna. Veit aðeins hinn eineygði og alsjáandi, hinn alvitri öngþveitisspakvitringur eða geðsjúki vitfirringur, ef hann finnst eða finnst ekki hér í þessum heimi. Það að við, einu sannkölluðu skepnur jarðar, finnum ekki það sem er eða er ekki á bakvið það sem við teljum allt - með tölu, sannar engan veginn að það sé þar, eða hafi verið þar, eða sé þar ekki, eða hafi aldrei verið þar, eða muni vera þar, eða muni aldrei vera þar og svo framvegis. Hugmyndin um það er margþáttuð, margslungin og óneitanlega margvísleg, en hún er til – þær eru til frekara sagt. Getur það ekki sagt okkur eitthvað, að nánast engir af öllum þessu fjölda, öllum þessum trúþyrsta skara geti ómögulega öðlast sömu hugmyndirnar um það af sjálfsdáðum. Ekki skiptir þetta meginmáli, samt sem áður, vegna þess að það er til mismunandi skilningur á öllu. Hví má hann ekki vera mismunandi einnig á því? Ég verð efnislaus um leið og ég verð andlaus, en nú skulum við upphefja andann með því að koma okkur að efninu. Hvað er það sem enginn sér? Það sem falið er fyrir aftan flöktandi augu, það verður aldrei séð, aldrei heyrt, aldrei gert kunnugt á nokkurn hátt. En hinsvegar, þá verður það gefið í skyn, eða, það höldum við. Er þessi völundarsmíð sú sama í hvívetna, býður hún alltaf uppá sömu möguleikana. Gef ég það sama í skyn og þú, og er eini munurinn þar á aðferðin, það hvernig við gefum það í skyn? Er það kannski þess vegna sem við höldum að skilningur okkar sé misjafn, er hann kannski ávallt einn og hinn sami? Það er aldrei að vita – þetta þarf bara ekki að vera svona!<br><br><font color=“#800080”>_________________________</font>
<p><a href="http://www.simnet.is/unnst">ha?</a>(ég biðst fyrirfram forláts, ef mér er illa við að skrifa það, sem þér finnst gaman að lesa)</p